Opinia na temat książki Droga królów

Początki z tą książką były niełatwe, już w momencie rozpakowania z ozdobnego papieru (tak jest, prezent pod choinkę): tomiszcze jest wielkości sporej pufy, niewygodnie się trzyma w łapach, pierwsza akcja z Kłamcą była tak dezorientująca, że mózg w pionie stawał, a w dodatku, z kompletnie niewiadomych powodów, miałem spory problem ze spamiętaniem imion bohaterów. Szybko jednak przywykłem i wtedy się zaczęło. Ta książka nie bierze jeńców, wciąga czytelnika bez reszty i przyciąga do siebie, abyś zostawił swoje pilne zajęcia na później i urządził sobie kilkugodzinną sjestę. Oczywiście z książką w garści.
Świat w niej jest fantastycznie poukładany, intrygujący, różnorodny i pełen charakteru, podobnie jak historia i bohaterowie, na czele z moimi faworytami: Czarnym Cierniem i tajemniczym Kłamcą z Shinovaru. Co prawda mam spory problem z postaciami bez skazy, a takim jest na pewno główny bohater, Kaladin Burzą Błogosławiony, ale jego charyzma i ciekawość jego dalszych losów, skutecznie go ratowała w moich oczach.
No i są jeszcze zwroty akcji, które powinny być stawiane jako wzór dla innych. Czytelnik obserwuje daną scenę, napięcie rośnie z każdą chwilą, a tu nagle autor odwraca wszystko do góry nogami tak, że zostaje tylko zakrzyknąć z mieszaniną zachwytu i nokautującego zaskoczenia: "o jasna cholera!" - z każdą kolejną taką sytuacją mój podziw dla Sandersona rósł.
Rozmach tej książki jest tak obezwładniający, że ani na moment nie opuszczało mnie przeświadczenie, że mam do czynienia z czymś naprawdę wielkim. Coś czuję, że to początek długiej przygody z prozą tego autora, a że pierwszy tom pręży dumnie grzbiet na półce, to głupio by było nie zapewnić mu towarzystwa kolejnych.