Opinia na temat książki Chłopiec w pasiastej piżamie

Najpierw obejrzałam film, potem przeczytałam ksiażkę i bardzo tej kolejności żałuję. Czytajac miałam już w głowie zakodowane postaci, obrazy, przeszkadzało mi oczekiwanie na tragiczny koniec, który nota bene w ksiażce był dużo łagodniejszy.
Podeszłam do ksiażki bardziej technicznie niż emocjonalnie. Ale wiem, że gdyby powieść była pierwsza, zrobiłaby na mnie wielkie wrażenie. Na korzyść powieści przemawia język, którym jest pisana oraz bardziej uwypuklone postrzeganie rzeczywistości z punktu widzenia naiwnego 9-latka, który nie spotkał się jeszcze ze złem w czystej postaci i nie wiedział, że w pobliżu szaleje wojna. Nawet, gdyby był bardzo pomysłowy, nie miałby szansy wpaść na to, co się na prawdę dzieje w domu nowego przyjaciela zza ogrodzenia. Moje uznanie dla tłumacza za takie niespodzianki językowe jak np. “Furia”, który wysłał do “Po-świecia” rodzinę Bruna .
Nie uważam, że o tak poważnych i tragicznych tematach, jak wojna, obozy, martyrologia można pisać tylko w śmiertelnie poważnym , patetycznym lub dokumentalnym stylu.
Autor i jego powieść sa tego doskonałym przykładem. Dostałam odpowiednia dawkę wiedzy, przeżyć, emocji, a spojrzenie na wydarzenia oczami małego nieświadomego dziecka potraktowałam jako atut, jako nowe doświadczenie.