Opinia na temat książki Chmurdalia

Piękna, poetycka, wartościowa książka. Realizm przeplata się z magią. Ma strukturę szkatułkową, każda kolejna pojawiająca się osoba opowiada swoją historię. Opowieści przeplatają się płynnie, snują, przerywają a potem kończą się w innym miejscu i czasie. Są bardzo interesujące, często oparte na autentycznych historiach, miejscami wzruszające i poruszające. Wszystko byłoby super, gdyby nie forma powieści. Długie, rozbudowane zdania, pisane jednym ciągiem, bez wyodrębnionych dialogów, prawie bez akapitów. Taki styl był modny u pisarzy iberoamerykańskich w latach 60-tych i 70-tych XX w. Pewnie jakoś się nazywa, nie jestem specjalistką od teorii literatury i pewnie w zamierzeniach autorki miał czemuś służyć. Może wrażeniu płynności? Ale sprawia, że książkę czyta się ciężko, wymaga skupienia i uwagi. Miałam ją porzucić w połowie, ale usiadłam w ciszy i dokończyłam. Nie żałuję, bo to bardzo dobra książka.

Czytałam tej autorki jeszcze „Ciemno, prawie noc” i tam takich zabiegów formalnych na szczęście nie było, nie zauważyłam ich też w „Japońskim wachlarzu”, który chcę jeszcze przeczytać. Mam nadzieję, że był to tylko eksperyment debiutującej pisarki, bo Joanna Bator jest bardzo zdolną autorką i myślę o dodaniu jej do listy ulubionych.