Drzewo anioła

Ona - piękna, biedna, z marzeniami i losem rzucającym kłody pod nogi.
On - zwykły chłopak, z ambicjami i bogatą rodziną.
Ona widzi w nim przyjaciela. On jest w niej zakochany.
Klasyka.
Nuuudaa... Do czasu! Moje nastawienie wobec tej książki zmieniła scena niczym z Kinga, która pojawiła się w tej cukierkowej historii. A wraz z nią zmieniło się wszystko.

Greta to dziewczyna, która uciekła z domu przed molestującym ją ojczymem. Trafia do teatru Windmill i tam poznaje Davida, który dla niej jest przyjacielem, podczas gdy on się w niej zakochuje na całe życie.
Ona wkrótce zachodzi w ciążę z amerykańskim żołnierzem, który, gdy tylko dowiaduje się, że jego wybranka paraduje roznegliżowana na scenie teatru, wyjeżdża bez słowa pożegnania.
David proponuje dziewczynie wyjazd w jego rodzinne strony - do Walii, gdzie będzie mogła spędzić cały okres ciąży. W Marchmont, domu Davida, Greta wychodzi za mąż za jego wuja, a na świecie pojawiają się bliźniaki. I ciekawie zaczyna się robić, gdy jedno z dzieci siedzi na środku pokoju i rozczłonkowuje misia... Wkrótce się okaże, że Chesca ma schizofrenię i to zdeterminuje dalsze losy bohaterów.

Naszą bohaterkę poznajemy w momencie, gdy po wypadku zupełnie nie pamięta swojego życia. Razem z nią odkrywamy jej przeszłość z dwóch perspektyw - jej samej, gdy przypomina sobie poszczególne fragmenty oraz Davida, który opowiada o jej życiu , w którym nieustannie był obecny.

"Drzewo anioła" to ciepła, porus...

Pomimo wielu pozytywnych opinii mam mieszane uczucia. Cała saga jest ciekawa, owszem, autorka miała świetny pomysł na osadzenie fabuły na przestrzeni tylu lat i trzech pokoleń... Ale!
Książka była bardzo przewidywalna. Z wyprzedzeniem dało się stwierdzić co zrobią dane bohaterki. ich naiwność była przytłaczająca. I niestety niczym mnie ta powieść nie zaskoczyła.
Plusem jest język jakim posługuje się autorka, pasujący do okresów historycznych w jakich się porusza, a zarazem lekki i przystępny.
Zakończenie też nieco mnie rozczarowało. Spodziewałam się większego wow po tylu stronach zagmatwanych zdarzeń, a tutaj wszystko ułożyło się tak jak sądziłam, dla wszystkich bohaterów.
Z reguły nie czytam takich powieści, i liczyłam na znacznie więcej, zwłaszcza, że zewsząd widziałam same zachwyty. Choć oczywiście nie było źle. Książka jest dobra, ale nie fenomenalna.

Ach jeszcze Greta... wiem, że była młodą matką ale na litość! jest modelowym przykładem jak NIE wychowywać dziecka... Mnie pedagoga, bolało serce od jej poczynań...

Lucinda Riley stworzyła emocjonującą opowieść, w której wątki rozgrywające się w teraźniejszości przeplatają się z wydarzeniami osadzonymi w przeszłości bohaterów. Historię przepełnioną intrygującymi tajemnicami i wzruszającymi momentami, w której udowadnia, jak ważna jest w życiu rodzina oraz pokazuje, że nigdy nie jest za późno na miłość. Pisarka wykreowała wspaniałych, wielowymiarowych bohaterów, których burzliwe historie poruszyły najczulsze struny mojej duszy.

Okazuje się, że bardzo lubię sagi rodzinne. Do tej pory nie mogę zapomnieć o Middlesex, a przeczytałam ją ładnych kilka lat temu.
Tutaj bardzo udane pierwsze spotkanie z autorką. Nie wiedziałam czego się spodziewać po skrajnie różnych opiniach na LC, ale było pięknie. Bardzo polecam