Cordelia

„Winston Graham, kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego, jest najbardziej znany jako autor bestsellerowego cyklu powieści historycznych o rodzinie Poldarków. "Cordelia" to powieść, w której po raz kolejny ujawnia on talent do snucia intrygujących, oddających ducha epoki fabuł”. To wyczytamy w opisie książki. Tego się spodziewałam i na to bardzo liczyłam. Co dostałam? Nudną, chaotyczną opowieść, dłużącą się jak nitki makarony spaghetti, bez odrobiny sosu, dodającego smaku potrawie.

Bardzo lubię historyczne obyczajówki czy romanse. Pozwalają mi oderwać się od codzienności i dają po prostu czystą rozrywkę. W tym przypadku była do iście droga przez mękę. Sama nie wiem, dlaczego nie odłożyłam tego w połowie i nie wzięłam się za coś bardziej fascynującego. Liczyłam chyba na jakiś zwrot akcji, na iskrę, na pożar, na nawałnicę uczuć. Jedyne co dostałam to nudę, rozczarowanie i niechęć do sięgnięcia po inne utwory autora. Być może winę ponosi złe tłumaczenie, być może to po prostu styl Pana Winstona. Ja tego nie kupuję.

Bohaterowie jak z plastiku, dialogi jak z miernej telenoweli. Ktoś odpowiada na pytanie, nigdy nie zadane, powtarzające się zdania i dialogi, chyba tylko po to, żeby zapełnić stronice. Nawet romans jakiś płytki. Nie, nie i jeszcze raz nie! Z rodziną Fergusonów na pewno się nie zaprzyjaźnię.

𝘾𝙤𝙧𝙙𝙚𝙡𝙞𝙖 - 𝙒𝙞𝙣𝙨𝙩𝙤𝙣 𝙂𝙧𝙖𝙝𝙖𝙢

Czasem myślę, że mam duszę rodem z XIX wieku. Wiktoriańską, jeśli mam być dokładna. Tak, chyba właśnie tak jest – dlatego wytrwale i namiętnie zaczytuję się w XIX-wiecznych powieściach. To zdecydowanie mój klimat! Dlatego z niecierpliwością czekałam na premierę „Cordelii”, która pod koniec października ukazała się nakładem Wydawnictwa Czarna Owca. Wręcz ubóstwiany przeze mnie Winston Graham nie tylko mnie nie zawiódł! Po raz kolejny jestem oczarowana! I chociaż pierwsze wydanie „Cordelii” ukazało się w 1949 roku spokojnie można ją uznać za powieść w całości odnoszącą się do poprzedniej epoki.
•
Kiedy Cordelia przyjeżdża do posiadłości Fergusonów wpada w zachwyt. Nigdy nie ukrywała, że marzy o bogactwie, służbie i pięknych strojach, jednak wielki domu, jego bogata i gustowna aranżacja wprawiają ją w zakłopotanie i poczucie, że nie do końca pasuje do nowego świata, w którym się znalazła. Sytuacji nie poprawia stary pan Ferguson, którego celem jest zdominowanie wszystkich mieszkańców domu.

Małżeństwo Cordelii zostało niespodziewanie zdominowane przez obawę o przyszłość (dziewczyna, wbrew członkom rodziny, nie marzyła o szybkim posiadaniu potomstwa), podobnie nagle i niespodziewanie pojawił się Stephen Crossley, młody, przystojny i szalenie ciekawy mężczyzna…
•
Jestem zachwycona. Zachwycona! Nie było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Autora, ale ta książka wprost zwaliła mnie z nóg! Proszę, nie przestraszcie ...

