Dzikie pragnienie

Jak lubię autorkę, tak Dzikie pragnienie zdecydowanie nie jest pozycją, która przykuła moją uwagę, zainteresowała, sprawiła, że czytałam ją z wypiekami na policzkach czy najchętniej rzuciłabym się na część drugą (która mogłaby nawet okazać się lepsza niż pierwsza – zadatki tematyczne w każdym razie ma).
 Zamiast fajnej, ciekawej historii z nutką (mniejszą lub większą) seksu w tle otrzymaliśmy opowieść nieszczęśliwej kobiety, która nastawiona jest na siebie, na swoją krzywdę, krytycznie postrzega świat i obraża ludzi. Jej się nawet polubić nie da. Wiecznie nieszczęśliwa, wiecznie nastawiona na marzenia o mężczyźnie, który ocieka seksem i zainteresowaniem płci przeciwnej. Piękny kowboj prowadzący wycieczkę góry. Nieustraszony, odważny i bardzo, bardzo męski.
 W sumie gdyby autorka poprzestała na scenach pod prysznicem, marzeniach, wzdychaniach, rozpalanej namiętności, można byłoby wrzucić na półkę „erotyki” i odstawić, tyle, że w akcję wplata się wątek sensacyjny. I jak dla mnie, właśnie w tym momencie przestaje być jednotorowo seksualnie, a staje się absurdalnie. 
 Zawsze twierdziłam, że nie każdy powinien pisać watki sensacyjne, że do dobrego opisania akcji służb specjalnych potrzeba nie tylko umiejętności pisania, czy znajomości sztuki walki, ale również zdrowego rozsądku pisarskiego, który jasno mówi, że akcja to jest akcja, a nie kolejne rozważania sfrustrowanej bohaterki. Bohaterki, która w końcówce sensacyjnej jawi się jako super kobieta, która poraniona...

Czy może być coś bardziej rajcownego dla babskiej imaginacji niż wypad w dzicz w towarzystwie super-hiper-mega-dżezi gorącego kowboja, który mało, że wygląda jak gwiazdor to jeszcze leci energicznie... No? No.
Bardzo szybko zrobiłam się kontra świat, bo wbrew zapewnieniom organizatorów imprezy zamiast epickiej włóczęgi po bezdrożach Wyoming wytarzałam się tylko w igliwiu i błocie. Nie tylko dlatego, że literatura erotyczna jest mało epicka z natury.
"Dzikie pragnienie" trzyma w tym względzie poziom przykuchennego mózgotrzepa i na tej półce wygląda całkiem nieźle, ale gdy czytam o łapach konia, tłumacz w siermiężnym tłumaczeniu nie widzi różnicy między jazdą rzędem a w szeregu, bohaterowie wchodzą i schodzą z wierzchowców jak po schodach, dla redaktorów odpowiedzialnych zaś ta semantyczna woltyżerka to jazda konno - wtedy najlichsza, lecz wciąż zjadliwa proza robi się nie do zniesienia. Drażni i męczy, także nuży i usypia. Mogłoby być. Ale nie jest. Mogę sobie pogratulować, że dobrze typowałam kolejne pary cyklu, ale prawda jest taka, że "Dzikie pragnienie" to komercyjny chłam dla afektowanych gimnazjalistek nie warty migreny i bólu zębów towarzyszącym lekturze.

Wydawnictwo Kobiece przyzwyczaiło mnie już do dwóch rzeczy. Po pierwsze do przepięknych okładek, a po drugie do gorących i niezapomnianych historii. Tym razem trafiło na opowieść o trzech braciach Warner, a w szczególności o Cy i jego wybrance Leo. Dziewczyna, namówiona przez przyjaciółkę Emrys, wybiera się wraz z nią na pewną wyprawę. Przewodnikami mają być właśnie trzej bracia, którzy przypominają kowbojów. Leo nawet nie przeczuwa jak ta wycieczka zmieni ją samą i jej postrzeganie świata. Książka wciąga od pierwszych stron, jest utrzymana w lekkim stylu, rozdziały są dość krótkie, a kończą się tak, że koniecznie trzeba czytać dalej. Już nie mogę się doczekać, aż sięgnę po tom drugi, w którym autorka głos oddaje Emrys i jej wybrankowi (tak serio to myślałam, że z kim innym ona będzie ;)). Bardzo sympatyczna, niekiedy wzruszająca, a czasem gorąca historia :D

Pierwszy tom serii Bracia Warner.

Duży plus ode mnie za tematykę. W końcu coś innego niż mafia, romans biurowy itp.

A muszę przyznać, że nie ma zbyt wielu książek na naszym rynku z kowbojami w roli głównej. Na myśl przychodzi mi jedynie Carlos Grażyny A ADAMSKIEJ.

Z początku pomyślałam, że akcja książki rozgrywa się zbyt szybko.

Spojrzał na nią i nagle wyczuwalna chemia wisi w powietrzu pomiędzy głównymi bohaterami.

I o ile początek mnie nie zachwycił, to dalej akcja się rozwija. Zaczyna się niebezpieczna przygoda, która nie dla wszystkich uczestników wyprawy skończy się pomyślnie.

Robi się zdecydowanie ciekawiej.

Pierwszy tom skupia się głównie na Leo i Cyrusie, choć poznajemy tu również braci Cy i przyjaciółkę Leo - Em.

Jestem niezmiernie ciekawa drugiego tomu serii, który będzie kontynuacją pierwszej części i dalszych losów bohaterów a zwłaszcza Emrys i Suttona.

Polecam. Interesująca odskocznia od porachunków mafijnych, których w ostatnim czasie ukazało się aż nadto.