Opinia na temat książki Love-hate, hate-love

Nie wiem jak zabrać się za pisanie opinii na temat książki, która ma bardzo wysokie opinie w serwisie, a ja uważam, że to nielot.

Autorka przesadziła chyba ze wszystkim – przeidealizowała bohaterów (oboje piękni, dobrze ustawieni i inteligentni), przesadziła z ilością zwrotów akcji i zbiegów okoliczności (trudno powstrzymać się od przewracania oczami) i zdecydowanie przeceniła swoje umiejętności tworzenia wątków kryminalno-sensacyjnych. Zaczynając czytać wiedziałam, że zabieram się za książkę z gatunku ‘wiadomo jak się skończy zanim zacznę czytać’, ale nie mam nic przeciwko takim książkom pod warunkiem, że są przyzwoicie napisane. ‘Love-hate…’ nie jest przyzwoicie napisane. Sztuczne dialogi, bohaterowie ze skłonnością do dramatyzowania, którzy sami sobie przeczą w co drugim zdaniu – autorka wzorowała się chyba na najgorszych telenowelach. Przemyślenia głównych bohaterów są tak infantylne, że aż śmieszne. Wątek porwania głównej bohaterki i to, co się działo w szpitalu woła o pomstę do nieba. Pan mąż (przystojniak i komandos w jednym) w pięć minut organizuje akcję odnalezienia człowieka, który stoi za porwaniem jego żony, wpada jak burza do jego domu i zabiją z zimna krwią. Myślę, że autorzy rasowych kryminałów i powieści sensacyjnych mieliby ubaw.

Jedynym plusem tej książki jest to, że była to dla mnie 26 książka przeczytana w tym roku i tym samym ukończyłam kanapowe wyzwanie czytelnicze na rok 2021.