Love, Pamela

Ikona lat 90.
Większość kojarzy postać, jaką jest Pamela Anderson. Znana w głównej mierze z serialu Słoneczny patrol oraz z okładek Playboya, na których pojawiała się wielokrotnie.

Autobiografia to dla autora trudne zadanie. Spisanie własnych upadków, podknięć czy wstydliwych momentów z życia jest ogromnym przełamaniem. Skrywanie traum, aby podzielić się z nimi z licznymi odbiorcami jest odważne. Wydawać by się mogło, że Pamela to heroiczna kobieta, która od samego początku wie czego chce od życia i twardo stąpa po ziemi. Jednak życie zweryfikowało i umocniło jej charakter otwierając ją na zdecydowane kroki w karierze.

Zabierając nas do ciekawostek ze swojego życia, Pamela przenosi się wspomnieniami do dzieciństwa, w którym nie miała łatwo.
Wspominając najważniejsze wydarzenia poznajemy całkowicie inną kobietę, która przez media zyskała zupełnie inny obraz.

Książka oprócz przeżytej historii zawiera w sobie liczne wiersze Pameli, które były dla mnie zaskoczeniem, a proza dodawała jeszcze więcej wglądu w jej przemyślenia do poznanego życia.

Jeśli interesujecie się znanymi osobami to nie możecie przejść obojętnie obok autobiografii Anderson.

"Love, Pamela" to moja druga autobiografia, którą przeczytałam. Pierwsza była o Beacie Tyszkiewicz.

Jak to jest być ikoną? Czyż nie mamy, często mylnego wyobrażenia, że na temat sławnych i bogatych wiemy już wszystko? Powiem Wam czego dzięki tej książce, dowiedziałam się ja. Po pierwsze, że Pam jest Kanadyjką, podczas gdy dla mnie zawsze była typową California Girl. Po drugie, że mam do czynienia z wrażliwą duszą, artystką piszącą wiersze. Po trzecie, że jako dziecko była nieznośną, pełną energii i szalonych pomysłów chłopczycą, oraz że była molestowana seksualnie przez swoją opiekunkę, a dziewictwo straciła, mając trzynaście lat w wyniku gwałtu. Niczym ćmy do ognia ciągnęli do niej niegrzeczni chłopcy i niebezpieczni mężczyźni. Mimo tylu toksycznych związków jest najlepszą matką dla swoich dzieci, uwielbia zwierzęta i wspiera wiele akcji dobroczynnych. Kocha czytać.

Jedna trzecia książki to opis jej dzieciństwa i dorastania. Czyż nie jest tak, że właśnie ma największy wpływ na naszą ostateczną formę? Jedyną nauką, którą wyniosła z domu rodzinnego był fakt, że przemoc rodzi przemoc. A potrzeba było wielu lat, by sobie to uświadomiła, a przede wszystkim by w końcu zaczęła kochać, kochać siebie.

Ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu nie znajdziemy tu żadnego zdjęcia prócz tego zdobiącego okładkę. Książka przez to wydaje się niezwykle skromna, prosta i elegancka, zupełnie inna niż osoba, którą znamy z gazet. Ale czy na pewno?

"Love, Pamela" zapamiętam jako książkę pełną jednocześnie delikatności i siły. Pamela Anderson udowadnia, że nie jest tylko swoim wyglądem - blond seksbombą o dużym biuście i pełnych ustach - ale również kobietą wrażliwą, wyznającą pewne wartości, piszącą wiersze.

Narratorka i bohaterka w tej samej osobie zaczyna historię swojego życia od początku, od dzieciństwa. Daje do zrozumienia, że były w nim momenty bardzo trudne, które jednak ukształtowały ją na osobę, jaką jest dzisiaj. Współczujemy jej, sympatyzujemy z nią, jesteśmy ciekawi, co wydarzy się dalej, jak to będzie wyglądać z dotąd nieznanej nam perspektywy.

