Chrystusowa ziemia

Historia rozpoczyna się we Wrocławiu. Miasto, które dawniej było jednym z wiodących ośrodków handlu i przemysłu w Polsce, spadło po wojnie do roli warownego grodu rodem z czasów Mieszka I. Jednym z mieszkańców miasta jest Leon – młody chłopak, który na skutek okrutnego prawa panującego w osadzie zostaje niewolnikiem. Znajdując się na samym dole hierarchii społecznej zostaje on wysłany do naprawiania wałów i zewnętrznych murów obronnych Wrocławia. Praca ta jest niezwykle niebezpieczna, gdyż lokalna fauna i flora na skutek najprawdopodobniej promieniowania uległa mutacji, przez co każde zwierzę i roślina łaknie ludzkiej krwi. W czasie jednego z ataków dzikich zwierząt niezwykłym zbiegiem okoliczności Leon zbiega z niewoli. Postanawia wyruszyć do Częstochowy, jednego z tzw. „Świętych Miast”, które opierają się zmutowanej faunie i florze dzięki tajemniczej broni, która może pomóc odbudować dawny świat…
Książka Marcina Halskiego „Chrystusowa Ziemia” urzekła mnie pod kilkoma względami. Świat wykreowany przez autora, w którym żyją resztki ocalałych jest niezwykle wiarygodny. Mamy tu do czynienia z trzema osadami, reprezentującymi pozornie różne systemy i wartości. Z jednej strony ukazany jest Wrocław, który rządzony przez zdemoralizowanych radnych przypomina państwo totalitarne. Panosząca się w nim władza i strażnicy wedle własnego uznania wydają wyroki na tych obywateli, którzy ich zdaniem zasługują na karę, zmuszają mieszkańców do życia w warunkach gorszych niż dawniej by...

Widząc wysokie oceny książek Marcina Halskiego, podjęłam decyzję przeczytania i zrecenzowania najnowszej pozycji Autora. Troszkę się bałam, bo powieść przygodowa nie jest moim ulubionym gatunkiem. Właściwie nie mam z nim zbyt często do czynienia. Co mogę rzec... "Chrystusowa Ziemia" nie zrobiła na mnie efektu WOW. Historia była dość dobra, natomiast kilka niuansów odebrało mi przyjemność z czytania całości utworu.

Ziemia nie jest taka, jaką widujemy ją teraz. Po wojnie wszystko się zmieniło. Miasta (a raczej ich pozostałości. Te miejsca nazwałabym raczej swego rodzaju osadami) okalają mury. Ludzie, którzy mieszkają w owych miastach, są skazywani za najdrobniejsze przewinienia. Skazańcy podzieleni są na strefy - każda ze stref ma swój kolor i każda z nich ma inne zadanie. Najbezpieczniejsza jest strefa niebieska; skazańcy mają nieść pomoc i dowozić zaopatrzenie. Mimo iż praca jest dość nieludzka i ciężka, to skazańcy w tej strefie mają największą możliwość przetrwania. Osoby w zielonej strefie pracują przy naprawie muru od wewnętrznej strony, skazańcy w czerwonej strefie naprawiają mury od zewnętrznej strony. Ci ostatni mają niewielkie szanse na przetrwanie, ponieważ są stale atakowani przez zmutowaną faunę i florę będąc mięsem armatnim na pierwszej linii ataku. Główny bohater Leon "awansował" z zielonej strefy do strefy czerwonej. Jego dni są policzone, czuje, że umrze - zwłaszcza że zmutowane zwierzęta rozpoczynają atak. Jednakże staje się coś,...

Opowiedziana w tej książce historia jest oparta na faktach.

Zaginięcie młodej kobiety. Zrozpaczona rodzina. Nurtujące pytania. Tajemniczy informator. Podejrzana siostra zaginionej.

Nie od początku ta historia mnie zaciekawiła. Dopiero w pewnym momencie "poczułem ją". Początkowo czułem się jak intruz, złodziej rodzinnego dramatu, nieproszony gość. Jednak z każdą kolejną przeczytaną stroną zacząłem dostrzegać rosnący poziom ładunku emocjonalnego, że emocje bohaterek i bohaterów książki dosięgają mnie. Czułem ich rozpacz. Towarzyszyłem im w momentach ich rozpadu. Bardzo chciałem im pomóc, gdyż wiedziałem, że "wszyscy tutaj nie mogą się rozpaść". Wsłuchiwałem się w rytm ich serc i bardzo im kibicowałem, by udało się uporządkować rozwalone puzzle ich życia.

Autorka dość dokładnie pokazała wszystkie bohaterki i wszystkich bohaterów. Dzięki temu mogłem ich lepiej poznać, stali mi się bliżsi. To było dla mnie bardzo ważne, gdyż w rezultacie każda_y z nich odegrał w tej historii swoją rolę. Dzięki temu dramatyczna zbrodnia została pokazana z różnych perspektyw.

Ta historia nie przejdzie bez echa. Ja po jej przeczytaniu pozostałem z ogromną ilością pytań w głowie. Długo po lekturze milczałem. "Słowa wypowiedziane stają się rzeczywistością, z którą trzeba się zmierzyć, a nie zawsze ma się w sobie na to gotowość". Ja w tym momencie nie miałem jej w sobie...

DOBRA RODZINA to godny polecenia thiler oparty na faktach, w którym miesza się ogr...

Jedyne dobre w tej książce to ... pomysł.

„Nikt nie powiedział, że koniec świata będzie prosty. Nikt nie ostrzegł, jak daleko mogą przesunąć się granice człowieczeństwa, kiedy jednym celem stanie się przetrwanie.”

Zastanawialiście się kiedyś, co może wydarzyć się, jeśli otaczający nas świat roślin i zwierząt postanowi wziąć odwet za wieki bezmyślnej dewastacji, zachłannej eksploatacji i nie traktowania go jako równego nam partnera? Bunt przyrody, choć wydaje się pojęciem abstrakcyjnym, to jednak nie jest niemożliwy. Czy ludzkość w starciu z potęgą natury ma szansę na przetrwanie?

Marcin Halski w swojej książce „Chrystusowa ziemia” roztacza przed nami wizję świata post-apokaliptycznego w którym ludzie i ich rola w przyrodzie zostają zmarginalizowane. Życie pojedynczego człowieka, jak i całych skupisk ludzkich, ogranicza się do walki o przetrwanie.
„Resztki ocalałej ludzkości gnieżdżą się w miastach, a raczej w tym, co z nich pozostało”. Bo w wizji Marcina Halskiego miasta znikły z powierzchni ziemi. Ostały się jedynie dwa większe skupiska ludzkie, które w swojej szczątkowej formie przypominają niegdysiejszy Wrocław i Częstochowę. Te dwa miasta-widma są niczym szańce, które próbują ocalić kawałek przyjaznej człowiekowi ziemi przed atakami zmutowanej przyrody. Zwierzęta, które zmieniły się w krwiożercze bestie, czy rośliny rodzące zatrute plony zwiastują rychły koniec gatunku ludzkiego. Czy w takiej sytuacji ludzie będą potrafili zjednoczyć swoje siły, aby wygrać walkę o przetrwanie? Czy jedyn...