Opinia na temat książki Kobieta w białym kimonie

Powojenna Japonia, gdzie nie opadł jeszcze kurz konfliktu między Ameryką. Ludzie, w których tkwi głęboko zakorzeniona nienawiść, żal i przekazywana z pokolenia na pokolenie zadra w sercu względem wroga. Rodzinne tradycje japońskie, kulturowe naleciałości kraju wiśni i to, co rozbrzmiewa na cały świat do dziś - co wypada, a czego nie wypada, splamiony honor rodziny, małżeństwo aranżowane, a w tym wszystkim miłość, jaka nie powinna się zdarzyć, a która wcale nie należała do rzadkości w powojennej Japonii, była za to powodem do wstydu i hańby.

Dwie przeplatające się opowieści: córka żegna ojca, gdzie ten na łożu śmierci wspomina o wydarzeniach sprzed wielu lat. Wiedziona śladami ojca, wspierana dziennikarskim fachem w ręku rozpoczyna wędrówkę w przeszłość. Jednocześnie autorka opierając się na wydarzeniach fikcyjnych, acz z elementami prawdy, prawdziwych postaci i rzeczywistych wydarzeń zabiera czytelnika w świat tradycyjnego picia herbaty, przekazywanych pokoleniowo japońskich rytuałów, małżeństw aranżowanych. W cieniu konfliktu japońsko-amerykańskiego dzieją się małe dramaty młodych kobiet, w tym Naoko, która musi wybrać: miłość czy dotychczasowa rodzina? Wybór nie jest łatwy, a podjęte decyzje będą rzutować na wiele kolejnych lat i dziesięcioleci. Przyjdzie moment, gdy współczesna Ameryka spotka się dawną, tradycyjną Japonią, gdzie dwie kobiety spojrzą sobie w oczy i słowa będą zbędne.

Piękna, napisana prostym językiem opowieść o odkrywaniu siebie, znaczeniu miłości, rodziny, domu, macierzyństwa i ojcostwa, o splataniu się pragnień, marzeń z tym, co w myśl tradycji i szacunku do rodziny należy wybrać, a jakakolwiek decyzja by nie zapadła, pociągnie ze sobą nieoczekiwane konsekwencje, z którymi przyjdzie bohaterom żyć.