Cała prawda o miłości

''Projekt autentyczność'' taki zielony zeszyt odnajduje właścicielka kawiarni, Monica. Po przeczytaniu pytania jakie zostawił autor projektu, a mianowicie: "Wszyscy opowiadają kłamstwa na temat swojego życia. Co by się stało, gdybyś zamiast tego wyznał prawdę?'' i przeczytaniu jego prawdy, postanawia zapisać własne kartki papieru. Po opisaniu własnej wiarygodności podrzuca zeszyt dalej. Wraz z każdą kolejną osobą i zapoznaniu się z prawdą innych, pojawia się ciekawość w odkryciu poprzednika, co skutkuje niespodziewaną zażyłość między przypadkowymi ludźmi. Czy naprawią otaczający ich świat, a co najważniejsze czy zamienią swoje życie na lepsze?

Jestem bardzo szczęśliwa, że książka trafiła w moje ręce. Dawno nie przeczytałam tak ciepłej i bogatej w przemyślenia książki. Zastanawialiście się kiedyś, jak ludzie zatajają przed sobą prawdę? Często kłamią, aby przypodobać się, bądź wpasować w otaczające otoczenie, natomiast ich myśli wędrują w zupełnie inna stronę. Niestety takie są realia i w dzisiejszych czasach większość znajomości opiera się na kłamstwie i z drugiej strony zdecydowanie wzrosła także liczba osób samotnych.

Wszystko ma swój początek.

Autorka Clare Pooley stworzyła historię, w której różnorodne emocje biorą górę, a realistyczni bohaterowie sprawiają, że czytelnik siedzi tuż obok i przygląda się, jak zielony zeszyt łączy ludzi. Przepełniona optymizmem w lepsze jutro, jak i dalszą przyszłość powieść. Po...

"Co by się stało gdybyś zamiast tego wyznał prawdę? Czy ktokolwiek chce znać prawdę? Tak szczerze? Prawda często nie jest piękna. Nie jest motywująca. Nie pasuje do kwadracika na Instagramie..."
No właśnie jak to jest z byciem prawdziwym. Czy w obecnym świecie jest jeszcze miejsce na pokazanie własnej twarzy?
O takiej historii opowiada ta powieść. Julian Jessop artysta malarz mający już wiele lat życia za sobą postanawia stworzyć pewien projekt o nazwie "Projekt autentyczność". W tym celu pozostawia w kawiarni zielony zeszyt ze swoim wpisem, który po krótce opowiada historię jego życia. Zabieg ten ma na celu sprowokowanie jak największej liczby osób do tego, aby zastanowić się nad szczerością w swoim życiu. Zeszyt krąży wśród kolejnych osób i tak jak i mnie zmusza do niecodziennych przemyśleń. I choć historie poszczególnych osób pozornie nie mają nic wspólnego, to jednak pokazują jak bardzo jesteśmy pochowani za różnorakimi maskami, pozami. Jak bardzo ulegamy stereotypowemu myśleniu, wykluczając jednocześnie nasze własne zdanie. Oj dała ta książka do myślenia, dała.

Cała prawda o miłości to historia pewnego zeszytu, który połączy nieznajomych ludzi. Wszystko zaczyna się od Juliana, który zostawia swój zeszyt z prywatnym zapiskiem w jednej z kawiarń. Monika, właścicielka tego miejsca, która znajduje zeszyt, dodaje w nim coś od siebie i podrzuca go do winiarni naprzeciwko. Zeszyt trafia do kolejnych osób, które dzielą się w nim swoimi myślami, problemami, rozterkami, a to wszystko odbywa się za sprawą Projektu Autentyczność. Po książkę sięgnęłam, ponieważ opis przeniósł mnie trochę do czasów dzieciństwa, kiedy to w szkole krążyło coś, co nazywało się zeszytem ze Złotymi Myślami. Żałuję, że nie zachowałam tych zeszytów, bo teraz miałabym co wspominać. Cała prawda o miłości to właśnie taki zbiór złotych myśli tylko dla dorosłych. Do połowy książkę czytało mi się bardzo dobrze, bo byłam ciekawa, w jakim kierunku zmierza fabuła. Niestety im bliżej końca, tym cała magia tej opowieści gdzieś ulatywała. Nie do końca potrafię określić dlaczego, ale po przeczytaniu tej książki czułam się trochę oszukana, czytelniczo niezaspokojona. Chyba miałam inne wyobrażenie tej powieści, które nie pokryło się z rzeczywistością. Ode mnie 6/10.

,, Wszyscy opowiadają kłamstwa na temat swojego życia.Co by się stało, gdybyś zamiast tego wyznał prawdę?(...) Być może nic by się nie stało. A może opowiedzenie swojej historii zmieniłoby twoje życie albo życie kogoś, kogo jeszcze nie poznałeś".

Przyznam się, że książka dosyć ciekawa. Mamy przedstawione tutaj historie wielu ludzi, którzy w dziwny sposób się ze sobą poznali. Głównym cementem powieści był tutaj Julian Jossep, który zamieścił swoją historię na pierwszej stronie zielonego zeszytu. Nawet nie zdając sobie sprawy, że zapoczątkował tym losy kliku ludzi. Bowiem ten, kto następny znalazł zeszyt dopisał swoją osobistą historię, którą odkrył następny człowiek. W ten sposób ów zeszyt stał się jakby spowiednikiem tych osób, którzy nie widząc żadnych konsekwencji, zaczęli zamieszczać swoje historie. Historie prawdziwe, a nie jak dotychczas zakłamane. Nie widzieli tutaj sensu by kłamać, tym bardziej, że urzekła ich historia pierwszego samotnego mężczyzny. Zaczęli się nawet interesować sobą nawzajem, starając się odszukać w jakże małym świecie. Tym sposobem ktoś zacznie inaczej patrzeć na swoje życie. Nawet mam tą pewność, że i ty po przeczytaniu tej książki zastanowisz się nad sobą. To nieuniknione. Sami zapragniemy odnaleźć taki zeszyt, by móc spisać tam swoje nie tyle sekrety, co głęboko skrywane uczucia, które z jakiś powodów nigdy nie ujrzały światła dziennego.
Czasem przywdziewamy maski, bo tak jest nam wygodniej. W głowie znajduje się multum niewypow...

"Wszyscy opowiadają kłamstwa na temat swojego życia. Co by się stało, gdybyś zamiast tego wyznał prawdę?"
To pytanie Julian Jessop, samotny, ekscentryczny artysta, pisze na pierwszej stronie zielonego zeszytu, który zostawia w pobliskiej kawiarni.
Zeszyt szybko znajduje nowego właściciela i rozpoczyna się jego mała podróż od jednej osoby do drugiej. Pozornie zwykły, zielony zeszyt staje się studnią informacji a każda z historii otwiera drzwi do nowych znajomości, które stopniowo zmieniają się w przyjaźnie a każdy z bohaterów zaczyna patrzeć na swoje życie w inny sposób.
Książka ukazuje nam kilkoro ludzi totalnie różnych od siebie choć jest coś co łączy każdego z nich. Każdy bowiem zmaga się z jakimś uzależnieniem, od używek, od mediów lub innych bodźców bez których nie potrafi się obejść. Zielony zeszyt staje się dla nich czymś gdzie mogą wylać swoje żale, leki i pragnienia. Historia napisana bardzo fajnie, przestępnym i łatwym językiem a wciąż pojawiający się humor sprawia, że czyta się ją szybko i lekko 😊
Ja pochłonęłam ją za szybko i myślę, że jest idealna dla kogoś kto szuka lekkiej nie wymagającej lektury 😉