Opinia na temat książki Komin Pokutników
Przeczytane
Podróżnicze
Gdyby nie seria 'Naokoło Świata' do głowy by mi nie przyszło sięgać po książkę o taternictwie. Chyba nie ma tematu bardziej odległego ode mnie: bo nie lubię zimy, nawet na drabinę wchodzę z drżeniem nóg... I w ogóle jak już, to wolę się poopalać. No może nie będę ciągnąć dalej tej spowiedzi. W każdym razie bałam się, że będzie to 418-stronicowa droga przez mękę nudy.
A jednak książka mnie zaskoczyła. Przede wszystkim tym, że czytało się ją dobrze. Autor pisał językiem ciekawym i widać, ze miał plan na książkę. Opisał w niej swoje dokonania, trudy wspinaczek, towarzyszy wypraw, przyjaciół, momenty radości i tragedii. Co prawda nie znam większości terminów z taternictwa, ale dzięki tej książce wyobraziłam sobie jakim hartem ducha muszą wykazywać się alpiniści, którzy walczą z wysokością, grawitacją, lawinami, pogodą i własnym zmęczeniem.
Poza hartem ducha, uczucia, które opisuje Jan Długosz to solidarność, odpowiedzialność za każdy krok swój i towarzyszy, odwaga walki o obrany cel, ale i odwaga poddania się, poczucie sukcesu i żal wobec klęski swojej i innych. Są to cechy, które cenię w ludziach i które giną w naszym obecnym świecie popkultury.
Wydaje mi się, że dzięki tej książce lepiej zrozumiałam te rzesze alpinistów, którzy ryzykują życie na 'szczytach świata'.
Ocena:
Data przeczytania: 2013-07-15
× 10
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/c5df09f44f4b11316ab76f8dd23f49fd/n/komin-pokutnikow)
2 wydania
Komin Pokutników
Jan "Palant" Długosz
8.2/10
"Komin Pokutników" to proza wyrastająca z doświadczenia. Jan Długosz był wybitnym taternikiem i alpinistą mającym potrzebę literackiego destylowania swoich górskich przeżyć. Był osobowością artystyczn...
Komentarze
To jest jedna z książek od których zaczęłam swoją przygodę z taką literaturą, gdyż odkryłam że mogą być fascynujące.
× 1
Komentarze (9)
Ty chodziłaś po górach, to przynajmniej mogłaś skonfrontować to z faktami. A dla mnie to taka podróż w głąb swoich lęków. To chyba w tej książce jest opis nocy na półce skalnej.
Ja chodziłam po górach, ale się nigdy nie wspinałam, mam lęk wysokości. Śmieją się ze mnie, jak widzę pod sobą przepaść to oczami wyobraźni już jestem na dole w kawałkach, staję jak osioł i się nie ruszę. Wchodzić to małe piwo, ale jak schodzę i mam za dużo przestrzeni przed sobą to musi ktoś iść przede mną żebym nie widziała. Na Rysach byłam od strony Słowackiej i do tego w chmurach. Mój Ojciec się wspinał i wspina się mój Zięć.
× 1
No ale góry widziałaś z bliska.... W tym sensie. A lęk wysokości to ja mam.
Zgadza się. Nie znam prawie morza dla mnie nudne, ani Mazur. Ciągle wracam w góry.
× 1
A psów tam nie ma? Ja lubię jak jest ciepło.
Dlaczego mają być psy w górach? Lubię ciepło, ale kocham ruch.
Nie wiem, ale psów się boję.
Dziewczyny, przeczytajcie sobie koniecznie https://nakanapie.pl/ksiazka/flirt-z-czarna-pania ihttps://nakanapie.pl/ksiazka/wywiad-z-yeti. Komin Pokutników jest najbardziej znaną książka Długosza, ale w mojej opinii najbardziej górską (i chyba najsłabsza).
Flirt z czarną panią rozwala system. Każdy system.
Nie ma znaczenia czy chodzisz po górach, czy leżysz nad morzem. To są najpiękniejsze opowiadania okołogórskie (bo z pewnością nie górskie) jakie kiedykolwiek czytałam.
Wywiad z Yeti jest podobny, ale włożyłabym go między komin a czarną panią.
Flirt z czarną panią rozwala system. Każdy system.
Nie ma znaczenia czy chodzisz po górach, czy leżysz nad morzem. To są najpiękniejsze opowiadania okołogórskie (bo z pewnością nie górskie) jakie kiedykolwiek czytałam.
Wywiad z Yeti jest podobny, ale włożyłabym go między komin a czarną panią.
× 1
Dziękuję, poszukam. Ja zaczynałam swoją przygodę z literaturą górską od Wawrzyńca Żuławskiego. A ze wspólczesnych Joe Simpson.
× 1
