Krąg polarny

Rewelacyjny, wciągający kryminał w szwedzkim stylu. Akcja toczy się dość leniwie i opowiada więcej o nastolatkach i ich klubie dyskusyjnym - plan czasowy to rok 1980. Druga linia czasowa jest współczesna, bohaterowie bardzo dojrzali (w końcu minęło 40 lat), z bagażem życiowym. No i z tajemniczym trupem bezgłowej mumii.
Intryga zagmatwana, z zaskakującym rozwiązaniem.
Tylko na kolejny tom cyklu trzeba czekać.

Krąg polarny to nazwa kółka czytelniczego pięciu szkolnych koleżanek, z których jedna nieoczekiwanie znika bez śladu. Dopiero po czterdziestu latach znaleziono nagie, pozbawione głowy ciało osiemnastoletniej Sofii Hellsten.
Krąg polarny to również nazwa lokalnej drużyny hokeja, której największą gwiazdą jest Wiking Stormberg, kochają się w nim wszystkie dziewczyny, nie wyłączając naszych bohaterek. Jedna z nich nawet próbowała popełnić samobójstwo, gdy ten z nią zerwał.

Pierwsza miłość, namiętność, pożądanie, poznawanie swej seksualności, orientacji, kształtowanie charakterów, kłótnie, zazdrość, pasja, nienawiść, morderstwo...
Cała plejada uczuć, które wrzą i pęcznieją, aż do wybuchu. Cała plejada niezwykłych charakterów, których starcie wskrzesze iskry, aż podpalą świat wokół, który nigdy już nie będzie taki sam.

"Krąg polarny" to niezwykle udany początek "Trylogii kamiennego bagna" od Lizy Marklund.

Czytanie skandynawskich kryminałów zawsze sprawia mi niewyobrażalną przyjemność. Dlaczego? Sama nie wiem.

Ktoś kiedyś powiedział mi, że wszystkie są „takie same”, ale ja się z tym nie zgodzę. Najlepszym dowodem, jaki mam teraz pod ręką jest książka „Krąg polarny”.

Jeśli lubicie historie nietypowe, świetnie skonstruowane sceny, głęboko wykreowanych bohaterów - polecam serdecznie.

To moje pierwsze spotkanie z autorką - ale na pewno nie ostatnie, tego jestem pewna!

Jestem przekonana, że będziecie zachwyceni tą historią. Znajdziecie tutaj bohaterów, którzy będą wzbudzać w was mieszane uczucia. Momenty zadumy ale i lekkiego uśmiechu.

Przerażająca wizja śmierci. Świadomość, że to tylko chwila.

Czyta się lekko i szybko. Jeśli szukacie kryminału to jest dobry wybór.

„Myślisz, że śmierdzące tajemnice z czasem śmierdzą mniej?”.

Lata 80. XX wieku. Niewielkie szwedzkie miasto, gdzie wszyscy się dobrze znają, a nawet jeśli nie, to i tak wszystko o sobie wiedzą. Carina, Susanne, Agnetta, Brgitta i Sofia – pięć nastolatek zafascynowanych literaturą zakłada dyskusyjny klub książki o nazwie „KRĄG POLARNY”. Raz na jakiś czas spotykają się w bibliotece i dyskutują o swoich wrażeniach czytelniczych. To, że są tak różnymi osobowościami, wywodzą się ze skrajnie innych rodzin, mają w życiu odmienne priorytety i marzenia – sprawia, że wybór i odbiór czytanych przez nie książek również bywa różnorodny. Rodzi to ciekawe dyskusje.. czasami kłótnie..

„Lolita”, „Korzenie”, „Ptaki ciernistych krzewów”, „Zabójca policjanta”, „Przygody Tomka Sawyera” – to hybrydowe połączenie zupełnie niepasujących do siebie powieści odzwierciedla fascynacje każdej z młodych kobiet.

Dziewczyny nie żyją jednak samymi książkami. Każda z nich ma jakieś swoje problemy, sekrety, tajemnice. Młode kobiety są na etapie odkrywania siebie, swojej kobiecości, dojrzałości, próbowania życia, testowania granic dorosłości..

Pewnego burzowego popołudnia, późnym latem 1980 r., w drodze z biblioteki do domu Sofia przepadła jak kamień w wodę. Nawet policyjne dochodzenie nie wyjaśnia, co się stało z dziewczyną.

