Opinia na temat książki Biały ptak

Książkę przeczytałam wraz z moją prawie dziesięcioletnią córką, która świeżo po lekturze "Asiuni" Joanny Papuzińskiej, dopytywała o inne, tego typu pozycje dla dzieci, traktujące o wojnie.

To piękna i wzruszająca opowieść, która już od pierwszych stron niesie ze sobą bardzo ważne przesłanie "O tym jacy jesteśmy nie decydują nasze błędy, tylko to czego się na nich uczymy". To tylko jedno z wielu bardzo mądrych i pouczających zdań.
Choć "Biały ptak" jest opowieścią fikcyjną opartą na wydarzeniach z historii, to niesie ponadczasowy przekaz, o najważniejszych wartościach, o człowieczeństwie w nieludzkich czasach.
Było wiele takich momentów, kiedy czytałam przez łzy, choć próbowałam ze wszystkich sił z nimi walczyć - poległam. Młoda była twardsza.

Babcia Juliena, Sara opowiada chłopcu swoje wojenne przeżycia, gdy z rąk nazistów ratuje ją szkolny kolega. To chłopiec chory na polio, wyśmiewany przez innych, a przez nią niezauważany. Dziewczynka nigdy nie próbowała go bliżej poznać, a wobec okrucieństwa z jakim traktowali go koledzy była bierna, nie robiła niczego by temu zapobiec.

"Zło zniknie tylko wtedy, gdy dobrzy ludzie postanowią położyć mu kres".

To bardzo prawdziwe słowa, odnoszące się często do naszej codzienności, bo kto z nas nie był świadkiem czyjegoś cierpienia i nie zrobił absolutnie nic. Ale jest dla nas nadzieja, możemy w przyszłości postąpić inaczej, bo "Tak naprawdę nieważne, jaka byłaś kiedyś. Ważne, jaka jesteś teraz".

To piękne i estetycznie wydana książka obrazkowa czyli po prostu komiks.
Twarda oprawa, duże czytelne i przejrzyste strony, o wzmocnionej gramaturze, wzbogacone o niezwykłe rysunki. I ten niezwykły zapach... każdy książkoholik, wie co mam na myśli 😉