Dwie irlandzkie rodziny, cztery pokolenia kobiet i łącząca je tragiczna przeszłość. Przejmująca opowieść o poszukiwaniu własnych korzeni, o rodzinnych sekretach, o kłamstwach, krzywdach i rozstaniach, ale też o miłości i nadziei. Młoda rzeźbiarka Grania Ryan po latach nieobecności wra¬ca do Irlandii, do rodzinnego domu położonego nad smaga¬ną wichrami zatoką Dunworley. Pewnego dnia, podczas spaceru, zauważa na krawędzi klifu dziewczynkę o rudych włosach. Okazuje się, że to Aurora Lisle, osierocona przez matkę ośmiolatka, która wraz z ojcem mieszka w pobliskim pałacu. Szybko nawiązują nić porozumienia… Zaniepokojona tym matka Granii, Kathleen, zaczyna snuć poruszającą opowieść o zawikłanych losach dwóch rodzin… Z jej słów i starych listów Grania poznaje historię miłości i tragedii. Zdaje też sobie sprawę z istnienia klątwy, która może położyć się cieniem na jej szczęściu…
Dziewczyna na klifie
Lucinda Riley
6.6
/10
Ocena 6.6 na 10 możliwych
Na podstawie 25 ocen kanapowiczów
Na podstawie 25 ocen kanapowiczów
/778049e0-b4be-48cc-956a-8d927de32d3e/n/dziewczyna-na-klifie)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
6.6
/10
Ocena 6.6 na 10 możliwych
Na podstawie 25 ocen kanapowiczów
Na podstawie 25 ocen kanapowiczów
Opis
Tytuł oryginalny: The Girl on the Cliff
Data wydania: 2019-02-04
ISBN: 978-83-8125-481-6, 9788381254816
Wydawnictwo: Albatros
Kategoria:
Literatura piękna
Stron: 528
Mamy 2 inne wydania tej książki
Autor
/c47c699cf7cda0b4e6d3c808bac17fce/n/lucinda-riley)
Lucinda Riley
Urodzona w 1967 roku w Irlandii
Lucinda Riley urodziła się w Irlandii i pierwsze sześć lat życia spędziła w małej wiosce Drumbeg. Potem przeniosła się wraz z rodziną do Anglii i tam poszła do szkoły. Jej matka była aktorką, babcia śpiewaczką operową, a wuj szefem oświetleniowców w...
Pozostałe książki:
/78c76b035c829d96971f9505ed89c043/n/siedem-siostr)
/o-1323398/n/siostra-burzy)
/o-1323397/n/siostra-cienia)
/b13d23dd2411bcf206f78e8c855792c4/n/siostra-slonca)
/o-1323654/n/siostra-perly)
/824ab1a5ef1ff1981a47e32108148aa4/n/tajemnice-fleat-house)
/4894f1336ce36e1cecdbae8e37b7da22/n/zaginiona-siostra)
/bf4138bc912e914d477bdd524b0f1185/n/siostra-ksiezyca)
/13ea9d4df7bf637b2becdec7061caafc/n/pokoj-motyli)
/19a729879027ce8dc9d8b4fcb8d50153/n/sekret-heleny)
/4c8095e3cb8728b3576ce5cd9ed5a69f/n/atlas-historia-pa-salta)
/dc5267a3-4825-4e7b-8501-a32af648187f/n/dom-orchidei)
/71e46e40-1549-444d-908a-2f34fb4eb20b/n/roza-polnocy)
/e88919a89ea8fa9b367b6593b6d0561a/n/drzewo-aniola)
/778049e0-b4be-48cc-956a-8d927de32d3e/n/dziewczyna-na-klifie)
/o-9788381252768/n/sekret-listu)
/6e19e4970d5147cc6f8a64eb66876567/n/dziewczyna-z-neapolu)
/97efdcf7-ba42-476f-a417-956ad25ef481/n/tajemnice-zamku)
/c577533a009e92d07e9f5e6ded9ea918/n/laura-i-swiateczny-aniol)
Wszystkie książki Lucinda Riley
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
"Dziewczyna na klifie" Lucinda Riley
19.05.2022
Moja przygoda z powieściami Lucindy Riley rozpoczęła się od serii Sióstr. Zaciekawił mnie sposób, jakim toczyła swoje opowiadanie. Urzekł mnie styl i klimat w jakim utrzymane są kolejne części . Z jednej strony magiczna aura, z drugiej wątki nie są oderwane od rzeczywistości i akcje, jakie się tam rozgrywają miałyby prawo wydarzyć się w realnym św... Recenzja książki Dziewczyna na klifie
@adgam92
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Sięgnęłam po „Dziewczynę na klifie” dopiero teraz, gdy poczułam lekki przesyt opowieściami kryminalnymi i zabójczymi zagadkami.
