Pięknie wydany zbiór osobistych szkiców Tomasza Raczka na temat idoli, którzy ukształtowali jego wyobraźnię i wrażliwość. Czytelnik odnajdzie tu przede wszystkim wielkie i głośne postacie XX wieku, ale nie tylko. Raczek sprytnie i z wdziękiem przemycił do swego gwiazdozbioru także kilkoro bohaterów zarówno z bardziej oddalonej przeszłości jak i dnia dzisiejszego, doprowadzając poczet idoli aż do aktualnej bohaterki zażartych dyskusji, Dody. We wstępie wyznał:
?W Karuzeli z idolami przedstawiam Państwu mój osobisty gwiazdozbiór: odsłaniam się przed Państwem i zapraszam do mojego świata, pełnego wyjątkowych postaci, znerwicowanych artystów i odmieńców wystających z ujednoliconej obywatelskiej społeczności. Moi idole są wyraziści, najczęściej zbuntowani, czasem nieszczęśliwi; zawsze jednak na własną odpowiedzialność i nie zważając na cenę jaką przyjdzie im zapłacić po drodze dążą do zrealizowania siebie. Są lub pragną być silni. Nie trzymają się ich etykietki, choć każdemu z nich próbowano przykleić niejedną. Moi idole są niestandardowi, niepokorni, ale dzięki temu wewnętrznie wolni. W tym zbiorze nie ma miejsca dla loserów i nieudaczników. Przepustkę dałem tylko zwycięzcom, nawet jeśli na metę mojej świadomości dotarli z poszarpanymi duszami i śladami cierpienia.
Karuzela z idolami ciągle się kręci, każąc nieustannie przenosić uwagę z jednego bohatera na drugiego. Z tego wirowania może wyłoni się u Państwa pragnienie, by nie żyć w zgodzie z regułami i każdą wyjątkowość cenić wyżej szarości. I jeszcze? by tworzyć własne gwiazdozbiory pełne idoli wyrażających nasze wewnętrzne potrzeby. Warto to robić, bo przecież to od swoich idoli uczymy się być sobą.
?W Karuzeli z idolami przedstawiam Państwu mój osobisty gwiazdozbiór: odsłaniam się przed Państwem i zapraszam do mojego świata, pełnego wyjątkowych postaci, znerwicowanych artystów i odmieńców wystających z ujednoliconej obywatelskiej społeczności. Moi idole są wyraziści, najczęściej zbuntowani, czasem nieszczęśliwi; zawsze jednak na własną odpowiedzialność i nie zważając na cenę jaką przyjdzie im zapłacić po drodze dążą do zrealizowania siebie. Są lub pragną być silni. Nie trzymają się ich etykietki, choć każdemu z nich próbowano przykleić niejedną. Moi idole są niestandardowi, niepokorni, ale dzięki temu wewnętrznie wolni. W tym zbiorze nie ma miejsca dla loserów i nieudaczników. Przepustkę dałem tylko zwycięzcom, nawet jeśli na metę mojej świadomości dotarli z poszarpanymi duszami i śladami cierpienia.
Karuzela z idolami ciągle się kręci, każąc nieustannie przenosić uwagę z jednego bohatera na drugiego. Z tego wirowania może wyłoni się u Państwa pragnienie, by nie żyć w zgodzie z regułami i każdą wyjątkowość cenić wyżej szarości. I jeszcze? by tworzyć własne gwiazdozbiory pełne idoli wyrażających nasze wewnętrzne potrzeby. Warto to robić, bo przecież to od swoich idoli uczymy się być sobą.
