Opinia na temat książki Ciche dni

Czy wszystkie małżeństwa, na pozór szczęśliwe, tak naprawdę takie są? Jak ważnym elementem w relacji dwóch osób jest wspólny język oraz komunikacja? Jak destrukcyjny potrafi być ich brak? Te wszystkie zagadnienia poddacie ocenie czytając książkę autorstwa Greaves Abbie, Ciche Dni.

Maggie i Frank są małżeństwem z wieloletnim stażem, jednak od pół roku para nie zamieniła ze sobą słowa. Mieszkają razem, jedzą wspólne posiłki, śpią w jednym łóżku, ale oboje milczą. Co takiego wydarzyło się w ich życiu, że nie potrafią już ze sobą, tak po ludzku porozmawiać? Pewnego dni czara goryczy się przelewa, Maggie próbuje popełnić samobójstwo. Czy jest to próba zwrócenia na siebie uwagi mężą, krzyk o pomoc? Po tym wydarzeniu, Frank postanawia wyjawić nieprzytomnej żonie, swój sekret, coś co przez długo okres tkwiło mu w sercu jak zadra. Powieść jest napisana w postaci wspomnień, przeplatana tym co dzieje się obecnie w życiu Franka. Z początku przeszkadzała mi mała ilość dialogów, myślałam, że będę się męczyć podczas czytania, ale fabuła tak mnie wciągnęła, że stało się to nieistotne. Emocje jakie mi towarzyszyły podczas czytania...cóż, do tej pory ciężko mi zebrać myśli. Książka jest przepełniona cierpieniem, porusza trudną tematykę: strata dziecka i jak poradzić sobie z bólem po tak tragicznych wydarzeniach.

Opinie o tej pozycji krążą różne. Jednych znudziła, inni byli zachwyceni, ja należę do tej drugiej grupy. Wg mnie książka jest bardzo dobra i godna polecenia. Choć przyznam, że przyda się po niej coś lekkiego, na poprawę nastroju :)

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Muza.