Muszę przyznać, że od pierwszego zdania bardzo przypadła mi do gustu narracja Riley. Historia mnie zaciekawiła i wciągnęła, mimo że początkowo wydawała się bardzo banalna.
Soczysta, pełna sekretów rodzinnych, emocji wzruszająca historia! Napisana pięknym językiem, bohaterowie tacy wyraziści, że raz się na nich zżymałam, raz z nimi płakałam a innym razem ich podziwiałam za wytrwałość w dążeniu do celu, za talent, za dumę i umiejętność podejmowania trudnych decyzji. Książka nie była mdła, choć momentami niestety przegadana. Wielkim dziełem też nie jest, ale czyta się z przyjemnością.
„Dziewczyna na klifie” to powieść o tęsknocie, potędze miłości i wybaczania, poszukiwaniu siły, by żyć w zgodzie ze swoim sumieniem oraz o poszukiwaniu własnych korzeni. Skłania do refleksji, szczególnie postać małej Aurory wzbudza szacunek i podziw za podejście do życia i do drugiego człowieka. „Stara dusza” jak mówiła o niej Kathleen.
Nie jestem wierną fanką książek obyczajowych. Jak mam wybór to zawsze padnie on na coś z trupkiem, w różnym stopniu kompletności i rozkładu oraz mroczną zagadką w tle, ale ta książka mi się podobała i jako przerywnik gatunkowy mogę ją spokojnie polecić.
Muszę przyznać, że od pierwszego zdania bardzo przypadła mi do gustu narracja Riley. Historia mnie zaciekawiła i wciągnęła, mimo że początkowo wydawała się bardzo banalna.
Soczysta, pełna sekretów rodzinnych, emocji wzruszająca historia! Napisana pięknym językiem, bohaterowie tacy wyraziści, że raz się na nich zżymałam, raz z nimi płakałam a innym razem ich podziwiałam za wytrwałość w dążeniu do celu, za talent, za dumę i umiejętność podejmowania trudnych decyzji. Książka nie była mdła, choć momentami niestety przegadana. Wielkim dziełem też nie jest, ale czyta się z przyjemnością.
„Dziewczyna na klifie” to powieść o tęsknocie, potędze miłości i wybaczania, poszukiwaniu siły, by żyć w zgodzie ze swoim sumieniem oraz o poszukiwaniu własnych korzeni. Skłania do refleksji, szczególnie postać małej Aurory wzbudza szacunek i podziw za podejście do życia i do drugiego człowieka. „Stara dusza” jak mówiła o niej Kathleen.
Nie jestem wierną fanką książek obyczajowych. Jak mam wybór to zawsze padnie on na coś z trupkiem, w różnym stopniu kompletności i rozkładu oraz mroczną zagadką w tle, ale ta książka mi się podobała i jako przerywnik gatunkowy mogę ją spokojnie polecić.
× 7
|
link
|
Przeczytane
Romans
Irlandia, morze, klify - mnie kojarzy się z nostalgicznymi klimatami. Dlatego też pomyślałam, że dzięki tej książce odpocznę odpływając w jej treść, by skutecznie oderwać się mentalnie od męczącego upału. Niestety, czytanie opowieści samo w sobie wymęczyło mnie dodatkowo.
