Pokój motyli

Tęskniąc za moją ulubioną serią "Siedem sióstr" sięgnęłam w ramach pocieszenia po osobną powieść autorki, która od listopada 2019 czekała na mojej półce. To był "Pokój motyli" i ach, co to była za książka! Angielska wieś, uroczy dworek i botanika! Cudowne, zachwycające opisy, bohaterowie jak żywi i ważne, mądre życiowe tematy. To opowieść o pewnej rodzinie, oparta na postaci Posy. To historia jej życia opowiedziana w latach 40 i 50tych XX wieku oraz współcześnie w 2006 roku w przededniu jej 70tych urodzin. To opowieść o sekretach i tajemnicach, wracającej niewyjaśnionej przeszłości i trudnych decyzjach. Historia pełna emocji, wzruszająca, chwilami smutna, ale i dająca nadzieję. Aż brak mi słów, by opisać co we mnie wzbudziła, jak mną poruszyła. Cudowna, cudowna powieść. Nie mogę się już doczekać kolejnej!

Uwielbiam powieści, w których akcja toczy się dwutorowo, współcześnie i w przeszłości. Ta przeszłość zawsze ma ogromny wpływ na to, co dzieje się tu i teraz... Posy, główna bohaterka jest niezwykłą kobietą, silną i rozważną, ale też kochającą matką i babcią. A w tle piękny stary dom i klimat małego angielskiego miasteczka. Nie brakuje też w książce problemów dnia codziennego oraz tragedii rodzinnych, wszystko trzeba przeżyć, co nie zabije to wzmocni... Polecam

Posy całe życie mieszkała w Domu Admirała,który ma już ponad 200 lat.
Wychowała się tam i spędziła szczęśliwe chwile z ojcem,który zginał na wojnie. Wychowała także tam swoje dzieci ale gdy teraz została
sama nie ma jak zajmować się całą posiadłością. To wielkie koszta a ona sama może sobie ze wszystkim już nie poradzić.
W rodzinie pojawiają się też kłopoty. Starszy syn nie może znaleźć pracy przez to większość czasu pije i razem z rodzinom ledwo wiąże
koniec z końcem.
Natomiast jej młodszy syn po 10 latach w końcu wraca w rodzinne strony choć jak się później okaże dla niego będzie to ciężki czas.
Na domiar złego Posy spotyka swoją dawną miłość. Do dziś ma złamane serce gdy w jednej chwili odszedł od niej bez wyjaśnienia
kiedy ona rzuciła praktycznie dla niego wszystko..
Freddie nie chciał jej wtedy zostawić ale też nie chciał sprawić jej większego bólu więc odszedł. Teraz zamierza jej wszystko wyjaśnić
choć jest to bardzo trudne. Czy uda mu się powiedzieć prawdę?
Czy Posy wybaczy mu to wszystko i co zrobi gdy dowie się jak wszyscy ją okłamywali aby ją chronić?


Uwielbiam wchodzić w świat,który tworzy Lucinda.
Tworzy dla nas historie tak piękne a zarazem tak bolesne. Pokój motyli właśnie taki był.
Pokazuje nam rodzinne dramaty, wzloty i upadki bohaterów a także to jak ważna jest rodzina. W tych trudnych i tych dobrych chwilach
powinniśmy mieć kogoś komu możemy się wygadać tak po prostu bez zbędnyc...

"Pokój motyli" to pierwsza książka tej autorki, którą miałam okazję przeczytać. To świetnie opisana historia Posy i jej rodziny. Wzruszająca historia opowiedziana dwutorowo: poznajemy losy szczęśliwego dziecka - Posy, bohaterki książki w czasie wojny oraz dorosłej osoby, w czasach już obecnych. Dopiero wtedy poznaje rodzinną tajemnicę z czasów swojego dzieciństwa.

Posy mieszka w rodzinnym domu w Suffolk, do którego przeprowadziła się po wielu latach. Ale tam właśnie spędziła swoje szczęśliwe dzieciństwo, a teraz zastanawia się nad sprzedażą rodzinnej posiadłości. Po pięćdziesięciu latach przypadkowo spotyka swoją pierwszą miłość - Freddiego. Dlaczego miłość jej życia postanowił ją opuścić? Co skłoniło go do takiej decyzji? Czy Posy dowie się po latach, dlaczego porzucił ją ukochany?

Wzruszająca saga rodzinna. Gorąco polecam tę książkę!

„Nie dajemy za wygraną, stale mamy nadzieję, że odnajdziemy ten wymykający się, ukryty skarb, który wzbogaci nasze życie (…)”.


„Pokój motyli” – lekka, kobieca, zwiewna, barwna jak motyl powieść obyczajowa o życiu, miłości, nadziei, rodzinie, przebaczeniu i szczęśliwych oraz nieszczęśliwych zakończeniach...

Posy, już jako dziecko fascynowała się przyrodą. Ten dar zaszczepił w niej ukochany ojciec. Wspólnie uwielbiali zagłębiać się w zakamarki wielkiego ogrodu otaczającego ich dom, zwany Domem Admirała, i tam podglądać życie jego mieszkańców, a w szczególności łapać i oglądać motyle. Niestety czas wojny zakłócił szczęśliwe dzieciństwo Posy. W wieku 8 lat straciła ojca, a matka wyjechała w „ważnych” sprawach. Dziewczynkę wychowywała babcia.
70 letnia Posy jest już od 20 lat wdową, mieszka nadal w Domu Admirała. Nadal pielęgnuje swój ukochany ogród pełen motyli. Ogród, który od zawsze był jej przyjacielem, panem i kochankiem. Kobieta mieszka samotnie, choć wychowała dwóch synów. Bracia są tak różni jak ogień i woda, jeden patrzy bardziej w przeszłość niż w przyszłość, drugi – odwrotnie. Każdy z nich poszedł własną drogą...
Kobieta zdając sobie sprawę, że już w gruncie rzeczy przeżyła swoje życie, życie które nauczyło ją pokory, pokazało czym jest miłość i szczęście, ale i samotność i depresja – zrozumiała, że przyszedł czas, by sprzedać wielki dom. Ta trudna decyzja zbiega się z wydarzeniami, które odkryją przed Psy nie jedną tajemnicę przeszło...