W treść wplecione są wiersze, a przynajmniej myśli Pameli zapisywane w takiej formie. W takich momentach miałam wrażenie, że autorka jeszcze wyraźniej zaprasza mnie do swojej głowy. Po lekturze na pewno nabrałam większego szacunku do aktorki i modelki.

Polecam wam "Love, Pamela" jeśli tylko macie ochotę usiąść w zaciszu i posłuchać opowieści o spełnianiu marzeń, co może być i dobre, i złe. Anderson ma za sobą mnóstwo różnych doświadczeń, opowiada o swoim życiu w spokojny, ale i fascynujący sposób.

Czy jest tutaj ktoś, kto nie słyszał o Pameli Anderson?🤔
.
Najczęściej kojarzona jest jako ikona seksapilu i kultowego serialu "Słoneczny patrol" emitowanego w latach 80/90-tych. Odbierana była jako piękna, pusta blondynka z wielkim biustem, niemająca nic do przekazania oprócz swojego seksapilu. Po tej książce zmienicie zdanie totalnie o tej osobie. Nie raz Was zaskoczy swoimi zwierzeniami i szczerością.
Bo czy chociażby wiedzieliście ,że Pamela lubiła chodzić po muzeach, galeriach sztuki? Albo, że pomagała i ratowała zwierzęta jako wolontariuszka, wspierała działalność organizacyjną pomagającą uchodźcom? Właśnie tak, tym się zajmowała na co dzień. Niestety o tym w telewizji lub w gazetach nie mówiono, jedynie nagłaśniane były sprawy jej związków lub afer w których brała udział, bo takie newsy lepiej się sprzedają.
.
Książka rozpoczyna się od beztroskiego, chociaż trudnego dzieciństwa aktorki, po pierwszy kontakt seksualny, jej małżeństwa, przyjście na świat jej dwóch synów, oraz życie teraźniejsze, czym obecnie się zajmuje. Pamela jak sama pisze, jest spełnioną kobietą i dumną matką. To bardzo oczytana osoba, z artystyczną i poetycką duszą, co ukazuje napisana przez nią autobiografia, przeplata wierszami samej autorki.
.
Mam niedosyt, bo chciałabym jeszcze bardziej poznać Pamelę, przeczytać o jej historiach w bardziej szczegółowy sposób. Autorka swoją autobiografię przedstawiła bardziej w formie pamiętnika, w którym zapisywała krótkie anegdot...

,,To tylko opowieść pewnej dziewczyny, moje wspomnienia, moje doświadczenia. Oto jak to zrobiłam. To moja bajka…"

Kto z nas nie znam kobiety ze zdjęcia?
Pamela Anderson w latach 90 robiła karierę na okładkach "Playboya''. Wychowywana na wyspie w Vancouver, miała ciężkie dzieciństwo. Podczas jednego z meczu futbolowych została "Odkryta" i bardzo szybko Pięła się po szczeblach kariery jako supergwiazda.
Do dziś Pamela uchodziła za symbol seksapilu i bogactwa.

" Niezależnie od tego, jak bardzo się starałam, wizerunek był większy ode mnie i zawsze wygrywał. Moje życie wystartowało beze mnie. Miałam wrażenie że jest sztuczne i materialistyczne."

Nie będę Wam tu za dużo zdradzać. Jeżeli lubicie autobiografię powinniście sami przeczytać i poznać historię dziewczyny która przezwyciężyła swoją nieśmiałość i pozwoliła by jej niespokojna wyobraźnia popchnęła ją do rozpoczęcia nowego życia w Hollywood w Rezydencji Playboya 😉

Zacznę od tego że nie sięgam raczej po tego typu lektury🙈 jednak dzięki wydawnictwu Luna miałam okazję poznać historię dziewczyny, która przyznam szczerze bardzo mnie zaskoczyła. Ja pamiętam Pamelę z lat dzieciństwa, i całkiem inaczej się prezentowała, ale jej wizerunek był wykreowany przez media.
Moim zdaniem dość nierealnie i krzywdząco.
Pochłonęłam tę historię, pamiętnik bo tak też można nazwać w mig. Pamela mogłaby być przykładem dla niejednej kobiety. Po mimo paru źle wybranych dróg, po tej książce trochę ...

