Geniusz zbrodni

Autor w każdej książce drobiazgowo opisuje popełniane morderstwa. Jego książki są mroczne, brutalne, czasami wręcz makabryczne. Ale wydaje mi się, że w tej tych elementów jest troszkę mniej. W tej części autor pozwolił nam wreszcie poznać przeszłość Roberta Huntera i jego demony, które go nie opuszczają. Co zwycięży, chęć zemsty hołubiona w sercu od dwudziestu lat czy prawość i rozsądek? Czy będzie łatwo? Czy odkrycie prawdy pozwoli zacząć Robertowi nowe życie, uporać się z przeszłość?

Hannibal Lecter może być tylko jeden, przykro mi.

Jestem wkurzona. Chris Carter przekroczył akceptowalną przeze mnie granicę udziwnienia fabuły. Pstryk, i zamiast zachwytu uruchamia mi się irytacja. Podejrzewam, że przeważył moment, w którym zaczynają wypływać fakty dotyczące przeszłości Huntera. Później czekałam już tylko aż oślepnie, parafrazując Króla. Pomijam już to paskudne uczucie, że nasz geniusz zbrodni miał przebić nawet Lectera (nie udało się, nawet jeżeli mieli podobny gust kulinarny). W momencie, w którym rozpoczyna się finałowa akcja pomyślałam sobie, że przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie zezwoliłby na taką farsę. Nie znam metod FBI, ale żeby zezwolić na coś tak głupiego?

No nic, nie ma co się dłużej pastwić, zabieram się za kolejną część licząc na mniej "atrakcji" z pożytkiem dla wszystkich.

Nigdy nie przypuszczałam iż coś takiego powiem na temat którejkolwiek z książek Chrisa Cartera, tym bardziej że przeczytałam ich pięć (przed tą) i każda była lepsza od poprzedniej . Niestety książka szósta '' Geniusz zbrodni '' , zanudziła mnie niemal na śmierć ! . Patologiczne wynurzenia psychopaty który uważa się za uczonego rozłożyły mnie na łopatki w negatywnym tego słowa znaczeniu, rozłożyły mnie do spania. Panie autorze, jeśli to główny bohater psychopata ma być tym '' geniuszem zbrodni '' to nawet jestem w stanie w to uwierzyć, patrząc na to co wyprawiają przedstawiciele prawa i sam Hunter i agenci FBI do spółki, nie dziwię się że ów morderca czuje się geniuszem . To była jakaś farsa , to były marionetki a nie agenci . Nie wiem jak wygląda prawdziwa praca agenta FBI, ale jeśli wygląda tak jak to opisane jest w tej książce to, drżyj Ameryko :) bo nic absolutnie cię nie chroni . Seryjny psychopata decyduje w jakiej celi będzie mieszkał , ile pytań mają mu zadać i na JAKIE pytania mają odpowiedzieć JEMU , a nawet o tym że mają mu podać kawę bo inaczej , nie będzie mówił i już !!! no i co mu zrobicie ??? Normalnie oczami wyobraźni zobaczyłam przedszkolaki które grają sobie na nosie i wywalają język, jak nie chcą czegoś powiedzieć lub pokazać gdzie schowali zabawkę . Ciekawe co panowie i panie agenci zrobiliby gdyby tak psychopacie przyszło do głowy kazać agentom się rozebrać i....no nie wiem, może powalczyć w kisielu ?. Wszak to psychopata, nadęty, pyszałkowaty i agre...

Pragniesz wrażeń?

„Każdy, ale to dosłownie każdy, bez względu na pochodzenie, wychowanie, płeć, rasę, wyznanie, pozycję społeczną czy cokolwiek innego, w odpowiednich okolicznościach może zmienić się w zabójcę”.

Detektyw Robert Hunter musi zmierzyć się ze swoją przeszłością, żeby przechytrzyć najbardziej perfidnego mordercę, z jakim miał do czynienia.

Próbuję od samego rana napisać coś o tej książce. Ale nie mogę. Brakuje mi słów, by Wam przekazać jak bardzo „Geniusz zbrodni” jest dobry. Rzadko tak mam. Ktoś wreszcie sprawił, że dzisiaj nie napiszę długiej opinii, bo każde słowo więcej wydaje się mi zbędne.

Tutaj nie trzeba szukać mordercy. Jest podany na tacy. Razem z detektywem Hunterem i agentką FBI zagrasz w psychologiczną grę, którą poprowadzi perfidny i bezwzględny zabójca. Lucien, bo tak mu na imię, to dawny przyjaciel Roberta z czasów studiów. Postać świetnie zbudowana. Ma wiele asów w rękawie, a jego okrutna inteligencja sprawia, że jest przeciwnikiem niemalże nie do rozgryzienia. Zostajesz wciągnięty w wir mrożących krew w żyłach zdarzeń, które zadziwiają rozmachem i brutalnością. Z każdą rozmową rozdrapują się nie do końca zagojone rany i odkrywana jest bolesna przeszłość. Zło staje się większe. Czuć zdenerwowanie, niepokój, strach i mrok. Wyczuwalna staje się nuta czegoś niespokojnego i nieuchwytnego… Przyłapujesz się w pewnym momencie, że gotujesz się ze złości. Zaciskasz pięści, a ucisk w żołądku się zwiększa. W myślach k...

Wstrząsająca historia, jak na razie najlepszy tom serii z detektywem Robertem Hunterem.

No i śmiało mogę stwierdzić, że jest to moja ulubiona, do tej pory, część z serii o Robercie Hunterze.
Już od pierwszych stron znamy mordercę, ale mam wrażenie, że jest jeszcze ciekawej, niż mielibyśmy go dopiero wytropić. Jak zawsze jest brutalnie, trochę obrzydliwie i strasznie, ale ja poczułam też smutek- poznajemy trochę faktów z przeszłości głównego boahtera, które wzbudzają takie emocje...
Jeśli znacie pióro Chrisa, wiecie, że na tej powieści nie można się zawieść. Mimo, że autor ma w nawyku kończenie rozdziałów w najmniej odpowiednim momencie 😅 to właśnie sprawia,że chce się czytaj dalej i dalej.... Tylko potem pozostaje żal, że książka dobiega końca....

To nie moje pierwsze spotkanie z Carterem i zdecydowanie nie ostatnie. Po raz kolejny wbija w fotel i sprawia, że nasze zainteresowanie wzrasta. Ja nie mogłam oderwać się od tej książki. Byłam całkowicie zaintrygowana i zaangażowana w rozwijającą się fabułę. Czułam napięcie, a styki w głowie mi się przegrzewały. 🙂 To książka z gatunku świetnych thrillerów, gdy szukamy czegoś, co faktycznie nas zatrzyma. Powieść genialnie rozegrana pod względem psychiki bohaterów. Gorąco polecam!