Plotki. Niepokój. Strach.

Tym karmi się miasto po zaginięciu nas...

Jakie znaczenie w życiu człowieka mają czytane przez niego książki? Z pewnością wywołując określone emocje i przemyślenia, lektury mogą być przyczyną wielu decyzji, niekoniecznie dobrych…

Lolita. Korzenie. Ptaki ciernistych krzewów. Zabójca policjanta. Przygody Tomka Sawyera- to przedziwna mieszanka tytułów, wybranych przez bohaterki "Kręgu Polarnego", dyskusyjnego klubu książki, założonego przez grupę szwedzkich nastolatek na początku lat 80. XX wieku.

Tytuły tych powieści odzwierciedlają pięć różnych typów osobowości, spotykających się w piątkowe wieczory, przemycających między wersami swoich literackich zachwytów, kawałki własnych historii. Łączy je wspólna pasja czytelnicza, różni niemal wszystko - poza westchnieniami do miejscowego bożyszcza - Wikinga Stromberga. Aż któregoś dnia jedna z dziewczyn rozpływa się w powietrzu…

Czterdzieści lat później jej bezgłowe ciało zostaje odnalezione zamurowane w fundamencie mostu a drogi - dojrzałych już obecnie kobiet - przetną się na nowo. Stromberg jest teraz szefem policji i to na jego barki spada ciężar śledztwa.

"Krąg polarny" Lizy Marklund to moje pierwsze spotkanie z autorką i muszę szczerze powiedzieć, że początek spotkania był dosyć mozolny. Zawiązywanie historii potwornie mi się dłużyło, być może dlatego, że spodziewałam się dziarskiego kryminału a tutaj mamy do czynienia z powieścią obyczajową, osnutą na kanwie zagi...

Grupa pięciu nastolatek na początku lat 80 XX wieku zakłada „Krąg polarny”- klub dyskusyjny, w którym regularnie się spotykają, rozmawiając o książkach będących swoistą mieszanką tytułów odzwierciedlających osobowości młodych kobiet. Jednak jedna z dziewczyn niespodziewanie znika, a po czterdziestu latach jej bezgłowe ciało zostaje odnalezione zamurowane w fundamencie mostu. Śledztwo w tej sprawie prowadzi Wiking Stormberg- szef tutejszej policji, w którym wiele lat temu było zakochanych klika dziewcząt z „Kręgu polarnego”. Fakt ten oczywiście wciąga stróża prawa w skomplikowane i żmudne śledztwo, będące pokłosiem wielu dramatycznych w skutkach wyborów…

Skandynawskie kryminały to powieści bazujące na niezwykłym klimacie, którego na próżno czasami można doszukiwać się w podobnych książkach z innych części świata. Gęsta, mroczna atmosfera i piętrzące się tajemnice bohaterów sprawiają, że czytelnik staje się poniekąd ich ofiarą, będąc wciągniętym w centrum wydarzeń. Wszystko to okraszone jest często bardzo plastycznym językiem, niemal natychmiast wywołującym w głowie czytelnika odpowiednią projekcję danej sceny.

Nie inaczej jest także w tym przypadku. „Krąg polarny” to historia, w której autorka wymyka się nieco ze sprawdzonych schematów, tworząc intrygę kryminalną na bazie znanych książek. Sam ten fakt sprawia, że czyta się ją z wielkim zaciekawieniem. Dokładając do tego borykanie się bohaterek z trudami życia codziennego, ich reflek...

Byłam przygotowana na spokojną lekturę, ale "Krąg..." okazał się aż nużący. Rozwiązujemy zagadkę kryminalną, a śledztwo jest najmniej ważnym elementem tej historii. Bohaterki często myliły mi się ze sobą, ich życiorysy i relacje nie przykuwały aż takiej uwagi, jaką powinny. Zakończenie były dla mnie najciekawszą częścią, ale dobrnęłam do niego na siłę i w ostatecznym rozrachunku myślę, że chyba nie było warto. W zasadzie wszystko kręciło się wokół spotkań dziewczyn w ramach czytelniczego klubu, tylko czemu one w nim uczestniczyły, skoro ewidentnie nawzajem się nie lubiły?