Kochaj mnie zawsze

Za tę książkę miałam się wziąć już chyba ze dwa czy trzy razy i zawsze coś mi stawało na przeszkodzie. Tym cosiem głownie był fakt że bohater ma obsesję, kocha się, wypatruje i w ogóle innej baby. Tak czytałam w wątkach i dyskusjach i podchodziłam jak pies do jeża. No bo gdzie?? Ja uwielbiam jak bohater za bohaterką gania mało mu buty nie pospadają a tu co? Ma być taki sznureczek? Baba za mężem, bohater za babą a bohaterka za bohaterem? A guzik! Myślałam, nie ma szans, rzucę, cisnę, trudno.
Jakże się myliłam ;) Ale o tym za chwilę.

Kolejne zarzuty – brałam książkę otwierałam na pierwszej stronie i widzę stylizowany język. Myślę – średniowiecze. O nie. Z miłości do tej epoki jestem Wam dość znana.
Na szczęście tu też się myliłam. Nie wiem czy to regencja czy czasy poprzedzające ją, ale ze średniowieczem na moje szczęście niewiele mają wspólnego ;) Jest targ małżeński w Londynie, bale i szycie sukien, więc na pewno późniejsze chwile. Zresztą zachowanie bohaterów tak świadczy.

A stylizacja? Szkoty tak mówią dziwnie i tyle, wiecie, dziewuszki, żem i tak dalej. Da się przyzwyczaić, zwłaszcza że bohater jest cywilizowanym Szkotem i umie mówić. Kształcony skubaniec. No w końcu syn lorda.
No dobrze ale o co w tym wszystkim chodzi? Ano o małżeństwo ;)

Ona ma ojca tyrana. Gbura, świnię i awanturnika. Ojciec chce się żenić, więc wypadałoby się pozbyć córki z domu. Na swoje szczęście u niego ma zaciągnięty dług książę St. James, no śmietanka towarzy...

Rewelacyjny w swoim gatunku romans historyczny - lekki, zabawny i nieco pikantny. Ale wszystkie książki tej autorki uwielbiam - nigdy mnie nie zawiodła:) Charakterna, nieco jędzowata Kimberly doskonale pasuje do krewkiego, gorącego Lachlana, szkockiego lorda. Ale zanim do tego dojdzie, młodzi muszą walczyć o związek - nawet z samymi sobą:) Jest lekko, relaksacyjnie i sympatycznie. Polecam tę powieść jako przyjemny relaks po nużącym dniu.