Dolina straconych złudzeń

Gdy w Alpach zostają znalezione kolejne zwłoki, a ludzie zaczynają mówić o seryjnym mordercy, który pozuje ciała swoich ofiar, kierownictwo luksusowego hotelu postanawia nie zwlekać i zamiast czekać na być może najgorszy sezon od lat, zatrudnić prywatnego detektywa, by ten rozwiązał sprawę. W ten sposób, polski detektyw Piotr Sauer, pracujący na co dzień w Zurychu trafia do małego górskiego miasteczka Niderwalden.

Pierwsza powieść Anny Górnej oczarowala mnie swoją świeżością i ciekawym spojrzeniem na Szwajcarię (kraj nie tak często pojawiający się w powieściach, które czytałam). Tym razem Autorka zabiera czytelnika do górskiego miasteczka i tak sugestywnie maluje przed nim zapierające dech w piersi widoki, że niemal można poczuć jakby samodzielnie odbywało się wyprawę w Alpach.

Pod względem kryminalnym powieść jest jeszcze lepsza od swojej poprzedniczki. Już od pierwszych stron czuć duszony, małomiasteczkowy klimat. A i samo śledztwo przebiega odrobinę bardziej dynamicznie i jest bardziej rozbudowane niż było wcześniej. Większa ilość niuansów i przeróżnych tropów, które przedstawia Autorka sprawia, że od lektury trudno się oderwać.

Bardzo podoba mi się też relacja między głównymi bohaterami, a właściwie sposób w jaki jest przedstawiona. Bo szczerze mówiąc nie ważne w jakim kierunku Autorka zdecyduje się poprowadzić ten wątek ja i tak będę zadowolona. Ważne, by pojawiały się kolejne książki z Piotrem i Mią. A biorąc pod uwagę zakończenie powieśc...

Szwajcarią wstrząsa informacja o brutalnym zabójstwie nastolatka w małej miejscowości położonej u podnóża Eigeru. Zaledwie miesiąc wcześniej w pobliżu odnaleziono ciało mężczyzny, który prawdopodobnie zginął z ręki tego samego człowieka. Miasteczko pustoszeje, turyści zaczynają obawiać się o swoje życie, a policja nie wydaje się działać skutecznie. Dyrekcja jednego z hoteli angażuje Piotra Sauera-prywatnego detektywa, znanego nam już z pierwszej książki Anny Górnej, by rozwikłał sprawę, kładąc jej kres.

W "Dolinie straconych złudzeń" lokalna społeczność Niederwalden od pierwszych chwil daje Sauerowi odczuć, że nie jest mile widzianym przybyszem. A.Górna w swej książce oddaje zarówno urok otaczającego krajobrazu, jak również mentalność jego mieszkańców, ich specyfikę, a częściowo nawet panujące tam nastroje społeczne.

W szczególny klimat tej pięknej miejscowości autorka wplata naprawdę nieźle skonstruowaną intrygę, ciekawych bohaterów oraz elementy alpejskiego folkloru, dzięki którym historia jeszcze mocniej intryguje. Akcja zawiązuje się stopniowo, jednak całość - mimo niespiesznego tempa - utrzymuje uwagę czytelnika.

Przy okazji "Krainy złotych kłamstw" pisałam, że mimo dobrego pomysłu fabularnego i autentycznego dopracowania licznych wątków, powieść wydaje mi się być nieco przegadaną. W przypadku "Doliny straconych złudzeń" tak nie jest, autorka oszczędniej kreśli obraz prywatnego życia więks...

Ostatnio zauważyłam, że coraz więcej kryminałów ma wydźwięk psychologiczny i wpada w formę thrillera. Taka właśnie jest dla mnie ta książka. Poprowadzona w dużym napięciu, zbiera naszą całkowitą uwagę. Kiedy coś puknęło w domu, to aż podskoczyłam ze strachu. Czytając bardzo chciałam pogonić akcję do przodu, ale się nie dało. Nawet drobne rzeczy, które wyglądały na zwyczajne, zawsze były czymś ważnym dla sprawy. Tutaj niby policja szuka sprawcę, jednak widnieją bardziej jako wspomnienie. Sprawę morderstw prowadzi tutaj detektyw, który został wynajęty do tego zadania. Początkowo ma pewne wahania, gdyż dotychczas zajmował się błahymi rzeczami. Obecnie wynajęła go kobieta, której szesnastoletni siostrzeniec został zamordowany. Musi odnaleźć sprawcę z wielu powodów, które mu przedstawia. Autorka niby tu zaznacza, że zleceniodawczyni często przywdziewa maskę, by nie okazywać słabości, jednak ja czułam, że za tym kryło się coś więcej. Detektyw też to wyczuwał, dlatego dał sobie czas na przemyślenia całej sytuacji. Było to dla niego dziwne, że w niewielkim odstępie czasu zginął starszy mężczyzna oraz ten chłopiec. Na początku książki czytamy o kobiecie, która również została w ten sam sposób zamordowana, jednak długo nie ma o niej wzmianki. Wiemy tylko, że znała oprawcę i przez całe życie starała się od niego uciec. Kiedy jednak całym zajściem zaczyna interesować się coraz bardziej widzi, że nikt nie ma ochoty z nim współpracować. To mała wioska, więc wszyscy się tu znają. Nikt ...

