Loteria

Po nieoczekiwanej przyjemności wynikającej z lektury "Zamachowców", postanowiłam kontynuować przygodę z tą serią i sięgnęłam po drugi tom. Różni się on znacznie od pierwszego, ale również mi się podobał. Konwencja była podobna, ale fabuła bardziej przypominała te nowsze książki autora.

"Loteria" to powieść, dla której punktem wyjścia stało się wyjście z więzienia Julii. Pisząc poprzednie zdanie trochę się zawahałam, bo wydaje mi się, że jest to w jakimś sensie spojler dla tych, którzy nie czytali pierwszego tomu, ale podobna informacja znajduje się także w opisie, więc postanowiłam ją tutaj zostawić. Kobieta dostaje niezwykle kuszącą, choć z jej perspektywy niebezpieczną propozycję. Jak się pewnie domyślacie, przyjmuje ją, inaczej książka raczej by nie powstała.

Nie polubiłam Julii w pierwszym tomie, w drugim się to nie zmieniło, choć może lubię ją jeszcze mniej. Jest w niej coś niezwykle irytującego, nie chodzi nawet o jej kontrowersyjne działania, bardziej o jej osobowość. Choć w tej książce znowu towarzyszy jej dwóch mężczyzn, to mam wrażenie, że można ją uznać za główną bohaterkę, bo to jej autor poświęcił najwięcej miejsca, najbardziej szczegółowo opisał ją i to, czym się zajmowała.

W "Loterii" więcej jest wątków szpiegowskich, których unikam chyba bardziej niż sensacyjnych, ale po raz kolejny mogę powiedzieć, że Krzysztof Jóźwik jest w stanie zainteresować mnie nawet tym, czego teoretycznie nie lubię, a przede wszystkim przedstawić to ...

Wiele osób liczy na przysłowiowy „złoty strzał”, który ustawi ich finansowo do końca życia. Niektórzy jedynie o nim marzą, z trudem wiążąc koniec z końcem i frustrując się rutyną pracy, inni decydują się na ten krok. Ile są w stanie poświęcić, by sięgnąć po skarb ukryty na końcu tęczy?

Julia wychodzi z więzienia po pięciu latach. Planuje żyć uczciwie, nie ma zamiaru ryzykować powrotu do tego piekła. Jednak wspomnienia ostatnich pięciu lat bledną, a frustracja życiem na poziomie, który znacznie odbiega od tego, do którego przywykła zaczyna jej doskwierać. Nie ma się co dziwić, że gdy w takim momencie swojego życia otrzymuje intratną, choć nieco podejrzaną, propozycję decyduje się z niej skorzystać.

„Loteria” jest kontynuacją losów bohaterów, których poznałam w poprzedniej książce autora „Zamachowcy” (choć można je czytać niezależnie). I w moim odczuciu jeszcze bardziej wciągającą. Zawiła intryga zahaczająca o cyberprzestępczość, polityczne gierki i zakusy obcego wywiadu podana w budzący napięcie, ale zarazem lekki sposób, trzyma nas przy lekturze do samego końca. Autor umiejętnie wplata również ciekawy wątek miłosny, który gdzie indziej budziłby więcej emocji, jak w Paryżu?

Na intrygę możemy spojrzeć z punktu widzenia kilku bohaterów, co daje nam szeroki pogląd również na motywacje nimi kierujące. Zakończenie natomiast, nijak się mające do moich spekulacji, jest jednym wielkim zwrotem akcji i dostarcza wielu e...