Druciarz

Siłą rozpędu sięgnęłam po kolejną książkę autora, chyba zbyt pochopnie. Lubię mocne książki ale ta epatuje zbytnią brutalnością i przemocą. Pokazuje losy, w różnych płaszczyznach czasowych, trzech zwyrodnialców, którym seks i seksualność wytyczają ścieżkę życia. Czy któryś z nich zabił w tak barbarzyński sposób? Czy bezbarwny starszy aspirant Hubert Zaniewski powstrzyma bandytę? Właściwie postacie śledczych są jakieś blade, nudne. Brakuje im jakiegoś poweru. Sam zaś pomysł na fabułę ciekawy chociaż nie nowatorski. Trochę odpocznę i ponownie zmierzę się z dalszą twórczością Pana Krzysztofa.

"Druciarz"to najnowszy thriller psychologiczny Krzysztofa Jóźwika, niezwykle mocny, mroczny, drastyczny, bardzo sugestywny. Lecz po lekturze poprzedniej książki "Skrawki" właściwie spodziewałam się tego. Myślę, że nie jest to najlepsza książka dla osób wrażliwych.

Jeśli jednak lubicie takiego typu książki, a nie czytaliście jeszcze książek tego autora, to ja polecam.
Chociaż to dopiero moje drugie spotkanie z Krzysztofem Jóźwikiem, to ja już bardzo polubiłam jego styl pisania. Pomysły na fabułę są bardzo intrygujące,
trzymające w napięciu od pierwszych stron do samego końca.
Sama zastanawiałam się nad tytułem tej książki, właściwie to już niemal od samego początku możemy już wiedzieć dlaczego taki jest tytuł.

Czym skorupka za młodu…

Krzysztof Jóźwik oswoił mnie już z lekturą szokującą brutalnością, ociekającą krwią i zahaczającą o perwersję. Lecz do emocji, jakie targają przy czytaniu nie sposób się przyzwyczaić. Za każdym razem pojawia się cała gama uczuć od współczucia począwszy, poprzez przerażenie, wręcz po obrzydzenie.

Nie inaczej jest w przypadku „Druciarza”, w którym okrucieństwo popełnianych zbrodni wstrząsa równie mocno jak ich szczegółowe opisy. Przeraża wgląd w spaczoną za młodu psychikę trójki kolegów, którzy kiedyś posunęli się za daleko. Przekroczyli granicę, zza której nie było już powrotu i to zmieniło ich na zawsze. A może zło już tkwiło w ich głowach, a to czego się dopuścili było jedynie zapalnikiem?

Żadnemu z nich nie wystarcza relacja z kobietą uznawana przez społeczeństwo za normalną. Tylko który z nich okaże się Druciarzem bestialsko okaleczającym kobiety?

Autor daje wiele tropów, zbyt wiele, by odgadnąć, który z mężczyzn jest sprawcą. Podobny kłopot ma prowadząca śledztwo policja. Dlatego też mimo wielu hipotez kiełkujących w trakcie lektury zakończenie okazuje się ogromnym zaskoczeniem.

Jeśli szukacie fascynującej fabuły, powieści szokującej zbrodnią i głębią mroku ludzkiego umysłu, to sięgnijcie nie tylko po „Druciarza”, ale też „Skrawki” i „Chwasty”. Ostrzegam tylko, że nie są to lektury dla wrażliwców.

Taką książkę jak "Druciarz" czyta się jednym tchem! To kolejna, wstrząsająca, brutalna historia, jaką napisał autor. Na terenach Zakładów Azotowych znaleziona zostaje zamordowana ze szczególnym okrucieństwem kobieta. Jaki człowiek jest zdolny zadać taki ból, cierpienie drugiej osobie? Czy policji uda się złapać przestępcę, zanim popełni kolejną zbrodnię?

Historię poznajemy w dwóch planach czasowych, obecnie i wcześniejsze lata. Bohaterami jest trójka chłopców, którzy już w szkole podstawowej są postrachem dla innych uczniów, a także nauczycieli. Stopniowo dowiadujemy się o ich niechlubnych wyczynach z lat młodości. Czy któryś z nich, po latach, mógł popełnić w tak bestialski sposób morderstwo?

Zdecydowanie polecam fanom kryminałów! Dostajecie w tej książce szybką akcję, napięcie już od pierwszego rozdziału i zaskakujące zakończenie! Po raz kolejny autor napisał super mocny kryminał! I małe ostrzeżenie: niektóre fragmenty są naprawdę szokujące!

Puławami wstrząsa kolejna popełniona z najwyższym okrucieństwem zbrodnia. Na terenie zakładów azotowych policjanci znajdują bestialsko okaleczoną, martwą, nagą kobietę. Mimo oczywistego, seksualnego motywu zabójstwa oraz nietypowego miejsca kaźni, śledczy z komendy powiatowej policji nie mają łatwego zadania. Morderca jest na wolności i w każdej chwili może uderzyć drugi raz.
Czy Ewa Jędrycz wraz z Hubertem Zaniewskim rozgryzą w porę misterną zagadkę z przeszłości, która popycha mordercę do kolejnych zabójstw?
Jaką rolę gra tutaj miejsce zbrodni?

