Kłamczuch

Kiedy dwa lata temu sięgnęłam po "Roztopy", Jędrzej Pasierski był mało znanym (wcześniej debiutancki "Dom bez klamek") autorem, który bardzo powoli zyskiwał sympatię czytelników. Do głównych zarzutów należały rozbudowana strona obyczajowa i nieśpieszność akcji, bo poczytna konkurencja na rynku powieści kryminalnych narzucała pewne trendy zupełnie Pasierskiemu obce. Autor nie sięgał po takie sprawdzone sposoby na zaangażowanie czytelnika jak drastyczne opisy zbrodni i brutalnej rzeczywistości, nie wykorzystywał też cech thrillera psychologicznego.
Sądząc po dzisiejszych ocenach i opiniach, Pasierskiemu jeszcze nie udało się znaleźć prostej drogi do czytelniczych serc, jednak jest autorem rozpoznawalnym i mam nadzieję coraz bardziej wyczekiwanym. Ja niezmiennie doceniam jego warsztat i estetykę stylu.

W "Kłamczuchu" Pasierski znów ostrożnie dawkuje emocje na początku, koncentrując się na budowaniu powieściowego klimatu. Powoli rysuje sielsko-wakacyjną scenerię, przedstawia spokojną małomiasteczkową społeczność, żeby stopniowo odsłaniać ludzkie frustracje i skrywane tajemnice. Kiedy wreszcie skupia się na mordercy i motywacji, okazuje się, że najważniejsza jest refleksja nad złem i diagnoza moralnej kondycji człowieka. Aczkolwiek psychologiczne aspekty postępowania nie stanowią rdzenia powieści, bo "Kłamczuch" jest pełnokrwistym kryminałem, gdzie najważniejsze jest znalezienie odpowiedzi na pytanie kto zabił.
Otrzymujemy więc realistyczną historię, z nieprz...

Kolejny dobry kryminał z komisarz Niną Warwiłow w roli głównej. Gdziekolwiek ta kobieta się pojawi tam zawsze coś się będzie działo. Tak było i tym razem. Wieloletnia tajemnica czekała na odkrycie aż do przyjazdu Niny do wsi Pyrowa. Komisarz Warwiłow nawet na urlopie to jest w pracy. Gdy na horyzoncie pojawia się zagadka nie umie odpuścić i zaczyna zbierać cieniutkie nitki informacji i poszlaki. Ale tu wszyscy mają coś do ukrycia i kłamią. Dlaczego? Co mają do stracenia? Czemu chcą zniechęcić Ninę, namówić do zaniechania dochodzenia i zmusić do wyjazdu? Czego lub kogo się boją? Ale nasza komisarz nie ugnie się przed naciskami, nie potrafi i nie chce odpuścić mordercy. I dobrze. Takich bohaterów lubię.

Nina Warwiłow na gościnnych występach w Beskidzie Niskim. A w zasadzie to na urlopie. Swoją drogą „ciekawy” jest ten częsty w serialach czy książkach zabieg, że np. lekarz w czasie wolnym zawsze ratuje komuś życie, a policjant spotyka trupa i ma do rozwiązania zagadkę śmierci…

W książce jest to, co w kryminałach sobie bardzo cenię – rozbudowane tło obyczajowe, w tym przypadku z Beskidem Niskim oraz Łemkami w tle. Jest coś na zasadzie kumoterstwa, zmowy milczenia. Na szczęście Autor nie przedobrzył i rozwiązanie zagadki kryminalnej wyszło przekonujące, choć muszę przyznać, że przedstawione trochę teatralnie.

Jakoś od początku, nie mogłam się z tą książką zaprzyjaźnić. Czytanie szło mi jak po grudzie, jakbym orała jakiś zamarznięty ugór. Rzadko kiedy zdarza mi się tak "męczyć" przy książce. Ktoś może zapytać, po co więc się męczyłam i nie rzuciłam jej w kąt. Otóż dlatego, że jestem ciekawskim człowiekiem i bardzo chciałam się dowiedzieć, czy tytułowy "Kłamczuch", rzeczywiście kłamał, czy tylko cała wieś chciała, by właśnie tak myślała "bystra" Nina Warwiłow.

Nie znam Niny Warwiłow, nie wiem gdzie i co wcześniej robiła, bo jak to czasem mi się zdarza, wskoczyłam w środek, jakiegoś cyklu. Ale w tej części owa dama przede wszystkim się...dziwi. Przyjeżdża na urlop z córeczką do miejsca, gdzie ledwie dwa lata wcześniej prowadziła jakąś sprawę i dziwi się, że nie jest anonimowa. Że wszyscy wiedz, że to "Ta Warwiłow".

