Jet

Muszę przyznać, że po serię „Naznaczeni mężczyźni” w głównej mierze sięgam przez sentyment. Druga jej cześć, czyli „Jet” opowiada losy tytułowego Jeta oraz Ayden. Znają się dłuższy czas, ich przyjaciele tworzą związek. Oni sami zaś skrycie wzdychają do siebie, jednak nic nie robią z tym uczuciem. Główna bonaterka rok temu w przypływie odwagi chciała się do niego zbliżyć, jednak on skutecznie ostudził jej zapędy. Wkrótce jednak to się zmieni, dadzą sobie szansę, ale nie na długo. Przeszłość da o sobie znać w chwili, gdy pozornie wszystko zacznie się układać.

O ile pierwsza połowa książki ciut mi się dłużyła, tak druga już wypadła świetnie. Relacja bohaterów nabrała dynamiki, zaczęli na zmianę się przyciągać i odpychać (to głównie za sprawa głównej bohaterki). Całość książki kręci się wokół muzyki, która jest jedną z ważniejszych stałych w życiu mężczyzny. Podobało mi się, ze główny bohater pomimo swojego wielkiego talentu wcale nie marzył o wielkiej, światowej karierze, jednak po cichu się realizował i pomagał innym spełniać swoje cele. Co do Ayden, polubiłam ją. Owszem, podejmowała w życiu nie zawsze dobre decyzje, jednak przy tym wszystkim dało się odczuć jej wewnętrzny ból i zagubienie, czasem niemoc i bezsilność. Tworzyli idealny duet, ale potrzebowali szczerej rozmowy i czasu, by to właśnie odkryć.

Musze przyznać, ze podchodzę do tych ksiazek z lekkim dystansem, wiem, ze są wydane przed paroma laty, wiec nie oczekuję od nich tego, co od nowości, jed...