Jej tajemnice

"Bywają w życiu takie sytuacje, gdy żaden wybór nie jest jednoznacznie ani dobry, ani zły..."
- Beata Olejnik "Jej tajemnice"

Pani Beata Olejnik to zdecydowanie jedna z moich ulubionych autorek- jej książki są nieszablonowe i nieoczywiste, poruszają tematy, które w naszym rynku wydawniczym spychane są na margines bądź zostają całkowicie przemilczane, a zakończenia nie dość, że nie zawsze kończą się happy endem, zawsze zostawiają nadzieję na to, że losy poszczególnych postaci jakoś się poukładają.
Po dwóch historiach, które już poznałam ("W deszczu łatwiej ukryć łzy" i "Amulet") bez najmniejszego oporu sięgnęłam po kolejną historię, która wyszła spod jej pióra i ponownie jestem zachwycona zarówno treścią jak i formą tej historii, a tytułowe tajemnice niejednokrotnie mnie zaskoczyły, wzruszyły, a także okryły ramiona "gęsią skórką".
Nie będę opisywać fabuły, bo już sam wydawca wiele zdradza w opisie, a nie chciałabym Wam odebrać przyjemności z odkrywania drugiego, niezwykle ważnego wątku. Zdradzę tylko, że autorka pozwoliła nam zerknąć za zakonne mury i poznać życie zakonników od środka, zrozumieć ich troski i rozterki dnia codziennego, poznać wątpliwości, które nimi targają i dotyczą sensu ich powołania.
Tytułowe tajemnice to olbrzymie brzemię, które niesie na swoich barkach młoda kobieta, która przybierając nowe, ale jednak skradzione nazwisko, stara się zbudować swe życie na nowo. Jest to opowieść o prawdziwej przyjaźn...

Częś pierwsza nosi tytuł "Jego tajemnica". Dowiedziałam się o tym od autorki. I od niej też dostałam egzemplarz do przeczytania.

Eliza mieszka z matką- Agnieszką. Zamieniły miasto na cichą okolicę. W ich najbliższym sąsiedztwie mieszka przystojny Apollo (serio, to jego imię). I to z nim młoda kobieta zaczyna spędzać dużo czasu.

Tylko jedno nie daje jej spokoju ... jakiś niepokój, obawa, które czasem pokazują się w jego oczach. Jej mama, dziennikarka, postanawia dowiedzieć się prawdy.

Jaką tajemnicę skrywa Apollo i co ma z tym wspólnego krzak białej róży w ogrodzie?

...

"Każdy dźwiga ze sobą jakiś bagaż i albo sobie z tym radzi, albo nie."( str. 205)

...

Zróżnicowani bohaterowie. Każdy, niezależnie od wieku po przejściach i przeżyciach. Fajna, przyjacielska relacja matki z córką i nieco zakręcone relacje damsko - męskie.

...

Zaintrygowała mnie ta historia. Byłam ciekawa tajemnicy, którą skrywał Apollo i co się wydarzy, gdy wyjdzie ona na jaw.

...

Obyczajowa, nieco smutna opowieść z nutką niepewności, zagadki, ale też uczuć, poczucia odpowiedzialności i odrobiny szaleństwa oraz bardzo trudnych decyzji, które muszą zostać podjęte, by móc dalej żyć.

Część druga to "Jej tajemnice"

Marianna Walewska to jej nowa tożsamość. Dostała ją dzięki dziewczynie, która zmarła w przytułku i została pochowana jako NN a przede ...

Jest noc, kiedy zakonnica Ludwika czuwa nad umierającą kobietą w przytułku dla bezdomnych. Niestety kobieta umiera i pozostają po niej tylko dokumenty. Chwilę później słysząc dzwonek, siostra jest pewna, że to pogotowie, myli się i to bardzo. W drzwiach staje ciężarna kobieta, bardzo podobna do tej zmarłej, błagająca o pomoc. Zakonnica ma dosłownie parę chwil, aby podjąć decyzję, od której będzie zależało nie jedno życie. Postanawia dać dokumenty młodej kobiecie, która tak staje się Marianną Walewską.
Mija kilka lat od tamtego zdarzenia. Marianna urodziła synka, który niebawem ma iść do przedszkola, a ona do pracy. Dzięki pomocy zakonnicy jej życie się ułożyło, a ona jest w miarę szczęśliwa. Jednak przeszłość nie zamierza dać o sobie zapomnieć i pewnego dnia ktoś szuka prawdziwej Marianny. Jak potoczą się losy kobiety, która nią się stała? Czy to wyjdzie na jaw? Dlaczego uciekała? Co zrobi zakonnica?

