Opinia na temat książki Krąg

Książka nie zachwyca, nawet nie zadowala. Przede wszystkim powielony zostaje schemat z pierwszego tomu serii: dramatyczne wydarzenie, zemsta po latach, spektakularne morderstwa, demony przeszłości głównego bohatera i żmudne śledztwo tych samych stróżów prawa. O ile za pierwszym razem to mogło chwycić, o tyle za drugim to już nie wystarcza, a zmiana pory roku i miasteczka to zdecydowanie za mało. Co prawda autor stara się za wszelką cenę dodać dramatyzmu fabule, czy raczej efekciarstwa, mnoży niebezpieczne przygody głównego bohatera – policjanta, wrzuca go co i rusz w nowy wir wydarzeń i niebezpiecznych sytuacji, gdzie ociera się o śmierć co kilka rozdziałów. Do tego mnogość wątków pobocznych i coraz to nowych postaci, nie wiedząc czemu i komu mających służyć. W tym wszystkim główny bohater – Servas, komendant policji, którego poznajemy w pierwszej części, o przeciętnych walorach fizycznych, umiejętnościach samoobrony, niepotrafiący strzelać (!) i kłócący się z najprostszymi zdobyczami techniki a do tego reagujący wymiotami w każdej troszkę bardziej stresującej sytuacji – do bohatera naprawdę mu daleko, a mimo to uchodzi cało z każdej, nawet najbardziej absurdalnej opresji mimo, że zasługa w tym jego żadna. Chyba najbardziej niezrozumiały jest w tej książce wątek Juliana Hirtmanna, mrocznej psychopatycznej postaci z pierwszej części przygód komendanta Servasa, do tej pory nie wiem, jaka była jego rola w „Kręgu”, a przede wszystkim po co pojawił się ponownie, choć prawdopodobnie jeszcze o sobie przypomni. Mimo faktu, że jest to druga część cyklu, można czytać ją bez znajomości poprzedniczki (autor wyjaśnia co ważniejsze aspekty), ja jednak tego nie polecam: myślę, że czytelnik wiele na tym straci (a i tak już jest kiepsko) chyba, że mu nie zależy, by zrozumieć sens i wydźwięk poszczególnych reakcji bohaterów i scen. Książkę czyta się dosyć szybko, mimo gęstego druku i wielu stron, ale bez satysfakcji, bez większego zainteresowania i raczej ze zwykłej ciekawości "kto zabił", ale zakończenie niestety także mdłe i mało zaskakujące.