Czas pomsty

Dobry eastern nie jest zły.

Trochę z Sienkiewicza, trochę z Komudy, jeśli ktoś lubi szlacheckie klimaty, zajazdy, pijaństwo, krwawe pojedynki i stylizowany język, okraszone szczyptą niesamowitości, powinien "Czas pomsty przeczytać", szczególnie jeśli taki czytelnik podziela zdanie, że prawdziwych easternów nigdy dość, od razu jednak ostrzegam, że nie ma się co nastawiać na specjalnie oryginalną historię - oto szlachcic po latach wojowania wraca do rodzinnego majątku na wieść tragicznej o śmierci swoich bliskich, potem już się dzieje wola nieba, ale co z tego skoro to kawał dobrej rozrywki.

"Czas pomsty" nie jest powieścią bez wad, mimo klimatu jaki daje, stylizowany język potrafi zmęczyć, szczególnie w przegadanych momentach (a jest ich w książce trochę), do tego w książce znajduje się sporo elementów znanych z powieści Komudy czy Sienkiewicza, za to dobrze i wydaje mi się że wiernie autor oddał obyczaje szlacheckie (wspomniane zajazdy, pogrzeb szlachecki czy żałoba) i dialogi (szczególnie przekomarzanki na polu bitwy).

Podsumowując Maciej Liziewicz napisał dobrą książkę, niczym z najlepszych czasów Fabryki Słów - bez szczególnych fajerwerków, ale też bez większych wad.
Fani gatunku będą zadowoleni.

Ach jakież to jest smakowite!
Piękny stylizowany język pełen cudownych soczystych przekleństw, rewelacyjnie zarysowane postacie, do tego zgodność z faktami historycznymi i trochę ciekawostek dla uważnego czytelnika. Główny bohater to troszkę taki Kmicic, postać zupełnie niejednoznaczna i dlatego taka interesująca. Jedną gwiazdkę zabieram za zupełnie niepotrzebną scenę z czarownica w kościele, to można było zupełnie inaczej przedstawić, z większym sensem.

Rok 1630. Z wojennej tułaczki powraca Żegota Nadolski. Niezamożny, pokiereszowany na duszy i ciele szlachcic, dokonując przed laty niewłaściwych wyborów opuścił rodzinny dwór. Wyruszając na wojaczkę, i mając nadzieję na uzupełnienie pustki rodowym skarbczyku, nie zastanawiał się nad tym, czy pozostawiona z dziećmi żona sprosta trudom codziennej egzystencji. Zapewne, gdyby wiedział, że za kilka lat, kiedy wróci do swego domostwa, powitają go puste ściany, i krzyże nad grobami najbliższych jego decyzje byłyby inne. Czasu jednak nie można cofnąć. Szlachcicowi, który na bitewnych polach dziesiątki razy wychodził bez większego szwanku z rozmaitych opresji, i po wielokroć udawało się śmierć okpić, pozostała jedynie zemsta…

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2019/06/czas-pomsty.html