Na urlop prócz córeczki, przywozi ze sobą służbowego glocka, a potem się dziwi, że dzieciak rysuje ją z pistoletem.

A kiedy już się mleko wylało (czytaj: pojawiły się zwłoki), co robi Nina? Podrzuca swojego dzieciaka wszystkim dookoła, a sama lata po wsi, jak przysłowiowy kot z pęcherzem i wszystkich rozpytuje, pakując się w ich życie z butami. A jak ktoś zapyta, czy to przesłuchanie, Nina robi wielkie niewinne oczy i się dziwi, że ależ skąd, jakie przesłuchanie, przecież to nie jej śledztwo, ona JEST NA URLOPIE !

I co kilka kartek, zapytuje samą siebie, czy aby jest dobrą matką. W mojej ocenie pani Warwiłow nie jest pani ani dobrą ...

Doskonała powieść kryminalna. Wciągająca i zapętlona intryga, z zaskakującym rozwiązaniem. Zaciekawiła mnie historia Łemków. Ciekawie wpleciona w fabułę.

Autor trzyma poziom wypracowany w poprzednich tomów cyklu.

„Kłamczuch” Jędrzeja Pasierskiego to czwarty tom cyklu kryminalnego o Ninie Warwiłow. Tym razem bohaterka wraca w Beskid Niski, ale w odróżnieniu do akcji z „Roztopów” nie wybiera się tam sama – jedzie na letnie wakacje z swoją 3letnią córką. Dzięki temu obraz policjantki w końcu zostaje rozszerzony o postać matki, w końcu Nina zaczyna się zmieniać i poczuwać do macierzyństwa, co w tym tomie zostało dobrze oddane. Ich sielskie wakacje nie trwają jednak długo, bo już kilka dni po przyjeździe pani detektyw odnajduje trupa – zamordowany został pewien starszy pan, który chciał opowiedzieć jej o kilku zbrodniach miasteczka zamiecionych pod dywan. Nina go nie słuchała, bo cała wieś twierdziła, że mężczyzna nałogowo kłamie. Teraz jednak kobieta nabiera wątpliwości, które motywują ją do przeprowadzenia w tym temacie śledztwa. I tak dostajemy tu znowu wątki historyczno-polityczne o sytuacji Łemków i ich przesiedleniach. Jest też tutaj trochę o zmianie systemu w latach 90tych XX wieku i o tym jak wpłynęło to na okoliczne biznesy. Poza tym jest też ciekawe spojrzenie na małą wieś, którą dzieli plotka. Ogólnie to dobry, dopracowany kryminał, ale w moim prywatnym rankingu nie przebił tomu poprzedniego pt. „Czerwony świt”.

Zachęcona dobrymi opiniami postanowiłam sięgnąć po tę lekturę. Wprawdzie chwilę musiała poczekać na swoją kolej ale się doczekała.

Po książce spodziewałam się pełnokrwistego kryminału od którego będzie mi się trudno oderwać, w którym wiele się dzieje, pełenego intryg. A co dostałam ? Powieść obyczajową z wątkiem kryminalnym. Mało się tu dzieje. Co chwilę poznawałam nowych bohaterów a opowieści które snuli nic nie wnosiły. Zabrakło mi tu napięcia, czy oczekiwania na to co się za chwilę wydarzy.

Pomimo, iż powieść osadzona jest w pięknym Beskidzie Niskim to autor nie wykorzystał uroków regionu dla uatrakcyjnienia fabuły.

Książka zdecydowanie nie trafiła w mój gust.

Jędrzej Pasierski - Kłamczuch
Ocena: 5/10

W na pozór spokojnej wsi Pyrowa dochodzi do tajemniczego morderstwa, który zakłóca urlop komisarz Niny Warwiłow. Kłamstwa i tajemnice przeszkadzają w rozwiązaniu zagadki, a sami mieszkańcy wsi nie ułatwiają jej zadania. Zamknięta społeczność rządzi się swoimi prawami. Każdy zna każdego. Każdy wie o sobie praktycznie wszystko.

„Kłamczuch” jest kolejnym tomem z serii o komisarz Ninie Warwiłow, jednak mimo tego, że jest to kontynuacja, książkę można czytać jako „odrębną” powieść.

