Pokrzywa i kość

Jeżeli myślisz, że w świecie literatury nie ma nic nowego, że wszystko to pewien schemat etc. to wiesz co? Z jednej strony masz rację, ale na szczęście jest ta druga strona, która pokazuje, że raz na jakiś czas wychodzi coś takiego, jak „Pokrzywa i kość”. Nie jestem osobą, która przeczytała wszystkie książki, ale w niektórych widzę coś podobnego (całe szczęście, że zabójca inny) W tej książce mamy fantastykę, mamy czarownice, magię, ale klimat jest nieziemski, mroczny, specyficzny. Od pierwszej strony moją uwagę przykuł pies z kości i od razu wyjaśnię, że ten pies żyje, ale o tym to wy już sami dowiecie się.

Nie jestem fanką streszczania lub wklejania opisów książki, więc z całego serca zapraszam np. na stronę wydawnictwa SQN i zapoznać się opisem. Ja lubię odkrywać nieznane (według mnie lepsza frajda), lecz rozumie, że każdy z was ma swoją „lepszą” metodę.

Wracając o książki mam pytanie, Ile jesteś w stanie poświęcić dla rodziny? Siostry? Widząc krzywdę, jaka się dzieje pogodzisz się, czy zrobisz coś, żeby ratować ją od nieuniknionego? Pewnie ktoś z was powie „co za pytanie oczywiście, że podejmę się ratowania”, lecz różnie bywa. Nie ukrywam trochę z początku wolno mi szło w tej całej akcji, ale uwieźcie warto być wytrwałym, bo później będzie i zabawnie, i strasznie, ale i jakoś tak dziwnie, a to za sprawą rzeczy, osób, jakie spotka nasza bohaterka. Właśnie nie napisałam, kogo poznacie tym razem, a więc przedstawiam wam Marra, która jako n...

Dawno już nie czytałam dobrej fantastyki. Takiej z świetnie wykreowanym światem, charyzmatycznym bohaterem, może z jakąś wymyślną misją i ciekawymi złoczyńcami. I najlepiej byłoby, gdybym nie mogła jej odłożyć. Taką historią miała się okazać "Pokrzywa i Kość", ale coś poszło nie tak.

Książka jest delikatnie mówiąc średnia, ale nie można jej odmówić rozmachu, jednak dla mnie - nużąca. Przez początek dosłownie musiałam się przedzierać i parę razy miałam ją ochotę porzucić. Autorka wprowadza nas w środek nowego świata, bez zbędnych wyjaśnień czy komentarzy. Trochę wpawiało mnie to w konsternacje, czytałam i nie wszystko rozumiałam. W dodatku postacie są płaskie i nijakie. Nie czułam do nich sympatii, nie interesowały mnie ich losy. No może tylko Agnes i jej kurczątko wywołało u mnie cieplejsze uczucie. Nie wiem, czy to wina moich oczekiwań czy złego momentu na czytanie, ale ewidentnie coś poszło nie tak jak trzeba.

Miałam duże oczekiwania, a stała za nimi masa pozytywnych opinii. Ciężko mi jednak określić, co się stało, że nie ma między mną, a bohaterami chemii potrzebnej do zatracenia się w tej historii. A szkoda.

Połączenie klasyki z nowoczesnością, którą można dostrzec w stylu całej książki. Świetnie przedstawiona główna bohaterka, natomiast magia opisana jest trochę pobieżnie. Warto jednak przeczytać, zdecydowanie widać ukazanie wartości pomocy innych w trudnych sytuacjach oraz zaangażowanie i walkę o swoje cele. Przede wszystkim w tej opowieści księżniczki nie są przedstawione w stereotypach, przeciwnie historia bardzo ciekawa, choć trochę bolesna, nie mniej fabuła interesująca.

Niesamowicie mroczna z początku lektura, a później lekko rozwiewa się to uczucie, z każdą nowo poznaną osobą przez główną bohaterkę.

Historia wciąga, a upór bohaterki uzależnia i chce się wiedzieć, co będzie dalej. Czy się uda?

Książka dla starszej młodzieży, jak i dla osób dorosłych.