Kowary w ciągu wieków przeżyły momenty niezwykłej koniunktury i bogactwa, gdy wyroby z tutejszych kopalń, hut i warsztatów kowalskich znane i cenione były w całej Europie, a od XVII w. sławiły miasto kowarskie wyroby tkackie. Mieszczanie potrafili znakomicie się gospodarować i dbać o rozwój miasta, choć los go nie oszczędzał. Lata powodzenia splecione były z licznymi klęskami powodzi, pożarów i wojen. Najstraszniejsza z nich, wojna 30-letnia, przyniosła niewyobrażalne zniszczenie i cierpienia. Napad lisowczyków spowodował tak wielkie przerażenie wielu mieszczan, że na zawsze przenieśli się w góry, gdzie założyli nowe osady.
Czas XIX w. autor nazywa "upadkiem Kowar", jednak miasto mimo politycznych przemian rozwijało się żywiołowo i tworzyło podstawy silnego uprzemysłowienia.