Opinia na temat książki Czynnik królika

"Miałem wrażenie, że nagle zepsuł się wielki mechanizm utrzymujący porządek świata"
"Otaczało mnie za dużo hałasu, za dużo szczegółów rozpraszających uwagę, za dużo banałów."

To była prawdziwa literacka uczta, jaka rzadko trafia mi się ostatnio. Henri Koskinen aktuariusz ubezpieczeniowy nagle traci pracę. Właściwie, nawet go z niej nie wyrzucają, odchodzi sam, gdyż dostaje tak zwany wybór bez wyboru. Niemal równocześnie z tym faktem, dzieje się drugi, oto umiera na serce brat Henriego, zostawiając mu w spadku, Park przygody, nie Park rozrywki, bo to różnica i to bardzo ważna różnica, a jaka to już musicie sami sobie przeczytać 😉

Niestety, spadki bywają różne, ten akurat nie należy do tych najlepszych. Park przygody bowiem ma ogromne długi, mimo że przynosi zyski... co tu się u licha dzieje ?, zastanawia się nowy właściciel i jeszcze nie wie, że to raczej jeden z tych mniejszych jego problemów. Jednak to właśnie z nim postanawia sobie poradzić najpierw, bo przecież wśród liczb czuje się najlepiej. Ponieważ jak sam mówi "Ludzie nas zawodzą, liczby, nigdy".

Ta książka mnie zachwyciła. Dawno nie czytałam niczego tak oszczędnego w słowach, a jednocześnie tak czytelnie przejrzystego, że niemal przezroczystego. Nie widzę w niej też nic śmiesznego i to, w przeciwieństwie do niektórych czytelników, uważam za wielką zaletę tej pozycji, nie zaś za wadę. Widzimy, jak bohater radzi sobie z zaistniałą sytuacją, robi to oczywiście zgodnie z wyliczeniami matematycznymi, chociaż niektóre z tych działań mogą wydawać się dość, powiedzmy nieoczywiste.

Przyjrzymy się też, jak Henri doznaje nowych uczuć, których nie zna, nie rozumie, nie potrafi nazwać i którym się dziwi, że są takie przyjemne. W tym miejscu mała dygresja. Otóż Ci, którzy mnie czytają, zapewne zauważyli, że zawsze zwracam uwagę, uwypuklam i informuję, jak bardzo nie znoszę wszelkich "uczuć" i przejawów skakania do wyra dopiero poznanym sobie nawzajem ludziom. Zawsze twierdzę, że jak czytam kryminał, to ma to być kryminał, harlekina jak będę chciała, poczytam sobie innym razem.

W tej książce Henri też doznaje po raz pierwszy uczucia miłości, chociaż on sam jeszcze tego nie potrafi nazwać. Uderza to w niego jak taran i nie pozwala się "policzyć". Jednak to wszystko jest tak przez autora opisane, że mnie pozostało tylko westchnąć z zadowolenia. Pięknie opisała to jedna z czytelniczek, ośmielę się ją zacytować: "książka zawiera jedną z najpiękniejszych scen miłosnych, jakie kiedykolwiek czytałam. Kiedy miłość uderza Henriego, on sam zdaje się momentami nie nadążać."

W mojej subiektywnej ocenie pozycja ta zdecydowanie "wybija się" na plus pośród tego co coraz częściej zalewa nas, czytelników, więc ode mnie w pełni zasłużone dziewięć gwiazdek.