Karmazynowa Lily

Wow. Wow. Wow.
Przyznam, że nawet nie przypuszczałam, że seria Romans Sprzed Lat oferuje takie opowieści. Nie dziwne, nawet nie mocno skomplikowane, ale pomieszane obyczajnie, niejednoznaczne i ogólnie zadziwiające.
Jak nigdy tego nie robię teraz chyba powinnam napisać coś o treści. Ją nazywają Karmazynową Lily, panną, która po wielkim skandalu zmuszona została do opuszczenia znajomych, domu, brata. On natomiast z naukami wyniesionymi z przeszłości, tropi i obnaża złych. Trójka dzieci brata bohaterki zostaje bez opieki i rodziny. Lily zgodnie z testamentem, ma za zadanie zająć się nimi. Morgan śledzi Lily jako majster w jej domu z zadaniem odkrycia ciemnych sprawek jej tajemniczego znajomego. Ona nic nie umie, a powinna niemal wszystko. On umie wiele, ale w jej obecności ma problemy z wykonaniem niektórych czynności.
Nie, nie polubiłam bohaterki. Nie da się. Bo nawet jeśli można zakochać się w jej próbach zrobienia grzanek z serem czy lemoniady, o tyle ciężko zrozumieć jej naiwność, barwny styl życia, szaleństwo w zachowaniu. Bywa niemal odpychająca. Z jednej strony zadziwia, zastanawia, niekiedy może i nawet zachwyca, z drugiej odpycha, dziwi, może i zniesmacza. Mieszanka całkiem spora. Mnie przynajmniej ciężko było się zdecydować lubić czy nie. No i podświadomie myślę, że czekałam na moment kiedy Lily stanie się cudowną matką, opiekunką i nauczycielem. Nic bardziej mylnego. Nie ma takiego momentu. Nie ma spektakularnego teraz ja dorosłam, dojrzałam i zajmę się o...