Całopalenie

Ben i Marian Rolfowie to małżeństwo z Brooklynu, mający syna Davida i ciotkę Elizabeth. Dostają oni szansę od losu, aby za niewielkie pieniądze wynająć na okres letni luksusową rezydencję. Ben jest nieufny wobec właścicieli i docieka haczyka tkwiącego w tym. Tkwi on w tym, że mieszkać z nimi będzie staruszka, zajmująca pokój za rzeźbionymi drzwiami. Trzeba też będzie trzy razy dziennie przyszykować dla niej posiłki. Rolfowie zgadzają się na ten układ i wprowadzają, a potem w tym domu zaczynają się dziać dziwne rzeczy, a oni rozmyślają co tak naprawdę znajduje się za tymi drzwiami.
💓
💓
Książka powstała w 1973 roku, nigdy wcześniej nie była wydana w Polsce. W tamtym czasie należała do gatunku horroru. Wydanie jest też z umieszczonym na końcu posłowiem, które wiele wyjaśnia, także ja polecam czytać razem z nim. Ja osobiście nie zaliczyłabym jej do tego gatunku, ale fajnie było móc przeczytać książkę i zobaczyć czym się różnią dawne horrory od współczesnych. Dużym plusem są tu realne dialogi i wyraziści bohaterowie, którzy coraz bardziej oddalali się od siebie. W powieści nie czuć grozy, tylko momentami taki niepokój. Ilustracje w niej zamieszczone są mroczne, klimatyczne i działające na wyobraźnię. Pomimo tego, że nie wzbudziła we mnie strachu to całość wypada dobrze i od siebie daję jej 7/10.

"Całopalenie" Roberta Marasco oryginalnie wydane zostało w 1973 roku, w Polsce dopiero teraz ukazało się po raz pierwszy. Wydanie, jak zawsze u wydawnictwa Vesper, zachwyca – twarda oprawa, genialna okładka, mroczne grafiki Macieja Kamudy i krótkie acz rzeczowe posłowie Grandy’ego Hendrixa. Warto wspomnieć, że Marasco był niejako prowodyrem nie tylko sztuk budzących grozę, ale i historii o nawiedzonym domu, gdzie mrok osadzony jest głównie w warstwie psychologicznej, a nie efekciarskiej. Dopiero po niej powstały takie dzieła jak „Lśnienie” czy „Amityville Horror”, które mocno bazowały na tej powieści.

Historia jest bardzo klimatyczna. Akcja toczy się powoli, narrator zwraca ogromną uwagę na szczegóły otoczenia – razem z główną bohaterką zachwyca się urokliwym wnętrzem domu. Oczywiście im dalej w lekturę, tym większy niepokój budzi – zaczynają dziać się rzeczy, który nie powinny mieć miejsca, a ich epicentrum wydaje się mieścić pod drzwiami staruszki, którą bohaterowie mają karmić, a jednak nigdy jej nie widzieli… To książka warta poznania, bez niej prawdopodobnie nie byłoby „Lśnienia”.

Książkę przeczytałam na raz, na jedno posiedzenie. Dobra, wciągająca, chociaż nie jest jakoś wybitnie napisana, ale na tyle zachęcająco, że chce się czytać dalej. Natomiast jest przewidywalna i w dzisiejszych czasach, gdzie znamy motyw nawiedzonego domu z filmów czy książek, grozy budzić nie będzie. Czytało się przyjemnie i jednak jest to klasyk literatury, klasyk grozy, który warto znać :) A no i wydanie fantastyczne - Vesper robi robotę!

„Całopalenie” Roberta Marasco to powieść wyjątkowa, wyłamująca się poza schematy gatunku, którą z całą pewnością docenią wszyscy miłośnicy historii z dreszczykiem, w których nacisk położono przede wszystkim na stopniowe budowanie atmosfery grozy oraz napięcia towarzyszącego czytelnikowi podczas lektury książki. Mnie historia ta całkowicie pochłonęła i tegoż samego życzę wam, kiedy już zdecydujecie się sięgnąć po tę powieść. A wierzcie mi – naprawdę warto to zrobić!

Pełna recenzja: https://magicznyswiatksiazki.pl/calopalenie-robert-marasco/

Marian i Ben pragną uciec z dusznego, hałaśliwego miasta i spędzić wakacje w miejscu cichym i spokojnym. Kobieta znajduje ogłoszenie, które jej zdaniem jest idealne. Wybierają się obejrzeć luksusową rezydencję oraz porozmawiać z właścicielami. Kwota za wynajem jest bardzo atrakcyjna. Jednak właściciele mają nietypową prośbę. Proszą, aby w czasie pobytu rodziny w rezydencji, podawać posiłki starszej kobiecie mieszkającej w odległym skrzydle budynku. Kiedy Marian wraz z rodziną wprowadzają się, w domu zaczynają dziać się niezrozumiałe rzeczy. Co tak naprawdę kryje się za zamkniętymi drzwiami pokoju starszej pani? Jaką cenę przyjdzie im zapłacić za upragniony spokój?

Kolejna powieść grozy od wydawnictwa Vesper, która przypadła mi do gustu. Nie jest to historia, której będziecie się bać, ale ciężki i mroczny klimat ogromnego domu został świetnie oddany. Akcja toczy się leniwie. Autor nie śpieszył się z rozwojem wydarzeń. Bohaterowie są zwykłymi ludźmi, którzy pragnąc uciec od upalnego i głośnego miasta, skusili się na podejrzanie tani dom z dala od ludzi. Dom ten stał się obsesją Marian. Strona po stronie widzimy jak dla tej kobiety przestaje się liczyć cokolwiek, oprócz tajemniczej staruszki mieszkającej za pięknie rzeźbionymi drzwiami. Zakończenie nie było dla mnie zaskoczeniem. Spodziewałam się takiego obrotu spraw. Być może dla bardziej wymagającego czytelnika ta książka może okazać się nudna. Jednak trzeba wziąć pod uwagę fakt, że została ona wydana po raz pier...