Kruk andaluzyjski

"Kruk andaluzyjski" to powieść obyczajowo-psychologiczna z wątkiem kryminalno-sensacyjnym i na pewno nie lekka w odbiorze. Trzeba się na niej skupić, uważnie czytać dialogi, w których rozmówcy (wszyscy) popisują się inteligencją. Są to rozmowy pełne zagadek, metafor, nawiązania do kultury, obyczajowości i codzienności Andaluzji i Wenezueli. Jest to również swego rodzaju studium psychologiczne kobiety, którą reprezentują Ewa - trudna do zrozumienia i Anna - wzbudzająca szczere współczucie.

Gdyby ktoś zapytał mnie o to, o czym jest ta książka, miałabym poważny problem z opisaniem fabuły. Dlaczego? Bowiem wszystko tutaj jest poplątane ze sobą, raz mamy wydarzenia dotyczące jednego bohatera, zaraz innego i czytelnikowi naprawdę łatwo się jest pogubić. Dlaczego dałam się oszukać opisowi i zapragnęłam zapoznać się z tą lekturę? Ewa Mulner jest dziennikarką. Pewnego dnia otrzymuje zadanie odszukania dwójki Polaków, którzy zaginęli w Wenezueli. Jest to małżeństwo Majchrzaków i nikt nie wie zupełnie, co też mogło się z nimi stać. Ewa ma ten temat napisać również reportaż. Sprawa nie wygląda na prostą, zaś wejście na tereny, na których stacjonują partyzanci może okazać się śmiertelnie niebezpieczne. Czy upartość i determinacja młodej dziennikarki wystarczą, by tej udało się rozwikłać zagadkę zaginięcia? Jak daleko będzie w stanie się ona posunąć?

Czy po takim opisie nie stwierdzilibyście, że zapewne będzie to historia pełna akcji, wyrazistych bohaterów i wszechogarniających zagadek i tajemnic? No właśnie. Ja tak pomyślałam, więc z pewnością sięgnęłam po ten tytuł. Niestety, ale z każdą przewracaną stroną malała ona, aż osiągnęła poziom zero. Sądziłam, że autorka skupi się w większej mierze właśnie na śledztwie i na próbie wyjaśnienia zaginięcia małżeństwa, a w zamian okazało się, że zajmuje ono znikomą część powieści. Ostatecznie Ewa decyduje się wyjechać do Hiszpanii, żeby odpocząć od wszystkiego i jedynie przed szefową udaje, że ma wszystko pod kontrolą...

Po przeczytaniu "Kruka andaluzyjskiego" mogę stwierdzić, że jest to książka obyczajowa z wątkiem sensacyjnym. Dlaczego tak twierdzę? Otóż wątek poszukiwań Polaków stanowi tylko mały wycinek całej fabuły. Jest bardzo dużo niedopowiedzeń, szczątkowych informacji co tak naprawdę wydarzyło się w Wenezueli.
Za to otrzymałam piękne opisy Andaluzji, co warto zwiedzić i na co zwrócić uwagę. Skupienie uwagi czytelnika na historii z życia Anny, Ewy i Martineza daje nam wątek obyczajowy. Nie brakuje tajemnic, intryg w życiu bohaterów. Z pozoru nie łączy ich nic oprócz pracy, ale czy na pewno? Czy są tymi ludźmi za których się podają? Kobiety są przedstawione jako pewne siebie, konsekwentnie dążące do celu osoby. Lubią mieć ostatnie zdanie w każdej sprawie. Mężczyzn traktują jak zdobycz, chwilowy kaprys, który ma dostarczyć im rozrywkę. Jednak czy pod przybraną maską nie kryją się kompleksy i lęk, że ktoś odkryje kim są naprawdę?
Martinez jest osobą, która zna ludzi w różnych kręgach społecznych, w tym ze świecznika politycznego i społecznego. Zdobycie przez niego informacji to przysłowiowa bułka z masłem. Wie kogo i o co zapytać. Jednak w życiu prywatnym jest to osobnik bardzo tchórzliwy, który nie potrafi wziąć odpowiedzialności za drugą osobę, taki Piotruś Pan.
Wśród bohaterów jest też tajemniczy Pedro vel Piotr. Uważny obserwator, który bardzo dużo wie o każdym, pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie i znika jak duch. Za bardzo nie wiem jaką pełni on rolę w powi...