Opinia na temat książki Cymanowski chłód

Drugi tom. NIc się nie zmieniło. Pseudohorrorystyczna agroturystyka paranormalna we młynie w pełnym rozkwicie, tym razem rozbudowana o nuty familijne. Do poprzednich wątków, mniej lub bardziej absurdalnych, czyli do literackiego grochu z kapustą dołożono nowe elementy i teraz jest na bogato:
- romanse, a jakże
- odnaleziony i ukrywany skarb
- duchy, duchy, duchy i znikające koty
- gangsterzy
- zjawiska paranormalne
- porwanie
- samobójstwo
- trupy
- laleczki, prawie voodoo
- krwawiący naszyjnik
- strzelanki, pożary
- nawet o pandemię zahaczyło.
Wymieniać dalej?
Czyta się bez emocji i z niedowierzaniem, ale szybko, a sielski klimat przysypanego śniegiem kaszubskiego młyna osładza lekturę.

Można się wybrać do Cyman, jeśli kogoś bawi taki galimatias lub jest fanem któregoś z autorów. Choć infantylność i poziom absurdu bywa momentami (lub częściej) irytująca.
Ja nie czytałam, lecz wysłuchałam, co rekomenduję tym, którzy zdecydują się na lekturę, bo znakomici lektorzy uczynili ten groch z kapuchą strawniejszy.