Opinia na temat książki Kwarantanna

Powieść zaczyna się od opisu śledztwa w sprawie zaginięcia pacjentki szpitala psychiatrycznego, prowadzonego przez detektywa imieniem Nick, o mocno udoskonalonej pamięci i z zestawem pomocnych aplikacji działających bezpośrednio w jego mózgu. A także z wirtualną kopią zmarłej żony. W tle świat, w którym układ słoneczny otacza nieprzenikniona bariera nieznanego pochodzenia. Jej pojawienie się wywołało liczne kryzysy, poczynając od ekonomicznych a kończąc na społeczno-religijno-terrorystycznych, z masowym wysypem chętnych do obserwacji nieuchronnego (w ich przekonaniu) końca świata lub też aktywnie działających w celu przyspieszenie owego końca. Śledztwo doprowadza Nicka do włamania do ośrodka badawczego i wpadki, w wyniku której jego mózg zostaje zhakowany. Nick staje się przymusowo lojalnym pracownikiem korporacji, która prowadzi początkowo niejasne eksperymenty z mechaniki kwantowej. Do tego momentu wydawać by się mogło, że książka ta to typowy cyberpunk, ale potem powieść zmienia drastycznie swój charakter i znikają wszelkie pozory sensacyjnej akcji. Autor bez skrupułów wrzuca do tekstu szczegółowe opisy doświadczeń laboratoryjnych z fizyki kwantowej wraz z objaśnieniami dotyczącymi zagadnień teoretycznych, które te eksperymenty mają wyjaśnić. Z pewnością te fragmenty nie należą do lekkostrawnych i niewiele maja wspólnego z dość wartką akcją z początku powieści. Nakłada się na to z lekka solipsystyczna koncentracja głównego bohatera na swoich doznaniach wewnętrznych. Jest ona pewnie uzasadniona u człowieka, którego mózg musi sobie radzić z dychotomią własnych przekonań i myśli narzuconych przez nanomatycznego cenzora, wymuszającego lojalność korporacyjną. Te fragmenty powieści są nieco męczące, ale autor połączył je z procesem uświadamiania sobie przez głównego bohatera wpływu mechaniki kwantowej na życie (upraszczam). Nie jest to łatwa lektura, chociaż dziwnie wciągająca i fałdująca mózg na nowo. Przekładanie skomplikowanych teorii fizycznych na język beletrystyki nie do końca się autorowi powiodło i nie wątpię, że wielu czytelników poczuje się znużonych seriami rozważań na temat zdolności ludzi do redukcji funkcji falowej, opisującej prawdopodobieństwa wystąpienia poszczególnych stanów dowolnie złożonego układu rzeczywistego. Mnie osobiście najbardziej przeszkadzało to, że nasz detektyw, po przeedytowaniu mózgu na korporacyjnie lojalny, uzyskał efekt uboczny w postaci zdolności do zrozumienia mechaniki kwantowej, praktycznego jej zastosowania i swobodnej dyskusji z fizykami-teoretykami. Poza tym drobnym zgrzytem książka jest spójna tematycznie i konsekwentnie napisana. Nie zmienia to faktu, że stylistycznie rozpada się ona na dwie mocno różniące się stężeniem fizyki i psychologii części. Może nawet na trzy, bo w końcówce tempo wydarzeń przyspiesza i pozbywamy się znacznej części psychologii.

Podsumowanie: science fiction wysokich lotów z ewidentną przewagą ilościową i jakościową "science" nad "fiction", niesamowitą i konsekwentnie opisaną wizją. Nie dałem najwyższej oceny, bo fabularyzacja tego tematu nie do końca się autorowi powiodła. Jestem pewnie niesprawiedliwy, bo było to zadanie skrajnie trudne a poza tym dość toporne tłumaczenie nie pomagało w lekturze.