Dary

Cztery kobiety, cztery charaktery, cztery historie…

Autorka zabiera nas do roku 1840, do czasów w których kobiety nie za wiele miały do powiedzenia. Do czasów, gdy kobiety nie powinny mieć swoich marzeń i ambicji. Poznajemy Anny, żonę chirurga, której pasją jest malarstwo. Nataly, która tak bardzo chce lepszego życia, że postanawia wyjechać do kuzyna, do Londynu. Ettę, właścicielkę psa Scauta. Jej zamiłowaniem jest botanika. Marię- sierotę, która pisze za swojego krewnego artykuły do gazet. Ciekawą postacią, chociaż irytującą jest również Edward – utalentowany chirurg, którego własne ambicje przerosły i stał się uciążliwy dla otoczenia.

Czy Edward od początku do końca będzie żyć w obsesyjnym dążeniu do zdobycia sławy jako chirurg? Czy te cztery panie będą mieć na tyle siły by przeciwstawić się „męskim rządom”? Przekonajcie się sami.

Dary to opowieść o kobietach, które walczą o siebie i o swoje marzenia. Szukają swojego miejsca na świecie, który nie sprzyjał rozwojowi naszej pluci. To mężczyźni decydowali o naszym losie, o tym co nam wypada, a co nie.

Książka jest wielowątkowa i na początku czytało mi się ciężko. Ale po kilkudziesięciu stronach akcja klaruje się i łatwiej jest się odnaleźć. A jeśli nadal ktoś miałby z tym problemy, to na początku każdego, krótkiego rozdziału znajduje się symbol tj. pióro, muszla, klucz czy paleta farb, które pomagają zorientować się, o której postaci jest dan...

„ Im więcej dostrzegamy wokół siebie, im większą wiedzę zdobywamy, tym jaśniej uświadamiamy sobie, jak mało w gruncie rzeczy wiemy”

Czytając „Dary” przenosimy się do XIX – wiecznej Anglii, która zostaje nam pokazana z tej mniej reprezentacyjnej strony. W tym miejscu jesteś albo bogaczem, który ma wszystko, czego tylko zapragnie, albo codziennie walczysz o przeżycie na ulicach pełnych takich ludzi jak ty. Poznajemy cztery bohaterki, które wiodą bardzo różne od siebie życia. Dar, jakim zostają obdarzone dwie z nich doprowadza do złączenia ich losów.

Może nie jest to opowieść, którą poleciałbym każdemu, ale jest to zdecydowanie książka, która sprawiła, że czułam się jak uczestniczka opisanych w niej wydarzeń. Akcja rozwija się dość powoli, ale dzięki temu możemy na spokojnie poznać historię każdej z kobiet, by ostatecznie połączyć je w całość.

W książce zostaje poruszonych kilka ważnych wątków m.in. rola kobiety w XIX – wiecznym świecie. Jednak to, co najbardziej napędzało mnie do czytania to chirurg, który „Był lekarzem, któremu wydawało się, że jest Bogiem”.

Jak daleko może posunąć się człowiek, który przekonany jest o swojej wyższość, o byciu wybranym przez Boga?