Skrótowo? Przecinające się losy dwóch irlandzkich rodzin i klątwy, jakie nad nimi zawisły. Co charakteryzuje bohaterów? Naiwność, która momentami może doprowadzić do łez, bynajmniej nie wzruszenia. Tytułowa bohaterka, Aurora, to dziewczynka, która może wszystko i wszystkich - jak za cudownym dotykiem - postawić na nogi. A raczej ich życie przeobraża nagle tak, by finał niepokojących sytuacji był lukrem polany. Nie dość, że bywa nieprawdopodobnie, to jeszcze mdło. Trudno przy tak rozgrywanej fabule poczuć autentyczne wzruszenie, bo tylko czekałam, na kolejne zawirowania i nagłe pojawienie się dziewczyny ze swoim "naturalnym" darem łagodzenia sytuacji. (Pewnie była wróżką/czarownicą, tylko w porę się nie zorientowałam).
Niedawno przeczytałam inną historię, bazująca na tajemnicach, a jakże ciekawie poprowadzoną przez Kate Morton. Tylko, że "Strażnik tajemnic" nie był banalny, nie mnożył zbiegów okoliczności, sytuacji niewiarygodnych i niestworzonej ilości tajemnic. Ale nawet gdybym nie zapoznała się z tamtą pozycją, nie sądzę bym mogła "Dziewczynę na klifie" ocenić wyżej.
Miało być ekscytująco, jak zapewniały mnie opinie innych czytelniczek, a wyszło płasko, niemrawo, a momentami niedorz...
Skrótowo? Przecinające się losy dwóch irlandzkich rodzin i klątwy, jakie nad nimi zawisły. Co charakteryzuje bohaterów? Naiwność, która momentami może doprowadzić do łez, bynajmniej nie wzruszenia. Tytułowa bohaterka, Aurora, to dziewczynka, która może wszystko i wszystkich - jak za cudownym dotykiem - postawić na nogi. A raczej ich życie przeobraża nagle tak, by finał niepokojących sytuacji był lukrem polany. Nie dość, że bywa nieprawdopodobnie, to jeszcze mdło. Trudno przy tak rozgrywanej fabule poczuć autentyczne wzruszenie, bo tylko czekałam, na kolejne zawirowania i nagłe pojawienie się dziewczyny ze swoim "naturalnym" darem łagodzenia sytuacji. (Pewnie była wróżką/czarownicą, tylko w porę się nie zorientowałam).
Niedawno przeczytałam inną historię, bazująca na tajemnicach, a jakże ciekawie poprowadzoną przez Kate Morton. Tylko, że "Strażnik tajemnic" nie był banalny, nie mnożył zbiegów okoliczności, sytuacji niewiarygodnych i niestworzonej ilości tajemnic. Ale nawet gdybym nie zapoznała się z tamtą pozycją, nie sądzę bym mogła "Dziewczynę na klifie" ocenić wyżej.
Miało być ekscytująco, jak zapewniały mnie opinie innych czytelniczek, a wyszło płasko, niemrawo, a momentami niedorz...
× 6
|
link
|
Przeczytane
ZZZ....oddane
"Dziewczynę na klifie" zaczęłam czytać wczoraj wieczorem,kontynuowałam podczas picia porannej kawy i przed chwilą doleciałam do końca.Idzie szybko ,pomimo niewielkiej czcionki,a to z powodu mdląco-słodkiej treści.
"Dziewczyna..." to przeciętne romansidło,w którym występuje,wybitnie spore nagromadzenie stereotypów. Szlachetne ,piękne damy,skrzywdzone sierotki i zła macocha.Tajemnice mnożą się jak króliki,potępione dusze błąkają się po klifach i tylko elfów i jelonka Bambi brak.
To druga książka pani Riley i niezależnie od tego,kto tłumaczy Jej opowiastki,to Ona jest winna kiczowatemu stylowi fabuły.
W moim odczuciu pani Riley pisze jak p.Michalak,która pokusiłaby się o naśladowanie Kate Morton.Ani jedna,ani druga nie mają talentu ani zdolności do operowania słowami.
Nie poczułam zachwytu,wzruszenia ani nostalgii.Przewracałam kartki aby jak najszybciej zakończyć udrękę.Takie pospolite historyjki to nie na moje nerwy.
