Dwór miodu i popiołu

Jak często książki porównywane do jakiegoś autora, którego lubicie rzeczywiście spełniają wasze oczekiwania?

🍯W tym przypadku książka miała być historią jak spod pióra Holly Black czy Sarah J. Maas. No cóż, tytuł na pewno by się zgadzał jeżeli chodzi o podobieństwo przynajmniej do jednej z tych autorek 🙈

🍯Książka opowiada o losach dwudziestoczteroletniej Alli, która z pochodzenia jest pół Fae. Przez większą część swojego życia trenuje, aby zostać wojownikiem, oraz aby dostać pracę na dworze. Jednak wszystko komplikuje nagłe zniknięcie magicznego miejsca Underhill, które jest niezwykle ważne dla osób pełnej krwi. Czy dziewczyna dowie się co się wydarzyło?

🍯Dziwi mnie umiejscowienie w czasie całej akcji książki. Współczesność to raczej nie coś co bym osobiście wybrała opowiadając o magicznej krainie. Auta i samoloty psują mi wizerunek czegoś co może być piękne, magiczne i działające zgodnie z naturą. Na szczęście nie było aż tak dużo wzmianek o urokach dzisiejszego świata, także przymykam na to oko 🙈

🍯W książce były również momenty, w których łapałam się za głowę. Myślę że niektóre momenty rzeczywiście miały przypominać pióro Maas, jednak nie bardzo to wyszło. Było dziwnie i czasami niesmacznie. Humor w książce jest dosyć specyficzny, także pewno nie podejdzie każdemu. Ja po jakimś czasie przestałam zwracać uwagę i czytałam po prostu dla relaksu 😀

🍯Ogromnie fascynującego romansu, który rozwija się już jakiś dłuższy czas tutaj na...

"Czasami świat popycha nas w kierunku, który wydaje nam się niewłaściwy, bo nie my wybraliśmy. To nie znaczy jednak że wiedzie nas w złą stronę, po prostu nie przewidzieliśmy takiej ścieżki".

To jedyny sensowny cytat z całej książki, który niesie w sobie jakąś nieodkrytą prawdę.
Po wielu przeczytanych recenzjach ma GR i zachwytach sporej części osób, stwierdziłam, że świat fea opowiedziany po raz kolejny nie może być taki zły jak dotychczas.

Zostajemy rzuceni w sam środek wydarzeń i nie za dużo dostajemy w zamian, czasem jakieś retrospekcje ale oprócz tego jesteśmy totalnie w ciemnej mgle. I tak przez całą książkę. Wiele zwrotów akcji wreszcie robi się ciekawszych ale ciągła zmiana miejsca wydarzeń nie pomaga a jeszcze bardziej zwielokrotnia problem.

Postacie są ciekawe ale zbyt słabo rozbudowane i nie ma w nich potencjału, który chcemy odkryć. Wszystko prowadzi do umizgów miłosnych na wielu frontach i magii, której jakby nie było.

Przez całą książkę zastanawiałam się gdzie jest mapa, kto jest kim i czemu te postacie są takie ważne, co ich do siebie ciągnie i nie dostałam odpowiedzi na prawie nic. Podczas czytania miałam wrażenie, że jadę w rozpędzonym aucie i ani ja, ani historia nie pozwoli się zatrzymać póki nie skończę.

Zwykle 1 tom jest słabszy niż pozostałe i choć kilka postaci mnie zaciekawiło, boję się że kolejne tomy będą tak samo chaotyczne. Prawdziwy rollercoaster bez trzymanki.
Żałuję, że nie było lepszego ...

Alli to mieszaniec , pół fae pół człowiek , nie ma więc żadnych praw. Sierota która spędziła część życia będąc szkolona by walczyć , mająca tajemnice i wrogów którzy tylko czekają by ją zniszczyć. Zawsze kiedy wydaje jej się że w końcu może się zatrzymać odetchnąć , jej życie komplikuje się na nowo, jakby przyciągała niebezpieczne i pechowe sytuację. Raz za razem musi walczyć bądź uciekać jednocześnie szukając odpowiedzi na swój temat gdy staje się centrum wydarzeń które niszczą porządek świata.

Świetnie bawiłam się na tej książce choć miejscami miałam wrażenie że akcja pędzi bardzo szybko, czasami byłam rzucana na głęboką wodę nie rozumiejąc wszystkiego wokół co się działo. Zostawałam jak bohaterka: bez odpowiedzi , zaskoczona i próbująca wymyśleć co dalej. Oczywiście Alli nie będzie ze wszystkim sama , jednak będzie musiała zdecydować komu może zaufać a komu nie i najważniejsze kto pragnie jej śmierci.

Jeśli szukacie książki z silną postacią kobiecą, która nie boi się walki, ma cięty język , jest odważna i potrafi walczyć z własnym strachem do tego świata który łączy ludzi i fae to polecam wam sięgnąć po "dwór miodu i popiołu"