Kres zaślepionych

Kilka dni temu pisałam o pierwszej części, gdzie z wielką niecierpliwością czekałam aż sięgnę po tą kontynuację. Doczekałam się... i tak się zastanawiam... czy autor kończy, może już szykować tom III? Jestem totalnie usatysfakcjonowana tymi dwoma tomami, ale czuję jeszcze niedosyt i chcę więcej, bo w tym tomie nie tylko otrzymujemy odpowiedzi na liczne pytania, które zostały nam po części pierwszej, ale co chwilę dochodzą nowe. Szczególnie o losy potomka Sonii i postępów badań nad zaślepieniem...
Wyobraźnia została rozpalona do granic możliwości, z każda kolejną stroną podsuwa coraz mroczniejsze obrazy i podpowiada, że jakby nasz świat tak wyglądał, to mielibyśmy z lekka przechlapane...
Nadal trzymam się zdania, że pomysł na fabułę jest po prostu genialny, idealnie skrojony i poprowadzony. Nie będę opisywać fabuły, bo tyle się tu dzieje, że nie chciałbym pominąć czegoś istotnego, a tym bardziej zaspojlerować, coś, co sami chcielibyście odkryć.
Drugi tom bardzo nawiązuje do poprzednika i chcąc nie chcąc trzeba znać "Czas zaślepionych" by zrozumieć całą fabułę, poznać istotę zaślepienia, zrozumieć jego działanie, ale tak samo jak poprzednio krótkie rozdziały składają się w spójny i klarowny obraz przedstawionego świata.
Cała historia napisana została przystępnym językiem, z drobiazgowymi opisami realnie oddając bieg wydarzeń, pozwalając puścić czytelnikowi wodze wyobraźni, postawić się w miejscu bohaterów, niemal czując na samym sobie ich emocje, uczucia, p...

"Człowiek pozbawiony nadziei staje się albo marionetką w rękach silniejszych, albo szaleńcem. A niejednokrotnie jednym i drugim."
Plaga Zaślepienia rozprzestrzeniła się na wszystkie żywe istoty, siejąc strach, dezorientację i chaos. Pewne jest tylko to, że zbliżając się do granicy czterdziestu lat człowiek nieuchronnie staje się krwiożerczą bestią podążającą za pierwotnymi instynktami. Wielu, starało się odnaleźć antidotum, korzystając z każdej dostępnej możliwości. Lecz upływający czas jest bezlitosny.
Więziona przez władcę Walmii, trzymana w nieludzkich warunkach Sonia, utraciła nadzieję na ratunek. Niespodziewanie zyskuje sojusznika z najmniej oczekiwanej strony...
Pamiętając każdy z obrazów, który zapisał się w mojej wyobraźni podczas lektury Czasu zaślepionych, wiedziałam, że czeka mnie ogrom emocji. I rzeczywiście, nie można się wręcz oderwać - świetny pomysł, gęsty, mroczny klimat i znakomicie wykreowani bohaterowie. Wkraczamy do świata stojącego u progu ludzkości, owładniętego klątwą zaślepienia. Miejsca, w którym każdy dzień to walka o przetrwanie i obawa przed przyszłością. Poznajemy nowych, wyrazistych bohaterów, którzy bedą mieli istotny wpływ na wydarzenia. Dzieje się wiele, akcja jest dynamiczna, nie pozwala odłożyć książki, nawet na moment. Mocna, miejscami brutalna, niejeden raz zmrozi krew w żyłach równocześnie rozpalając zmysły i wyobraźnię.
To bezpośrednia kontynuacja, więc warto zacząć od pierwszego tomu.
Idealna dla fanów postapo....

Kolejny raz, dzięki Autorowi znalazłem się w świecie pełnym zgnilizny, mroku i ogromnej niepewności. Gdzieś pomiędzy dwoma światami – rzeczywistym i nierealnym. I choć książka jest fikcją literacką, to zagłębiając się w niej miałem nieodparte wrażenie jakbym jednak czytał o świecie rzeczywistym, o człowieku, który zapatrzony w samego siebie zmierza ku obranemu celowi nie zważając na innych; o społeczeństwie, które gna ze swoim życiem tak szybko, że nie ma czasu na zatrzymanie się i refleksją...

Na kartach tej historii Autor brutalnie rozprawił się ze mną jako współczesnym człowiekiem. Za pomocą zaślepionych wypunktował mnie.

Bezradnie przemierzałem przez tę opowieść odczuwając do siebie, do człowieka, do ludzkości obrzydzenie, smutek oraz żal. Bolało...

Jednocześnie Autor "kazał" mi się zatrzymać i zreflektować. Tylko czy ja jako jednostka – jeden spośród miliardów – cokolwiek znaczą?

"Kres zaślepionych" to powieść, która przeraża, poraża i... otwiera oczy.

Daj się wciągnąć w tę historię. Pozwól swoim myślom na zadumę i refleksję. Stań się antidotum, które przyczyni się choć trochę do poprawy świata.

Mimo ciągłych trudności, nie warto się poddawać.

Uwięziona w zamku władcy Walmii ciężarna Soni, nie wierzy już w ratunek od kogokolwiek. Nieoczekiwanie z pomocą przychodzi mężczyzna o imieniu Marik, z którym kobieta udaje się w podróż ku ocaleniu nadchodzącego dziecka. W tym czasie plaga zaślepionych dotyka coraz większą część ludzkości. Czy istnieje jakakolwiek szansa na przetrwanie?

Pierwszy tom cyklu Zaślepieni mocno przypadła mi do gustu. Bardzo ucieszyłem się na wieść o drugim tomie, dlatego sięgnąłem po niego możliwie jak najszybciej... i nie żałuję 😊

Kres zaślepionych to niemal bezpośrednia kontynuacja poprzedniej części, w której Marcin Halski po raz kolejny serwuje nam niesamowity świat, wypełniony fantastyką, grozą i przesłaniem związanym z kruchością naszego życia 😶

Sama koncepcja historii nie uległa zmianie, jednak nieco zmienili się bohaterowie. Losy niektórych postaci z tomu pierwszego są nieznane, a nowi zajęli ich miejsce. Tym razem główną rolę gra Soni, której ciąża ma wielkie znaczenie w wyleczeniu przyszłych pokoleń 🙃

Autor zgrabnie kieruje historią, oferując masę przyjemności i ciekawych zwrotów akcji (zwłaszcza na końcu!). Bardzo podobało mi się przedstawienie problemu zaślepienia i jego możliwe wyleczenie. Więcej jednak nie zdradzę, bo nie chce psuć nikomu zabawy 😁

Jeżeli przypadł Wam do gustu tom pierwszy, warto sięgnąć także po drugi. To przyjemna historia, z którą dobrze spędzi się czas, nieza...