Bajki to ja czytuję synkowi i bardziej mnie się podobają niż twórczość pani Riley.
Imię - Grania - doprowadzało mnie do szału tak jak i tatuś Alexander. Pierdołowaty przystojniak,który co chwila cierpi na migreny,globusy i na sto procent miewa wapory. Na początku przedstawia się jako "sęp" biznesu. Doprawdy,nie mam pojęcia jak ten "sęp" był w stanie prowadzić jakiekolwiek negocjacje,kto go cucił?!
W "Domu orchidei" występuje brat bliźniak Alexandra,egzaltowany Harry.
Miałabym sporą trudność aby zakochać się,w którymkolwiek z nich, na...
"Dziewczyna..." to przeciętne romansidło,w którym występuje,wybitnie spore nagromadzenie stereotypów. Szlachetne ,piękne damy,skrzywdzone sierotki i zła macocha.Tajemnice mnożą się jak króliki,potępione dusze błąkają się po klifach i tylko elfów i jelonka Bambi brak.
To druga książka pani Riley i niezależnie od tego,kto tłumaczy Jej opowiastki,to Ona jest winna kiczowatemu stylowi fabuły.
W moim odczuciu pani Riley pisze jak p.Michalak,która pokusiłaby się o naśladowanie Kate Morton.Ani jedna,ani druga nie mają talentu ani zdolności do operowania słowami.
Nie poczułam zachwytu,wzruszenia ani nostalgii.Przewracałam kartki aby jak najszybciej zakończyć udrękę.Takie pospolite historyjki to nie na moje nerwy.
Bajki to ja czytuję synkowi i bardziej mnie się podobają niż twórczość pani Riley.
Imię - Grania - doprowadzało mnie do szału tak jak i tatuś Alexander. Pierdołowaty przystojniak,który co chwila cierpi na migreny,globusy i na sto procent miewa wapory. Na początku przedstawia się jako "sęp" biznesu. Doprawdy,nie mam pojęcia jak ten "sęp" był w stanie prowadzić jakiekolwiek negocjacje,kto go cucił?!
W "Domu orchidei" występuje brat bliźniak Alexandra,egzaltowany Harry.
Miałabym sporą trudność aby zakochać się,w którymkolwiek z nich, na...
× 5
|
link
|
Przeczytane
Książka niezwykła, mająca moc przyciągania. Bajka o dobrych i złych ludziach. Opisane są w niej losy dwóch rodzin na przestrzeni wieku. Przedstawione w niej kobiety łączy tragiczna przeszłość. To historia miłości i nadziei której trudno było zaistnieć z powodu kłamstw i krzywd. Czy wreszcie po latach wyjdą na jaw wszystkie mroczne tajemnice i pozwolą kolejnym pokoleniom szczęśliwie ułożyć sobie życie?
Powieści Pani Lucindy Riley już dawno mnie oczarowały. Tak też było z tą lekturą. Przewidywalność w jej utworach nigdy mi nie przeszkadzała, a wręcz przeciwnie dawała pewną stabilizację. Tym większe było moje zaskoczenie zakończeniem. Muszę się przyznać, tego się nie spodziewałam.
No cóż, już tak niewiele książek nieprzeczytanych Pani Lucindy mi pozostało, że muszę je sobie dawkować.
Powieści Pani Lucindy Riley już dawno mnie oczarowały. Tak też było z tą lekturą. Przewidywalność w jej utworach nigdy mi nie przeszkadzała, a wręcz przeciwnie dawała pewną stabilizację. Tym większe było moje zaskoczenie zakończeniem. Muszę się przyznać, tego się nie spodziewałam.
No cóż, już tak niewiele książek nieprzeczytanych Pani Lucindy mi pozostało, że muszę je sobie dawkować.
× 5
|
link
|
Przeczytane
__Chce przeczytac
__All_IN_One_
Jak ja nie lubię słodkich sag i romansów, gdzie wszystko kończy się dobrze... i żyli długo i szczęśliwie... (lubię, ale sporadycznie). Co zatem się stało, że wsiąkłam w "Dziewczynę na klifie" tak bardzo, że zarwałam całą noc, jak za studenckich czasów? Co się stało, że jeszcze przed końcem książki sprawdzałam stan biblioteczki pod kątem książek autorki?
