Kruki

Rewelacyjna powieść o świecie dawnych Słowian, pełna magii, ówczesnych wierzeń i czarownic. Wiedmy czyli wiedzące, leczyły i szkodziły, bano się ich i czczono, były dobre i złe, słuchały tylko bogów. Biwia jest jedną z nich... i razem z nią toczymy walkę w obronie ludzi przed przeklętym jeziorem, morową zarazą, wspólnie odwiedzamy Kościeja.
Powieść odobru i złu, o sztuce wyborów, o miłości i lojalności i o potędze wiedzy, każdej wiedzy.

,,Podczas wspinaczki na kopiec nad jej głową wznosiło się już kilka kruków. Wiedziała, że to święte ptaki. Te, które przepowiadają przyszłość. Nie zazdrościła im. Swaróg obdarzył je darem wróżenia jak ją Perun darem jasnowidztwa. Miała świadomość, że to, co jest darem, może być również przekleństwem".

To drugi tom i miło było ponownie spotkać się z Wiedmą. Już zapomniałam jak potrafiła czytać z różnych zwykłych dla innych rzeczy. W tej pozycji górującą przepowiednią będą kruki. Oczywiście tylko ona zauważa ich przekaz. Ludzie są ślepi na widok ich w stadach, nie robi im to różnicy. Nawet nie pomyślą o tym, że to nie są stadne zwierzęta, więc ich pojawianie może zwiastować kłopoty. Widema nie widzi ich powrotu jako dobry omen. W końcu zwabić może je tylko padlina. Gdzie zatem wydarzy się nieszczęście i dlaczego w tak szerokiej skali? Podobne sygnały dostrzeże żerca, lecz czy Wiedma będzie umiała im pomóc? Kto to jest Wiedzimir? Czy do uspokojenia zwierzęcia wystarczy magiczne kadzidło? Jaką rolę odegra tutaj szaman? Zapewniam, że każdy, kto lubi magię będzie tą pozycją zachwycony! To wspaniała fantastyka, która jest jakby oparta na dawnych czasach, kiedy wiedźmy były powszechne jak teraz wróżbici. Wielu liczyło sie z ich zdaniem, potrafili odganiać złe moce, czy też leczyć za pomocą ziół. Byli tacy, którzy się ich bali, lecz w obliczu tragedii sięgali po ich pomoc. Byli również ci, którzy w ogóle im nie wierzyli, byli przeciwni takiej wymyślonej magii. Jednak dla...

"Kruki" to drugi tom cyklu o przygodach wiedźmy Biwii. Słowiański klimat nie odpuszcza, jest swojsko i intrygująco. Do tego kolejna fascynująca okładka.

Tym razem Biwia wyrusza do Poznania, do Chramu Swaroga, dokąd wezwał ją tamtejszy żerca. Kapłana niepokoi zachowanie kruków, z którego stara się on odczytywać znaki, jednak nie potrafi ich zinterpretować. Biwia jest widzącą, zatem liczy on na jej pomoc. W przepowiedni ptaków daje się dostrzec zbliżającą się wojnę i zarazę. Przed okolicznymi mieszkańcami zatem same klęski i trudności... Do tego na drodze wiedmy staje jej dawna miłość, kochanek, który teraz ma żonę, ale dawne uczucie chyba nie wywietrzało mu jeszcze z głowy, a Biwii z serca. Na kobietę czekają różne niebezpieczeństwa, związane zarówno ze światem ludzi, jak i słowiańskich stworów. Czy zdoła uchronić się przed nimi?

W drugim tomie cyklu Biwia jest już pewną siebie wiedźmą i świetnie radzi sobie w tej roli. Odczytuje znaki, wędruje z pomocą i wsparciem tam, gdzie jej potrzebują, ale pozwala sobie również na złe uczynki, jak człowiek, który jest istotą dwoistą, więc ma w sobie trochę dobra i trochę zła. Szczególnie, kiedy w grę zaczynają wchodzić uczucia.

Podczas lektury miałam wrażenie, że autorka chciała zbyt wiele umieścić w jednej książce. Mamy tutaj naprawdę wiele motywów, które momentami zostały zaledwie zarysowane, ale kiedy już się człowiek zagłębi w ten słowiański świat, dzięki stylowi autor...

1 część książki "Wiedma" wspominam dobrze i byłam ciekawa kontynuacji. "Kruki" mają równie silnie przyciągającą okładkę co pierwsza część! Czasami lubię wskoczyć w świat fantasy i otworzyć się na zupełnie inny klimat książki.

👉 Biwia w drugiej części już jest bardziej pewna siebie. Wie, co i jak ma robić. Życie ją nieco poturbowało, dlatego jest też bardziej nerwowa i zawistna, dlatego czasami wykorzystuje swoją magiczną wiedzę, by... komuś zaszkodzić. Czy opamięta się i wróci na dobrą ścieżkę? Jakie znaczenie mają kruki, które całymi chmarami krążą nad Przemyślem?

👉 Dobra książka choć czasami gubiłam się w wielowątkowości. Miałam wrażenie, że niektóre tematy były potraktowane zbyt pobieżnie, za to inne na wyrost naciągnięte. Ogólnie czytało się dobrze i szybko, ale czegoś mi w niej brakowało. Sam styl pisania autorki jest imponujący i potrafi budować napięcie- tego nie można odmówić!

❗ Ocena: 6/10