Recenzja książki Całopalenie

Wszystko nie tak! Nie tak, jak zakładałem podchodząc do tej historii. Oczami wyobraźni widziałem to młode małżeństwo z kilkuletnim synkiem, które pragnie odetchnąć od zatłoczonego Brooklynu i decyduje się na wynajem wiekowej rezydencji. Lampki ostrzegawcze w mojej głowie szalały, oślepiały wręcz swym blaskiem krzycząc „teraz się zacznie”. W takiej atmosferze, strona po stronie, stąpałem pośród tekstu wsłuchując się w każdy, drobny dźwięk. Będą latać przedmioty – pomyślałem – niech tylko się położą do łóżek. Zaraz zgaśnie światło, zaraz będzie hałas, coś się roztrzaska.

Widziałem jej rozpromienioną twarz, wywołaną udaną transakcją, domem w którym będą mogli wspólnie odpocząć. Patrzyłem przez jego podejrzliwe spojrzenie, ale widząc jej radość, oddalaliśmy złe myśli, bo przecież, jak to w małżeństwie, zwykle to ona się bardziej ekscytuje. Mały David? Chłopak poznaje okolicę, jest tu przecież sporo miejsca do zabawy. Mówi, że ok. Nawet ciotka Elizabeth, przyznaje, że to magiczne miejsce. Wielki dom, mnóstwo zieleni, nic tylko odpoczywać.

Niepokój, to chyba najlepsze określenie emocji jakie towarzyszyły mi podczas tej lektury. Będąc w małżeństwie z dłuższym stażem, rozpoznaje się pewne sytuacje, sposób prowadzenia rozmowy, które zmierzają w złym kierunku. Drobne, a jednak wiele znaczące gesty, które często zwiastują nieuchronnie nachodzącą katastrofę i mogące doprowadzić do obłędu.

Robert Marasco zbudował opowieść grozy opartą na wzajemnych relacjach bohaterów. Oczywiście, ciągle jest tu okazjonalnie wynajęty dom, który w swych ścianach skrywa mroczną tajemnicę, mimo to, mam wrażenie jakby to właśnie rodzina Rolfe skradła całą uwagę. Ale przecież dom? Tak, dom. Ten zaś, staje się niczym teatralna scena, która podkreśla dziejące się w nim wydarzenia za pomocą ostrego światła, cienia i ledwo słyszalnego dźwięku.

„Całopalenie” to świetna historia. Niepozorna, a mimo to przerażająca. To opowieść o rodzinie ukazanej przez pryzmat trzech pokoleń. Małego Davida, który jako dziecko ufa rodzicom i niewiele jeszcze rozumie. Małżeństwo Bena i Marian, którzy próbują uciec od codziennego pędu i ciotka Elizabeth (przez swój wiek, mogłaby być babką), ustatkowana i trzeźwo patrząca na świat. To szeroki wachlarz wzajemnych relacji, przez co książka zostaje w głowie na bardzo długo.