Bardzo subtelny kryminał, w którym większy nacisk (moim zdaniem) został położony na wątek społeczno-obyczajowy. Po dużej ilości kryminałów jakie przeczytałam, książka ta zalicza się do tych „poprawnych”. Jest to historia bardzo lekka i łatwa w odbiorze, coś w sam raz jeśli szukacie czegoś „lżejszego do poczytania”. Rozdziały są krótkie, przez co czyta się ją naprawdę szybko. W całej historii została przedstawiona hermetyczność małych miejscowości, która może być odebrana jako lekko stereotypowa, ale w jakiś sposób daje odczuć duszną atmosferę wsi, gdy na jaw wychodzą kolejne tajemnice.

Akcja całej powieści toczy się dość wolno i momentami może nudzić. Nie jest to na pewno krwawy kryminał z brutalnymi scenami i szybką akcją. Brakowało mi bardziej sprawnego „kombinowania” i wpuszczenia czytelnika w przysłowiowe maliny. Nie czułam się wywiedziona w pole, a samo zakończenie nie było dla mnie aż tak zaskakują...

📚Nina wraz z córeczką przyjeżdża na urlop do Pyrowej, małej wsi polożonej w Beskidzie Niskim. Wieś jest spokojna, mała Mila spędza czas w stadninie koni a Nina może do woli spacerowac i biegać. W czasie tych spacerów zawsze zaczepia ją niejaki Barnaś, jeden z pyrowskich gospodarzy. Jest bardzo namolny ze swoimi sensacyjnymi opowieściami o różnych współmieszkańcach i Nina stara się go unikać, co nie zawsze jej się udaje. Usiłuje podpytać o te historie poznanych już Pyrowian ale oni "nabierają wody w usta" lub twierdzą, że Barnaś to znany plotkarz i w dodatku niezbyt rozumny człowiek. Pewnego dnia Barnaś zostaje zamordowany a Nina, pomimo urlopu, podejmuje się rozwikłania zagadki jego śmierci. Czy w plotkach zasłyszanych przez nią od denata kryje się ziarno prawdy, czy ta nadmierna gadatliwość była motywem zabójstwa?
📚Kłamczuch to kryminal ze świetnie skonstruowaną przez autora fabułą. Powieść rozpoczyna się niewinnie, cicha wioska, piękne widoki, rzeka, strumyczki, zielone łąki, koniki, łemkowski folklor, sympatyczni mieszkańcy - istna sielanka, prawda? Wymarzone miejsce na urlop z dzieckiem. Ale z chwilą śmierci Barnasia ta sielanka się kończy. Cała sytuacja zmienia się diametralnie a nawet robi się niebezpiecznie. Znakomicie ukazane jest środowisko wiejskie, jego hermetyczność i poczucie wspólnoty - kto nie z nami ten przeciwko nam. Sama komisarz Nina budzi sympatię w czytelniku. Znakomite wstawki historyczne dotyczące tych ziem i przybliżenie kultury Łemków. Pasjon...

Naprawde bym chciała napisać coś miłego o tej książce, ale nie bedzie łatwo. Po pierwsze mam wrażenie, że książka była pisana na szybko, na kolanie. Ja rozumiem, że kryminał to nie jest literatura piękna pretendująca do Nobla, ale jakiś miminalny wysiłek wypadałoby podjać. W " Kłamczuchu " wysiłku żadnego doszukać się nie mogłam. Główna bohaterka ponownie przybwya w Beskid Niski i zostaje podstępnie uwikłana w śledztwo. Po czym śledztwo toczy się niejako samo, bo nikomu za bardzo nie zależy, żeby je podjać. Postacie przewijające się przez kartki tej książki są nijakie, banalne i dwuwymiarowe, jak tekturowe wycinanki. Są szare i nijakie. Nawet Nina jest szara i nijaka, jakby już jej się znudziło bycie gwiazdą pierwszego planu. Odrobinę blasku odzyskuje na koniec, kiedy podejmuje się wyjaśnienia tajemniczych zbrodni. Ale to blask spadającej gwiazdy, trwa tylko chwilę. Szkoda mi trochę pomysłu na tę książkę - zbrodnia sprzed lat wyjaśniona po latach, mogłaby to być zapierająca w piersiach dech historia, gdyby tylko poświecić trochę czasu i uwagi na jej opowiedzenie. Gdyby włożyć w to trochę wysiłku. Ale to nie ten przypadek, niestety. Generalnie " Kłamczucha " mogę polecić osobom cierpiącym na bezsenność. Mnie uśpił.

Dużo lepiej słucha mi się tej serii gdy akcja rozgrywa się w mniejszej miejscowości. Jednak zdecydowanie nie jest to coś w co można uwierzyć, wszystko jest tu niesamowicie naciągane, a z głównej bohaterki na siłę robi się Sherlocka Holmesa czy innego Ojca Mateusza.