Kantata

„Kantata” bardzo przyjemnie mnie zaskoczyła, bo wprawdzie widać, że to debiut, ale nieoczekiwanie znalazłam się w połowie książki i nie mogłam jej odłożyć. Główna bohaterka jest całkiem ciekawie skonstruowaną postacią a jej historia opowiadana jest przez autorkę bardzo umiejętnie, dawkowana po kawałku, podsyca ciekawość i podkręca napięcie. No i w końcu te fragmenty gdzie ma być strasznie, naprawdę straszą. Słabością jest styl pisania, powtórzenia (zwłaszcza pytania „jak minął dzień” ) i skupianie się na niektórych wątkach, które potem nic nie wnoszą (po co nam wiedza, że kelnerka dzień wcześniej zabalowała i nie może doszukać się paru godzin ze swego życia?). Ale to są rzeczy do wypracowania, a Klaudia Zacharska ma niewątpliwie potencjał, żeby zrobić całkiem spore zamieszanie w polskiej literaturze grozy.

Przyznaję się bez bicia, że podczas wyboru tej książki odezwała się moja okładkowa sroka i nawet nie czytałam opisu. Po prostu okładka tak mi się spodobała, że musiałam ją mieć! Czy był to dobry wybór? Przeczytajcie recenzję ❤

Na wstępie trzeba zaznaczyć, że jest to debit Klaudii Zacharskiej. Pani Klaudia ma świetny styl pisania, dzięki czemu przez książkę dosłownie się płynie. Od samego początku czuć otoczkę tajemniczości oraz mroku. Do tego motyw nazwijmy to opętania oraz rockowy klimat bardzo przypadły mi do gustu. Akcja budowana jest stopniowo, jednak to nie znaczy, że początek jest nudny. Co to, to nie! Strona za stroną stajemy się świadkami coraz to dziwniejszych wydarzeń i poznajemy traumatyczną przeszłość naszej głównej bohaterki Kingi „Kantaty” wokalistki Schodów, a także jej rodziny i przyjaciół. Pani Klaudia w świetny sposób przechodziła do zagęszczania atmosfery, a halucynacje bohaterów były naprawdę realistyczne. Może nie sprawiały, że czułam strach, ale oddawały poczucie niepokoju. Widać, że cała fabuła została bardzo dobrze przemyślana i każdy z wątków został tutaj wyjaśniony co bardzo mi się spodobało. Jednak fabuła to nie wszystko. Nie byłaby ona taka świetna, gdyby nie kreacja bohaterów nad która widać, że autorka spędziła dużo czasu. Czytając książkę momentami czułam się jakby bohaterowie ożywali, a cała akcja działa się gdzieś obok mnie. Ich uczucia, a zwłaszcza Kingi były namacalne i bardzo realne. Bardzo spodobała mi się kr...

„Kantata” to debiutancka powieść Klaudii Zacharskiej i podczas lektury da się to zauważyć (język, styl, powtórzenia, kwestia budowania napięcia – które w jednej chwili jest tak gęste, że czytelnik mógłby ciąć je nożem, by za chwilę przejść do zgoła innej, wręcz sielankowej sceny, która niweluje poprzedni efekt). Czy oznacza to jednak, iż książka ta jest zła i nie warta tego, aby po nią sięgnąć? Oczywiście że nie! Sama wychodzę z założenia, że debiutantom warto dawać szansę, bo w końcu każdy z nas kiedyś od czegoś zaczynał i nie inaczej jest przecież z autorami książek. W Klaudii Zacharskiej widać potencjał i nie brak jej wyobraźni. Jeśli tylko popracuje nad swoim warsztatem, to ma szansę w przyszłości stać się naprawdę dobrą pisarką. I tego jej życzę.

Cała recenzja: https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-kantata-klaudia-zacharska/

Lubicie się bać, czuć gęsią skórkę na ciele?
A jeśli mielibyście do wyboru dobrą książkę grozy, czy horror do obejrzenia, to co by to było?
.
🌿 Kinga to wokalistka popularnej kapeli rockowej, występująca pod pseudonimem "Kantata". Po wielu latach wraca do swojego rodzinnego domu, na prośbę swojej siostry Karoliny, która chcę zostać matką zastępczą dla dziewczynki, która nie może zagrzać miejsca w żadnej rodzinie zastępczej. Powrót do domu budzi w Kindze dawne demony przeszłości. Wokół rodziny zaczynają dziać się różne nie pokojące rzeczy i tajemnicze zjawiska. Czy dom jest nawiedzony i ma to związek z tragedią, która miała w nim miejsce kilkanaście lat wcześniej? 🌿
.
Po raz kolejny nie zawiodłam się na autorce, czytanie tej książki to była dla mnie sama przyjemność. Pierwszy raz zdarzyło mi się przy czytaniu książki polskiego autora jako, iż miałam wrażenie, że czytam książkę zagranicznego twórcy. Oznacza to wysoki poziom stylu autorki i jej talent do pisania książek grozy. Umiejętnie potrafi stopniowo budować klimat, przez co czytelnik odczuwa z każdą stroną pewien niepokój. Z każdą kolejną stroną nie jest w stanie przewidzieć, co go może czekać i tak aż do samego zakończenia. Jeśli chodzi o zakończenie, to nie przewidziałam go do końca i nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Tym samym czytelnik może czuć się usatysfakcjonowany, bo cała książka od początku do końca jest spójna, fabuła dobrze poprowadzona.
.
"Kantata" to rasowy horror, dz...

"Czasami powrót w rodzinne strony może obudzić dawne demony."

Kantata, to pseudonim Kingi, która jest wokalistką kapeli rockowej. Dziewczyna kilkanaście lat temu opuściła rodzinny dom, w którym wydarzyła się tragedia. Powraca do niego za namową siostry, bo ta wraz z adoptowaną córka, chce w nim zamieszkać, a Kinga ma im pomóc, aby dziewczynka się zaaklimatyzowała. Zaraz po pojawieniu się małej Mai, zaczynają się dziać dziwne i niewytłumaczalne rzeczy. Czy fakt, że Maja u żadnej rodziny adopcyjnej nie mogła zagrzać sobie miejsca i zawsze wracała do domu dziecka, będzie miał jakieś znaczeniem? Czy to tylko koszmary sprzed lat dadzą o sobie znać? Kantata będzie musiała się z tym zmierzyć...

Książki grozy niezwykłe rzadko u mnie goszczą, ale mam niebywałego farta, bo jak już wezmę się za taką literaturę, to jest to strzał w dziesiątkę! Tym razem również się nie zawiodłam. Opis mnie bardzo zaciekawił i po raz kolejny rekomendacja @rozchelstanaovca sprawiła, że bardzo chciałam przeczytać tę powieść. Jest ona idealna. Mroczny klimat, niewyjaśnione zjawiska, atmosfera tak gęsta, że można ją kroić nożem, a przecież jedną z głównych bohaterek jest mała dziewczynka, która powinna wprowadzać promienny nastrój. O nie, nie! Tutaj to właśnie pojawieniem się Mai jest punktem zapalnym całej tej historii. Fabuła skrojona idealnie, mała ilość bohaterów i zakończenie, które w logiczny sposób wyjaśnia ...

Już dawno nie wciągnęła mnie książka tak bardzo jak wlasnie Kantata. Czyta sie bardzo dobrze, akcja i fabuła naprawdę majstersztyk. Debiut jak najbardziej udany.