Drzazga

\"Drzazga\", tom nowych wierszy Ewy Lipskiej, pisanych w ciągu kilku miesięcy 2005 roku, to 21 mistrzowskich miniatur lirycznych, stanowiących zaskakującą kontynuację zbiorów \"Gdzie Indziej\", \"Ja\" i \"Sklepów zoologicznych\". Lipska ? jak zawsze uważna, czuła i ?bezlitosna? obserwatorka rzeczywistości - pisze tu mniej lub bardziej otwarcie o naszych złudzeniach i nadziejach, o ludzkiej samotności w ?eleganckim? świecie wspólnej Europy, o miłości, której należy zawsze i wbrew wszystkiemu poszukiwać, o przeszłości, która niepokoi i przyszłości, która ciągle potrafi zaskakiwać. Te wiersze jednej z najoryginalniejszych i najbardziej popularnych poetek współczesności są rzeczywiście jak ?drzazga?, której obecność boli, ponieważ uzmysławia prawdę o nas, o fałszu zachowań i rozpaczliwej nieraz potrzebie czułości. Ewa Lipska jedna z najwybitniejszych poetek współczesnych należąca do generacji Nowej Fali. Zawsze jednak osobna, tak jak osobna i wyrazista jest jej poetycka dykcja, nieufność do ?zastanego? języka, błyskotliwa metaforyka, gęstość znaczeń, paradoks. Autorka tekstów piosenek, felietonistka. Współzałożycielka, redaktorka i współpracowniczka kilku pism (m.in. miesięczników ?Pismo?, ?Kraków?). Przez wiele lat pracownik polskiej dyplomacji w Austrii. Uhonorowana prestiżowymi nagrodami za twórczość literacką. Uczestniczka międzynarodowych festiwali literackich oraz pobytów stypendialnych (USA, Niemcy). Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i wiceprezes polskiego PEN Clubu. \"Lubię panią pisze do mnie dwudziestoletni poeta. Początkujący cieśla słów. Jego list pachnie tarcicą. Jego muza drzemie jeszcze w różanym drewnie. W literackim tartaku ambitny hałas. Czeladnicy okładają łatwowierny język fornirem. Przycinają nieśmiałe sklejki zdań. Wystrugane heblem haiku. Problemy zaczynają się z wbitą w pamięć drzazgą. Trudno ją wyjąć jeszcze trudniej opisać. Lecą wióry. Ogryzki aniołów. Pył do samego nieba.\"