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, ale słyszałam wcześniej o jego książkach i postanowiłam w końcu sięgnąć po najnowszą powieść Pana Krzysztofa, czyli "Druciarza". Styl autorka od początku przypadł mi do gustu, co przyczyniło się do tego, że książkę pochłonęłam w jeden wieczór. Kryminały czytam raz na jakieś czas, a po przeczytaniu tej książki, wiem już, że te które do tej pory mam za sobą były naprawdę bardzo lekkie, bowiem "Druciarz" jest niezwykle mocną i drastyczną książką. Fabuła książki moim zdaniem została dobrze przemyślana i poprowadzona w taki sposób, że ciężko było się oderwać od tej historii, chociaż przyznaję, że momentami byłam wstrząśnięta i przerażona tym co czytam, bowiem opisy dotyczące samej zbrodni były przedstawione w bardzo realistyczny sposób, z pewnością pobudzają one wyobraźnię! Bohaterowie zostali wykreowani w bardzo intrygujący sposób, lubię historie w których występ...

Nie jestem szczególnie upierdliwa, jeśli chodzi o wydania książek. Jasne, lubię kiedy serie mają jednakową szatę graficzną, a powieści danego autora choć trochę spójne okładki. Nienawidzę jednak tego, gdy w opisie brakuje informacji o tym, że dana historia jest częścią cyklu, kontynuacją losów znanych już bohaterów. Na szczęście bookstagram działa niezawodnie i z opinii można się dowiedzieć tego, co wydawcy z jakiegoś powodu postanowili ukryć.
Dzięki ostrzeżeniom z wielu recenzji sięgnęłam po "Druciarza" dopiero po przeczytaniu "Klatki". Zdecydowanie była to słuszna decyzja, bo w treści pojawia się sporo spojlerów dotyczących sprawy, którą poprzednio prowadzili puławscy policjanci.
Druga wyprawa do Puław podobała mi się chyba bardziej niż pierwsza, z całą pewnością czytało mi się "Druciarza" lepiej. Widać, że autor rozwija się językowo, choć różnicowanie wypowiedzi bohaterów nadal kuleje. Do tego niestety korekta się nie popisała i puściła taki błąd ortograficzny, którego nie mogę zapomnieć, chociaż od lektury minęło już kilka dni. Z reguły nie czepiam się takich rzeczy, ale ciągle coś mi zgrzyta w stylu Krzysztofa Jóźwika.
Fabularnie za to wyszło fenomenalnie. Było brutalnie do granic możliwości, myślę, że żadna kobieta nie przebrnie przez niektóre sceny niewzruszona, bo nie zabrakło naprawdę drastycznych szczegółów. Poza tym cała intryga została nakreślona kapitalnie, każdy trop wydawał się być niejednoznaczny, przez co typowanie sprawcy stawało się wyjątko...

Na terenie zakładów azotowych w Puławach policjanci znajdują bestialsko okaleczoną i zamordowaną kobietę. Zbrodnia wstrząsa lokalną społecznością, a śledczy z komendy powiatowej policji pomimo oczywistego motywu stają naprzeciw zwyrodnialca, który z pewnością będzie chciał zaatakować po raz kolejny.

Brutalne, szokujące, opisujące rzadko spotykane okrucieństwo- takie właśnie są książki autorstwa Krzysztofa Jóźwiaka, których miłośników przybywa z każdy dniem. Nic w tym dziwnego skoro autor potrafi tworzyć mroczne, przesiąknięte ludzkim spaczeniem historie połączone z wciągającą fabułą. Świetne pióro dopełnia całość sprawiając, że „Druciarz” to thriller niemal kompletny wystawiający niejednokrotnie na próbę wytrzymałość żołądków czytelników. Książki nie polecałbym czytać bez znajomości „Klatki”. Opisuje bowiem kilka faktów, które zdradzą Wam część jej fabuły.

„Druciarz” to książka, której akcja prowadzona jest dwutorowo, pokazując ewoluujące zło, którego bestialskie czyny i chory umysł niejednokrotnie przyprawiają o torsje i palpitację serca. Krzysztof Jóźwiak napisał kryminał, który dostarcza czytelnikom wszystko to, czego ci od takich właśnie książek wymagają. Pokazuje przy tym, że należy się z nim liczyć tworząc jakikolwiek ranking najlepszych pisarzy polskich specjalizujących się w kreowaniu mrocznych, przesiąkniętych krwią i potwornością światów opanowanych przez psychopatów. Sprawdźcie koniecznie sami…

Współ...

Świetna. Polecam