Jeźdźcy apokalipsy cz.II

Jeźdźcy Apokalipsy – trzytomowy cykl powieści historycznej napisanej przez polskiego pisarza Kazimierza Korkozowicza. Akcja powieści rozgrywa się w XVII wieku (1604-1615). Miejscem akcji są tereny ówczesnej Rzeczypospolitej oraz Państwa Moskiewskiego podczas dymitriad i wojny polsko-szwedzkiej o Inflanty. Tytułowi jeźdźcy to lisowczycy, których formacje utworzył główny bohater utworu Aleksander Lisowski. Autor na podstawie wiarygodnych źródeł historycznych ukazuje działania polskich żołnierzy na terenach Rosji w okresie panującej tam Wielkiej Smuty oraz szczytu potęgi militarnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, której wojska jako pierwsze z dwóch armii europejskich (drugą były dopiero wojska Napoleona) zdobyły i podporządkowały sobie na dłuższy czas Moskwę. Akcja drugiego tomu obejmuje lata 1608-1611. Jego głównym tematem są dążenia Nikodema Jedliny, aby Tatiana przebaczyła mu gwałt i spojrzała na niego w pozytywnym świetle. W działaniach tych Jedlinie pomaga matka Tatiany, Natalia Pawłowna. Młody szlachcic wielokrotnie odwiedza dom Wołnowów, przez co powoli, ale skutecznie przekonuje do siebie rosyjską dziewczynę. Nikodem musi wyruszać do chorągwi Lisowskiego, gdyż kończy się czas jego tymczasowego zwolnienia ze służby. Ponownie jednak opuszcza szeregi lisowczyków, aby odwiedzać swą ukochaną.