Często łapię się na myśli o tym, jak pojemne są moje ulubione gatunki, skoro dostarczają mi tak wiele skrajnych emocji. Wynika to oczywiście z ogromu czynników, ale chyba najrzadziej zdarza mi się taka prawdziwa literacka podróż do miejsc, których nigdy nie odwiedziłam, a podczas lektury i po niej wydają mi się znajome jak własne mieszkanie.

"Dolina straconych złudzeń" to dopiero druga powieść Anny Górnej, ale po jej świetnym debiucie nie mogłam się doczekać kolejnego tomu i zdecydowanie się na nim nie zawiodłam. To nie tylko świetne kryminały, to też niezwykła podróż do Szwajcarii odmalowanej niezwykle realistycznie. Skąd o tym wiem, skoro nigdy tam nie byłam? Bo to nie jest sielanowy, idealistyczny opis tego kraju i jego mieszkańców, oprócz wielu zachwytów znalazło się też miejsce na wspomnienie choćby o dziwnych zwyczajach czy obyczajach, co świadczy o obiektywizmie.

Ta seria to jednak nie tylko Szwajcaria, ale przede wszystkim Sauer i Mia. Nie mogę zbyt wiele o nich napisać, bo powiązania między dwoma tomami są duże i polecam czytać je w kolejności, choćby właśnie ze względu na to, żeby zrozumieć niektóre wątki dotyczące bohaterów, tym bardziej, że w tej części zawiązuje się taki, który pewnie będzie stanowił kanwę kolejnej. Bardzo zaskoczyło mnie zresztą to, że został on tutaj tylko zarysowany na początku i potem zszedł na tak odległy plan, że wręcz zupełnie zniknął i pojawił się dopiero przy zakończeniu. Muszę przyznać, że z perspektywy cyklu ja...

Niederwalden to piękna turystyczna wioska u podnóża Alp, w której w nietypowych okolicznościach znaleziono dwa ciała, najpierw starszego mężczyzny, a dwa tygodnie później młodego chłopca. Czyżby po górskim kurorcie grasował seryjny morderca? Blady strach pada na turystów, którzy masowo odwołują rezerwacje, nie dziwi więc, że jeden z hoteli decyduje się na zatrudnienie prywatnego detektywa.

Co łączy ofiary, bo na pierwszy rzut oka dzieli je niemalże wszystko? Czy znaczenie ma miejsce znalezienia ciał? Jaką rolę odgrywa alpejski, dość mroczny folklor? Na te i wiele innych pytań, odpowiedzi poszuka Piotr Sauer, wkrótce dołączy do niego Mia Kovac oraz pojawi się nowa interesująca postać, miejscowa policjantka Kathrin Wyss. Przyjezdni spotkają się z nieufnością i wrogim nastawieniem tutejszych mieszkańców, ot taki urok małych miejscowości. Za to opisy górskich pejzaży zrobią na wszystkich duże wrażenie.

"Dolina straconych złudzeń" to kolejna historia Anny Górnej, która zapewniła mi świetną rozrywkę na długie godziny. Kilkaset stron skrupulatnego śledztwa, które miało wszelkie znamiona realizmu, dlatego też tak łatwo było mi poczuć się jego częścią.

Szwajcaria. Kraj pieniędzy, czekolady i serów. Wysokie szczyty, górskie jeziora, piękne doliny. Oaza spokoju. I właśnie tę oazę spokoju zakłóca kolejne morderstwo. Detektyw Piotr Sauer wyrusza do Niederwalden by podjąć się rozwiązania zagadki brutalnej zbrodni na nastolatku. Niebawem dołącza do niego Mia, jego asystentka i razem próbują dojść prawdy. Sprawa jest zawiła, a do tego mieszkańcy miasteczka mają niezbyt przychylne nastawienie do nowo przybyłych. Kto zabił? I co ma do tego sprawa sprzed 2 lat?

"Dolina straconych złudzeń" A.Górnej to druga część cyklu o Piotrze Sauerze (i mam nadzieję, że nie ostatnia). Kryminał, po który bez wątpienia warto sięgnąć. Napisany tak, że czułam się, jakbym siedziała na ramieniu detektywa i razem z nim próbowała rozwikłać zagadkę zabójstwa. Trzeba czytać bardzo uważnie, bo przegapienie choćby jednego z wielu szczegółów skutkuje tym, że zaczynamy się zastanawiać "jakim cudem on na to wpadł?". Każdy drobiazg, rozmowa czy poszlaka ma znaczenie. Po czym i tak okazuje się, że wszystkie moje przypuszczenia wzięły w łeb, bo pojawiły się nowe okoliczności i na jaw wyszły nowe dowody.

To książka z gatunku tych nieodkładalnych. Mam wrażenie, że celowo podzielona na małe rozdziały, bo powiedzenie "jeszcze jeden rozdział" praktycznie nie miało końca i tylko zdrowy rozsądek każący wreszcie iść spać nie pozwolił mi jej przeczytać za jednym zamachem. Początkowo niespieszne tempo wydarzeń delikatnie usypiało czujność, by potem na...

