Dziewczyna zwana Jane Doe

Jane Doe postanawia się zemścić za samobójstwo swojej najlepszej przyjaciółki. Planowanie ma we krwi, czy jest socjopatką, czy tylko głęboko zranioną kobietą?
Thriller ze znakomitą główną bohaterką, jej działania, jej poglądy, jej zemsta – to jest dużym plusem całości. Subiektywnie niestety zemsta mną tak nie zawładnęła jak sama Jane, która jest pokazana genialnie. Od początku do ostatnich stron wciąga, emocji po horyzont, a ja się zastanawiałam jakbym postąpiła, kobieta jest cierpliwa, jest idealna dla kochanka, tak jakby odgadywała jego myśli, jednocześnie planując zemstę. Na początku miałam wrażenie, że czytam coś w rodzaju Bridget Jones, kiedy już Jane odkryła swoje karty, język stał się bardziej soczysty, rozważania kierowały się w stronę socjopatycznych zachowań, a sama bohaterka zyskała rysy wrednej baby w tym pozytywnym znaczeniu umiejącej manipulować wszystkimi tak jak chce. Zabieg, gdy mówiła i robiła coś innego niż myślała był znakomity, jej ironiczne wstawki powodowały u mnie banana na twarzy. Książka byłaby idealna gdyby fabuła wykonania zemsty była inna, ta była normalna bez „wow” – ale polecam na dobrą letnią zabawę.

Tytułowa Jane Doe to spokojna, obowiązkowa i skromna kobieta, ale tylko z pozoru, ponieważ to socjopatka. Nie jest to domysł, dlatego że Jane wielokrotnie tak się określa. Dziewczyna obiera sobie za cel Stevena, kolegę z pracy, który gustuje w uległych i ładnych kobietach. Jane planuje okrutną zemstę, z jakiego powodu? Szybko się dowiecie. W każdym razie Steven bardzo jej podpadł. Pragnienie zemsty jest ogromne. Jane non stop nam o niem przypomina. W związku z tym czekamy na ekscytujące i efektowne zwieńczenie historii. Jakaż szkoda, że taki nie jest. Mam wrażenie, że Jane to socjopatka tylko w teorii (jakby coś wiem, że większość socjopatów to nie mordercy) Szkoda, że autorka nie pokusiła się o elementy, które w dosadniejszy sposób podkreślałby psychikę bohaterki, czyniąc ją bardziej tajemniczą i niebezpieczną. Ponieważ to, co sobą przedstawiała to raczej obraz wyzwolonej kobiety o feministycznych poglądach a nie bezwzględna osobowość. Jane korzysta z życia, jest inteligentna, pewna siebie, nieskrępowana seksualnie i pozbawiona kompleksów. Owszem jest mowa o nieprzestrzeganiu norm społecznych i braku empatii, ale gryzie się to z czułością i zdolnością do przywiązywania się do ludzi. Psychologiem nie jestem, nie będę nad tym dywagować. Nie zmienia to faktu, że Jane w swoich działaniach była wielokrotnie bardzo ludzka, a pragnienie zemsty i chęć zabicia szumowiny, to jeszcze nie zbrodnia. Szkoda też, że kreacje bohaterów były jednowymiarowe. Każdy miał przydzieloną rolę, nie b...