Tytuł książki zdecydowanie jest trafny, bo jest ona pełna tajemnic, które autorka powoli przed nami odkrywa. Historia mnie wciągnęła i to praktycznie od samego początku i nie pozwoliła się od siebie oderwać aż do momentu, w którym odkryłam wszystkie tajemnice. Akcja nie bardzo szybka, ale również niewolna czy nużąca. Znalazłam w niej kilka zwrotów, które mnie zaskoczyły. To historia o niełatwej przeszłości, która wraca w najmniej odpowiednim momencie, o nowym życiu.

Książkę czytamy zarówno z perspektywy Marianny (a dokładniej kobiety, która przejęła jej...

Dla zakonnicy Ludwiki ten dzień był praktycznie jak każdy inny. Czuwała nad ciałem zmarłej, młodej kobiety. Kiedy usłyszała dzwonek do drzwi, spodziewała się kogoś, kto pomoże zabrać ciało w odpowiednie miejsce, lecz zastała kobietę, proszącą o szczególną pomoc. Siostra zakonna ani przez chwilę się nie wahała. Postanowiła podarować jej nowe personalia po zmarłej. Były do siebie tak łudząco podobne, tamtej już nie potrzebne, a tej otworzyły drzwi do nowego życia.

Zuzanna (a raczej już Marianna) skrywała w sobie tajemnicę, która wyryła ogromne spustoszenie w jej głowie. Dziewczyna z czasem zaczęła sobie wszystko układać, lecz do tego wszystkiego potrzebowała nowego życia - życia bez niego. Potrzebowała azylu z dala od przeszłości. Jednak nie było to takie łatwe, ponieważ jej synek przypominał jej o wszystkim, co działo się kiedyś.

Jak straszne tajemnice skrywa młoda kobieta?

—————

Książka „Jej tajemnice” to moje pierwsze spotkanie z autorką. Historia jest całkiem przyjemnie napisana i mam wrażenie, że głębsza niż mogłoby się wydawać. Autorka przedstawiła, jak niesprawiedliwe potrafi być życie i z ilu rzeczy trzeba zrezygnować, chociażby żyjąc w zakonie. Pokazała, że miłość może wystąpić w każdej postaci - nawet tej zakazanej, która nie powinna zakiełkować, a jednak stała się tak bardzo namacalna.

Może lekki minusik, za zdecydowanie za mocne puszczenie wodzy fantazji w początek tajemnicy Marianny, ale z każdą chwilą robiła s...

Część.

Czy masz tajemnice?

Myślę, że każdy z nas ma mniejsze lub większe tajemnice, których nie chcemy ujawniać i tkwią w zakamarkach głęboko uśpione oraz schowane przed całym światem.

„Jej tajemnice” Beata Olejnik, wydawnictwo Novae Res. Od pierwszej strony przepadłam, otrzymałam historię inną niż wszystkie, które miałam okazję czytać.

Pewnej nocy przytułku dla bezdomnych umiera młoda kobieta. Przy sobie ma jedynie zdjęcie i zniszczony dowód osobisty. Jednocześnie tuż po śmierci kobiety zakonnica Ludwika, otwiera drzwi przed młodą kobietą, łudząco podobna do zmarłej, która błaga o pomoc.

Przed czym ucieka dziewczyna? Czy wystarczy zmienić tożsamość, aby przeszłość odpuściła?

Podczas czytania otrzymałam bardzo ciekawą fabułę, pełna emocji, rozterek, a także wydarzeń. Poznajemy Zuzannę, a raczej Marianne, która przybiera nową tożsamość, kobiety życie nie oszczędzało i pragnie spokoju, wytchnienia dla siebie oraz dzieciątka, które nosi w łonie. Teraźniejsze życie bohaterki poznajemy w przestrzeni kilku lat, gdy zaczyna już układać sobie życie i wychodzi na prostą, zaczyna upominać się o nią przeszłość.

Ludwika zakonnica o wielkim sercu, w miarę możliwości stara się pomóc młodej kobiecie, i jednocześnie odkrywając uczucia, których do tej pory nie znała.

Autorka stara się pokazać czytelnikowi suro...