🌿 W spokojnym i malowniczym miasteczku u podnóża Eigeru, w którym wszyscy mieszkańcy się znają, dochodzi do tajemniczych morderstw. Na mieszkańców pada strach przed grasującym seryjnym mordercą. Informacja o morderstwach wstrząsa górskim kurortem i przyczynia się do odstraszenia przyszłych turystów. Właścicielka hotelu Sternen postanawia zatrudnić detektywa Piotra Sauera, aby rozwiązał zagadkę i odnalazł sprawcę tych bestialskich morderstw. Niestety lokalna społeczność nie ułatwia zadania detektywowi, czy mają coś do ukrycia? 🌿
.
Powracamy ponownie do detektywa Piotra Sauera, tym razem spotkamy się w klimatycznym i malowniczym, górskim miasteczku w Szwajcarii. Ta część bardziej mi się podobała, chociażby ze względu na wyjątkowe zobrazowanie przyrody i okolic, które spowodowały, że zatęskniłam za górami. Pani Ania tworzy przepiękne opisy przyrody i miejsc. Opisuje je w sposób tak wyjątkowy, gdyż miałam wrażenie, że oddycham tym górskim powietrzem, czuję wiatr na skórze i przenoszę się do tego miejsca wraz z bohaterami, tworząc razem z nimi historię przedstawioną na kartach powieści. Chociaż został ukazany piękny krajobraz górski, to w rzeczywistości niesie on ze sobą wiele przelanej krwi i ukrytych tajemnic.
.
Rytualne morderstwo, przerażająca atmosfera małego miasteczka i tajemnice skrywane latami, zmowa milczenia to dosłownie część tego, co tutaj znajdziecie. Ciekawa fabuła, dopracowana w każdym szczególe, intrygująca i ciekawie rozbudowana zagadka krymi...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, natomiast "Dolina straconych złudzeń" jest drugim tomem serii #piotrsauer i nie ukrywam, że książki najlepiej czytać w odpowiedniej kolejności. Do sięgnięcia po tą powieść zachęcił mnie interesujący opis i klimatyczna, górska okładka. Jest to kryminał z mocno rozwiniętym wątkiem obyczajowym, a ja bardzo lubię takie polączenie. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko i z dużym zainteresowaniem. Ja już od pierwszych stron zostałam wciągnięta w wir wydarzeń i byłam bardzo ciekawa jak pisarka poprowadzi tą historię. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie naprawdę świetnie wykreowani. Myślę, że śmiało takie postaci moglibyśmy spotkać w rzeczywistości. Na kartach powieści mogłam poznać prywatnego detektywa Piotra Święta, który tak naprawdę od początku zyskał moją sympatię. Z zaangażowaniem śledziłam jego losy oraz sprawę kryminalną z którą przyszło mu się zmierzyć i powiem Wam, że niezwykle plastyczne opisy sprawiały że podczas czytania książki czułam się tak jakbym razem z bohaterami uczestniczyła w śledztwie i próbowała odkryć kto jest odpowiedzialny za te makabryczne wydarzenia. Autorka naprawdę umiejętnie buduje napięcie, wodzi Czytelnika za nos, zagęszcza atmosferę, sprawia, że ciężko oderwać się od lektury, a wszystkie emocje towarzyszące bohaterom udzielają si...

"Dolina straconych złudzeń" Anny Górnej to drugi tom o Piotrze Sauerze. Pierwszy bardzo mi się podobał, dlatego postanowiłam również nadrobić drugą część.

Szwajcarią wstrząsa informacja o brutalnym zabójstwie nastolatka. I to już drugie morderstwo w tej okolicy. I prawdopodobnie sprawcą jest ta sama osoba. Policja nie bardzo sobie radzi, więc kierownictwo luksusowego hotelu, które spodziewa się przez te wydarzenia bardzo słabego sezonu zatrudnia detektywa, Piotra Sauera, by rozwiązał tę sprawę. Nasz bohater szybko przekonuje się, że nie jest mile widziany w tej okolicy. Jednak razem ze swoją asystentką Mią krok po kroku odkrywają prawdę..

To już druga książka autorki i muszę napisać szczerze, że ma świetny warsztat. Jej debiut był bardzo dobry, kontynuacja również przypadła mi do gustu. W życiu bym się nie domyśliła, że autorka jest świeżynką na rynku wydawniczym. Bardzo obrazowo i plastycznie przestawia nam Szwajcarię. W tym tomie mamy okazję poznać Niederwalden i jego malownicze okolice. Sprawa która jest opisana w tej części jest bardzo zawiła i muszę przyznać, że kompletnie nie miałam planu na to jaki może być finał tej historii. Jednocześnie zakończenie mocno mnie zaskoczyło. Jedynie do czego mogę się przyczepić to, że troszkę mi się książka dłużyła. Napięcie czasem opadało, a ja traciłam koncentrację i umykało mi trochę faktów. Poza tym uważam, że to bardzo dobra seria i z pewnością sięgnę po kontynuację.