Jest to powieść historyczna z elementami romansu gotyckiego. Jej pierwsze wydanie sięga 1949r. Co jest wręcz niewiarygodne, a czytając niemal czujemy, że tam właśnie jesteśmy. Jesteśmy w roku 1867,w starej Anglii, miasto Manchester. Klimat idealny.
Główna bohaterka to Cordelia , która zostaje zmuszona do poślubienia Brooka Fergusona. Brook stracił żonę w tajemniczych okolicznościach, a nacisk ojca zmusza go do ponownego ożenku.
Cordelia wprowadzając się do domu męża i teścia jest osamotniona. Prowadzi cichą wojnę z teściem o wszystko. Jej mąż nie reaguje, jest słaby psychicznie, fizycznie. Całkowicie podporządkowany ojcu despocie. CORDELIA zaczyna dusić się w tym domu. Poznaje Stephana, właściciela teatru. Miłego i uroczego.
Co wybierze? Co okaże się najważniejsze?
Czy widmo tajemniczej śmierci żony jej męża pomoże jej podjąć decyzję?
Czytając kibicujemy bohaterce, co zrobi, jak się zachowa.
To przepiękna historia, która przenosi czytelnika w zupełnie inny świat. Innych wartości, obyczajów, zasad.
To również historia o ojcu despocie, apodyktycznym i z dziwnymi przekonaniami.
Czy jego postawa ulegnie zmianie?
Polecam każdemu fanowi powieści historycznych, niebanalnych, pełnych zagadek i nieoczekiwanych zwrotów akcji

Czytałam wiele o dziedzictwie rodu Poldarków i muszę przyznać, że chciałam sięgnąć po tę serię, ale ciągle było "później". Kiedy sięgnęłam po "Cordelię" wiem, że przekładanie sagi Poldarków na inny moment był zły.

1867rok. Owdowiały Brook Ferguson zostaje zmuszony do ponownego ożenku. Mężczyzna poślubia Cordelię, kobietę o zupełnie innym, a za razem silnym charakterem. Kiedy kobieta przeprowadza się do posiadłości męża wybucha cicha wojna między nią, a jej teściem. Nagle na drodze Cordelii staje sympatyczny właściciel teatru. Co wybierze Cordelia? Miłość czy wierność?

Pomimo ponad 600str i małej czcionki książkę czyta się bardzo szybko. Jak wpadłam w tę historię to nie mogłam się oderwać. Bohaterowie są bardzo wyraxiście wykreowani, a ich zachowania i emocje są bardzo wnikliwe i prawdziwe. Zważając na czas, w którym toczy się akcja powieści, to muszę przyznać, że autor nie zapomniał chyba o niczym pisząc powieść wiktoriańską. Zakazana miłość, barwne tło czy wątki komediowe. To wszystko znajdziecie w tej książce.
Ja jestem bardzo zadowolona z tej historii i już teraz wiem, że sięgnę po nią niebawem.
Zdecydowanie polecam.

Cordelia pochodzi z wielodzietnej, kochającej się rodziny. Mimo że są klasą robotniczą nie przeszkadza im to wieść szczęśliwego życia i nawet ciekawszego niż życie bogatszej klasy. Pewnego dnia w ich domu zjawia się bogaty wdowiec Brook Ferguson, ze swoim ojcem Fredrickiem. Proszą ojca Cordelii o jej rękę. Mimo przepaści klasowej i całkiem nowej sytuacji, pozycji Cordelia wychodzi za Brooka, wiodą całkiem dobry związek do czasu aż na drodze kobiety nie stanie Stephen Crossley. Jak zachowa się powściągliwa i dobrze wychowana Cordelia, czy da się porwać urokowi Stephena? Tego dowiecie się po przeczytaniu książki.

Nie czytałam wcześniej innych książek autora. Ta mnie oczarowała, przeniosła w klimat pięknych sukien, wiktoriańskich posiadłości, teatrów, przyjęć. Fascynowała mnie postać Fredricka, teść Cordelii jest dość ekscentryczny, lubi zarządzać nie tylko swoją fabryką ale i ludźmi w domu, ma też ludzkie odruchy kiedy, taka złożona osobowość. Za to strasznie drażnił mnie mąż Cordelii, Brook, takie ciepłe kluchy, wiecznie chorowity i rozczulający się nad sobą.

Nie mniej książkę polecam, uwielbiam takie historie.