Cierń

Wow. To powinna być znana wszystkim klasyczna opowieść o księżniczce uwięzionej w wieży, ale coś się mocno pokiełbasiło. Wszystko tu jest odwrotnie, a przez to oryginalnie i niesamowicie. Nie wiem, jakich słów użyć, aby opisać wam tę magię wypływającą z każdej strony. Szkoda też trwonić czas nad recenzjami, skoro można "Cierń" błyskawicznie przeczytać, w wersji elektronicznej zajmuje ledwie 100 stron. Warto poświęcić książce każdą minutę, bo to fantastyczna i zaskakująca historia, zarówno jej warstwa dosłowna jak i metaforyczna. Myślę, że zapamiętam ją na długo, bo jestem pod ogromnym wrażeniem i czuję też w tej chwili dużą motywację, by zapoznać się z innymi dziełami Kingfisher. Takiego powiewu świeżości, wzruszenia i błotno-wodnej magii potrzebowałam do szczęścia.

Szybka akcja ...

Związana z konkursem na LC

Wieża, żywopłot z cierni, królewna ... i Wróżka, która modli się o to, żeby u nie przyszli. Książęta, podróżnicy, kupcy, magiczne ludy. Ale gdy przestali, zatęskniła.

Wiele lat albo wieków później pojawił się rycerz, muzłumanin. Rozmawiał z nią. Wiedziała, czego on chce.

A czego chciała ona?

Poznajemy też przeszłość Ropuszki, która jako porwany noworodek trafiła do Magicznego Świata na wychowanie a jako dorosła ma wrócić, by pobłogosławić dziecko, które ją zastąpiło. W świecie wóżek czas bowiem biegnie inaczej niż w świecie ludzi. Wiele musiała się nauczyć i dowiedzieć.

Została w zamku na dłużej niż planowała.

Bajkowy klimat i postacie. Odmienne jednak od tych wersji, jakie znamy. Okrutna królewna, którą należało powstrzymać przed czynieniem zła. Dobra, chociaż nieco pokręcona wróżka.

I "humanitarna" klątwa wiecznego snu.

Jedno jest zgodne. Każda bajka dobrze się kończy. Jak skończyła się ta? Sprawdźcie sami. Warto.

Lubię baśnie i bajeczki, i chociaż od dawna nie jestem już dzieckiem, to bardzo lubię baśniowe opowieści. Ostatnio lubię je czytać razem z młodszymi dziećmi, bo starsze potrafią już same i pochwalę się, że to właśnie przyczyniłam się do tego, że moje ukochane wnuki lubią książki. Lecz nie tylko wnukom czytam baśnie, nawet czytam je dla samej siebie, bo potrafią znakomicie poprawić mi nastrój a także powrócić chwilami do czasów dzieciństwa, gdy czytywała mi je mama...

"Cierń" to dość intrygująca interpretacja znanej i lubianej baśni. Mnie wydaje się nawet chwilami jakby lepsza od oryginału, chociaż to pierwotną wersje darzę wielką sympatią...
Nie zawsze przecież to co od zawsze wydawało nam się najlepsze takim pozostanie już na wieki.
Wszyscy wiemy, że jeżeli na wzgórzu jest zamek porośnięty kolczastym żywopłotem, przez który trudno się przedrzeć, to w zamku musi być prześliczna królewna, na którą zła wróżka rzuciła zaklęcie, a zdjąć go może tylko równie piękny książę..., lecz czy nie lepiej by było na odwrót? Przecież nie zamyka się dobrych ludzi, ale raczej tych złych...