Katarzyna II

21 kwietnia 1729 r. w Szczecinie przyszła na świat dziewczynka, która miała zasiąść na rosyjskim tronie i umocnić imperium. Zofia Fryderyka Augusta von Anhalt-Zerbst, uboga księżniczka niemiecka, bardziej znana jako Katarzyna II Aleksiejewna, została żoną następcy tronu, Piotra.

Piotr III nie był specjalnie zdolnym politykiem. Wójcik dość trafnie skwitował go pisząc:
"Nowy dziedzic Romanowów był postacią zupełnie nieciekawą. Nie można o nim powiedzieć nawet tego, co w swoim czasie wybitny historyk polski powiedział o jednym z naszych królów: "Znał osiem języków, ale w żadnym z nich nie miał nic ciekawego do powiedzenia". Piotr III nie znał bowiem ośmiu języków".

28 czerwca 1762 doszło do kolejnego w dziejach Rosji przewrotu pałacowego. Katarzyna II osiągnęła swój cel, jakim było zostanie samodzielną władczynią Rosji. Dla wielu Polaków caryca ta jest uosobieniem jak najgorszych cech, w końcu to dzięki jej staraniom nasz kraj został wykreślony z map Europy. Nie można jednak nie zauważyć, że Katarzyna była postacią nieprzeciętną i to właśnie dzięki jej zaletom państwo Rosyjskie stało się mocarstwem, które owego dramatycznego postępku mogło dokonać.

Władysław Serczyk w swojej książce w bardzo przystępny sposób przedstawił panowanie Katarzyny II, które owiane zostało już swego rodzaju legendą. Bez przesadnego koloryzowanie opisał dokładnie jej życie od przyjazdu do Rosji po rok 1796, w którym oświecona reformatorka zakończyła swoje panowanie.

Świetnie napisana, zgadzam się, czytałam kilka razy, dostałam w spadku po matce, wydanie z 89.

Bardzo ciekawa biografia. Napisana w sposób ciekawy i przystępny, nie zanudza.

ciekawa ale wraz z postępem czytania narasta znużenie tą książką