Fabułą książka może i nie porywa, ale sposobem narracji na pewno. Widać w niej Irlandię i to nie Irlandię ze stolicy, ale surową wyspę w okolicach Corku. Pomimo, że akcja dzieje się... wszędzie :) to Irlandia jest w owym "wszędzie". A takie książki to ja naprawdę lubię...
Książka jest... ciężko określić... eteryczna, zwiewna... muślinowa (podpowiedziała mi mama, kiedy szukałam odpowiedniego słowa), a poza tym osadzona w realiach życia, czy to irlandzkich, londyńskich, amerykańskich czy nawet wojennych. Bardzo ładnie opowiedziana historia rodziny, bądź nawet i dwóch. Z narracją tak nietypową, że aż zostałam potężnie zaskoczona.
Rzadko się zdarza, żeby jakiemukolwiek autorowi udało się stworzyć coś zupełnie nowego - i to, co jest największym plusem autorki, to coś nie zostało stworzone na siłę. Wyszło tak naturalnie, że...
Zaczęłam książkę wieczorem i miałam pójść spać. Skończyłam czytać o wpół do piątej rano... A przecież wiedziałam że książka mi nie ucieknie. A jednak oderwać się nie mogłam.
Fabułą książka może i nie porywa, ale sposobem narracji na pewno. Widać w niej Irlandię i to nie Irlandię ze stolicy, ale surową wyspę w okolicach Corku. Pomimo, że akcja dzieje się... wszędzie :) to Irlandia jest w owym "wszędzie". A takie książki to ja naprawdę lubię...
Książka jest... ciężko określić... eteryczna, zwiewna... muślinowa (podpowiedziała mi mama, kiedy szukałam odpowiedniego słowa), a poza tym osadzona w realiach życia, czy to irlandzkich, londyńskich, amerykańskich czy nawet wojennych. Bardzo ładnie opowiedziana historia rodziny, bądź nawet i dwóch. Z narracją tak nietypową, że aż zostałam potężnie zaskoczona.
Rzadko się zdarza, żeby jakiemukolwiek autorowi udało się stworzyć coś zupełnie nowego - i to, co jest największym plusem autorki, to coś nie zostało stworzone na siłę. Wyszło tak naturalnie, że...
Zaczęłam książkę wieczorem i miałam pójść spać. Skończyłam czytać o wpół do piątej rano... A przecież wiedziałam że książka mi nie ucieknie. A jednak oderwać się nie mogłam.
× 2
|
link
|
Przeczytane
Przeczytane
@ksenoglosja
2022-05-26
6
/10
Przeczytane
@adgam92
2022-05-19
7
/10
Przeczytane
KA
@wojcik.katarzyna44
2022-06-17
8
/10
Przeczytane
Przeczytane
ROZRYWKA
Przeczytane
Przeczytane
literatura piękna
saga rodzinna
literatura angielska
Przeczytane
✅Literatura obyczajowa, romans.
Przeczytane
Posiadam
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“Życie zachowuje wszystko w naturalnej równowadze, bo skąd byśmy wiedzieli, że jesteśmy szczęśliwi, gdybyśmy czasem nie byli smutni?Albo zdrowi, gdybyśmy nigdy nie chorowali?”
/c47c699cf7cda0b4e6d3c808bac17fce/n/lucinda-riley "Lucinda Riley")
“Życie każdego człowieka pełne jest fascynujących wydarzeń, a gra w nim wielu aktorów: złych i dobrych. I prawie zawsze w którymś momencie pojawia się magia.”
“Życie zachowuje wszystko w naturalnej równowadze, bo skąd byśmy wiedzieli, że jesteśmy szczęśliwi, gdybyśmy czasem nie byli smutni?Albo zdrowi, gdybyśmy nigdy nie chorowali?”
“Umiała godzić się na to, co ma, i nie rozpaczać nad tym wszystkim, czego mieć nie może.”
“Teraz żądamy szczęścia i jesteśmy przekonani, że na nie zasługujemy.”
