Dary losu

Jest rok 1935, gdy Kornelia po zdanej maturze wyjeżdża do dworku ciotki do Warki. Wraz z kuzynką Amelią poznają porucznika Maurycego oraz lekarza Borysa. Przeżywa pierwsze miłosne uniesienia, których obiektem jest niesłychanie przystojny Maurycy. Lato mija im na zabawach i wycieczkach. Niestety pewnego dnia dochodzi do tragedii, a życie Kornelii wali się w gruzy. Traci rodzinę, majątek, a sama zostaje zhańbiona. Jest rok 2010, po śmierci Kornelii okazuje się iż jej córka odziedziczyła tajemniczy spadek i wraz z córką i wnuczką przyjeżdżają do Polski. Jakie tajemnicy kryje pałacyk w Michałowie?

„Dary losu” to niestety historia z kompletnie jak dla mnie zmarnowanym potencjałem. O ile pierwsza część jest niezwykle ciekawa choć nie porywa i ciężko było mi się wciągnąć w akcję to druga część jest totalną pomyłką. Najgorzej, że zabrakło mi tu emocji, opisy dylematów bohaterów były powierzchowne i niestety zwyczajnie nie zaciekawiła mnie ta historia. Pomimo 656 stron z większości wiało nudą. Pominięcie lub skrócenie niekończących się opisów przyrody niewątpliwie nadałoby dynamiki całości. Ale żeby nie był, iż wszystko mi się tu nie podobało. Plusem historii jest niewątpliwie piękny język, plastyczne opisy, elementy historii wplecione w fabułę oraz oddany duch tamtych czasów. Autorka niewątpliwie pokazała, jak kręte potrafią być koleje losu i jak przeszłość wpływa na teraźniejszość. Warto sięgną nawet po to by wyrobić sobie własną opinię.

Piękna opowieść o kilku pokoleniach kobiet, pokonywaniu przeciwnoście i poplątanych ścieżek losu.

Kochani tym razem nie dostaniecie streszczenia książki a dlaczego?
A dlatego że książka napisana jest w dwóch wymiarach czasowych.
Rok 1935 kiedy to Kornelia Makowska i jej przyjaciółki wyjeżdżają do dworku ciotki znajdującego się w Warce nad Pilicą.
I tu dochodzi do przestępstwa, które całkowicie zmienia losy młodych ludzi.
Oraz teraźniejszośc rok 2012, kiedy to Klementyna, wnuczka Kornelii, dowiaduje się o istnienu pałacyku w Michałowie, który odziedziczyła jej rodzina. I tu matka z córką, postanawiają poznać swoje korzenie.
Piekne okolczności przyrody, sprawiają że do głosu dochodzą ukrywane uczucia.
Niestety i tym razem znowu sprawy się skomplikują......

Było to moje pierwsze spotkanie z autorką i chodz raczej nie sięgam po ksiązki z taką rozbierznością czasową to ksiązkę czytało się miło. Autorka stworzyła tu kilkupokoleniową historię kobiet w której znajdziemy mase tajemnic oraz zagadek z przeszłości.
Książka ma swoje plusy i minusy. Plusy za łatwy język jakim napisana jest książka orza styl który jest świetny. Minusy to za dużo opisów i przez to książka jest grubaskiem 648 stron.
Idealna książka na spędzenie miło czasu na hamaku czy plaży, ogrodzie czy lesie. Polecam każdemu kto uwielbia zagadki i tajemnicę :)

Powiem szczerze, że stronię od takich książek, gdzie fabuła dzieje się w tak odległej przeszłości. Z historią nigdy się nie lubiłam, dlatego też zazwyczaj nie sięgam po takie powieści. Zrobiłam wyjątek, bo byłam szczerze zaciekawiona i muszę przyznać, że cieszę się, iż to zrobiłam!

Autorka zabiera nas w przeszłość – w tę dalszą i bliższą. Opowiada o kobietach na przestrzeni kilku pokoleń. Mamy tutaj kilka bohaterek powiązanych więzami krwi, które próbują znaleźć odpowiedzi na pytania. Przepadłam na dobre kilka dni – po pierwsze, książka liczy dość sporo stron. Dla mnie 650 stron to dużo. A po drugie – wciągnęłam się i to bardzo. Pomimo wielu wątków i tylu postaci naprawdę mi się podobało – no i przede wszystkim nie pogubiłam się, a tego na początku się bardzo obawiałam.

Było to też moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki i jak najbardziej mogę je zaliczyć do kategorii udane. Jeśli nadarzy się okazja, to z przyjemnością sięgnę po inne tytuły.

Dary losu pokazują jak wielką siłę ma rodzina, a dość często o tym się zapomina. Zachęcam Was gorąco do zapoznania się z lekturą!