Opinia na temat książki Lina

To jedna z tych książek, w których już po pierwszych zdaniach czułam, że to będzie dobre, że to będzie coś, co mnie pochłonie.
Tak naprawdę już przy pierwszym zdaniu. "Zamierzam dziś złamać prawo". Okeey Mikołaj, brzmisz intrygująco!
A kiedy już wiem, co planuje Mikołaj, uśmiecham się.
I tak, przeczucie mnie nie myliło, zostałam totalnie pochłonięta przez tę historię!
To nie jest po prostu książka o wspinaniu się, o skałach i górach. To nie historia o młodym buntowniku i biednej sierotce. To dużo więcej. I dużo tutaj bólu, rozgoryczenia i cierpienia. Ale jest też nadzieja, poczucie wolności, ogrom przyjaźni. Są też tajemnice z przeszłości, przechodzą z kartki na kartkę. Nie ma tak dobrze, żeby zbyt szybko wszystkiego się dowiedzieć!

"Od tamtej pory nie bałem się niczego. Strach nie ma sensu, skoro najgorsze już się wydarzyło".

"Wspinaczka stała się jedyną przyczyną, dla której wstawałam rano z łóżka".

Góry, które niszczą.
Góry, które są ratunkiem.
Góry oznaczające śmierć.
Góry będące życiem.

Mikołaj i Nina od początku wzajemnie się do siebie uprzedzili.
Obydwoje pełni tajemnic. Obydwoje sporo już przeżyli. Życie kopnęło ich w tyłek, żeby jeszcze poprawić przywalając pięścią w brzuch.
Skrzywdzeni i poranieni dużo bardziej, niż te rany na dłoniach po wspinaczce.
A jednak obydwoje wciąż tu są, żyją. Góry są ucieczką. Są wolnością. Są miłością.

"Znajdę się w zupełnie innym miejscu, gdzie będzie mniej tlenu, ale więcej sensu".

To nie jest słodkie love story w górskim klimacie. Tutaj wspinaczka jest na pierwszym miejscu, a słodycz? Hmm, chyba jednak musicie wziąć cukierka do lektury.