Kowalewski debiutował w 1935 opowiadaniem pt. Harenda, ogłoszonym w „Kuźni Młodych” (nr 18); w piśmie tym publikował także w 1936.
Opowiadania zamieszczał następnie także w „Pionie”, „Dookoła świata” i „Zwierciadle”.
W 1945 został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związku Literatów Polskich; członek do rozwiązania Związku w 1983).
Kontynuując twórczość literacką, zamieszczał opowiadania i artykuły w wielu czasopismach, m.in. w „Odrodzeniu” (1948-50), „Nowej Kulturze” (1950-54), „Wsi” (1950-52), „Świecie” (1952-53). W następnych latach współpracował też z radiem, filmem i teatrami jako autor słuchowisk, scenariuszy i utworów dramatycznych.
W 1981 otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów. Od 1989 był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1955) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974).
Opowiadania zamieszczał następnie także w „Pionie”, „Dookoła świata” i „Zwierciadle”.
W 1945 został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związku Literatów Polskich; członek do rozwiązania Związku w 1983).
Kontynuując twórczość literacką, zamieszczał opowiadania i artykuły w wielu czasopismach, m.in. w „Odrodzeniu” (1948-50), „Nowej Kulturze” (1950-54), „Wsi” (1950-52), „Świecie” (1952-53). W następnych latach współpracował też z radiem, filmem i teatrami jako autor słuchowisk, scenariuszy i utworów dramatycznych.
W 1981 otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów. Od 1989 był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1955) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974).