Pamela Anderson, kto jej nie zna. Ikona lat dziewięćdziesiątych, uosobienie sexu. Od zewnątrz oceniana przez wszystkich, a wewnątrz skrzywdzona, kochana, inteligentna i zabawna. Pod tą skorupą kryje się prawdziwa istota ludzka, zdeterminowana nie tylko, by jak najlepiej wykorzystać swoje życie, ale także poprawić życie innych. Postanowiła napisać autobiografię i ukazać w niej prawdziwą siebie i prawdziwe życie, które jest słodko-gorzkie.

Piękna, a zarazem smutna historia kobiety, która pięła się po szczeblach kariery. Odkryta przez przypadek na trybunach meczu. Szybko zyskała popularność dzięki rozkładówce "Playboya". Później dostała rolę w serialu "Słoneczny patrol", który okazał się strzałem w dziesiątkę. Powiem wam, że oglądałam wszystkie odcinki i to na tamte lata był jeden z moich ulubionych seriali. Pewnie nie jedna osoba zna ten film.

Książka bardzo lekka w odbiorze. Chociaż były momenty chwytające za serce, które ukazują jak trudne Pamela miała dzieciństwo. To trzeba przeczytać od samego początku, aby zrozumieć, dlaczego taka się stała. Od dziecka nie miała lekko, w miłości również nie mogła się odnaleźć. Za to dostała największy dar, za który oddałaby życie, dwóch synów. Ja tę autobiografię przeczytałam bardzo szybko i polecam Wam przeczytajcie, zobaczcie sami, że życie które ukazuje prasa, czy nawet telewizja nie jest wcale takie kolorowe jak może się wydawać.

"Dziewczyna z małego miasteczka,
która znalazła się w Hollywood..."

Olśniewający sukces, bajkowe, luksusowe życie, o którym większość z ludzi może tylko pomarzyć. Pierwsze strony gazet, rekordowa ilość okładek Playboya i niekwestionowana gwiazda Słonecznego patrolu.
Jaka tak naprawdę jest Pamela Anderson – kobieta o jednej z najbardziej pasjonujących biografii w Hollywood?

Czy istnieje idealny przepis na sukces?
W swojej autobiografii Pamela Anderson opowiada nam swoją drogę do sławy. I wcale nie jest to ścieżka usłana różami, jak z pozoru może się wydawać. Przeciwnie jest pełna ostrych zakrętów, rozczarowań, burzliwych romansów i błędnych decyzji. Wrażliwa, niepoprawna romantyczka, marząca o wielkiej miłości. Wspaniała matka, aktywnie działająca na rzecz ochrony praw zwierząt.

"Szukanie harmonii w nieharmonijnych miejscach było moją klątwą - i moim sposobem bycia"

Z niebywałą szczerością odsłania przed nami wszystkie warstwy show biznesu, bez zbędnego ubarwiania, zdradza swoje emocje, odczucia i myśli. Dzieli się swoją poezją, której pisanie pomogło zrozumieć targające nią uczucia.

"Nic nie mogło zranić mnie bardziej niż ci, którzy już mnie zawiedli..."

To szczera, autentyczna i emocjonalna historia. Napisana bardzo przyjemnym językiem, który sprawia, że czyta się błyskawicznie.

Moja marzenia często się spełniają – to przekleństwo i błogosławieństwo.

Mamy tutaj historie Pamięci Anderson, która w latach 90. Była gwiazdą Playboya, ikoną przepychu i seksapilu

Kobieta sama opowiada swoją historie zaczynając o tym jak była dziewczyną z małego miasteczka. Wyznaje że była nieśmiała ale wyobraźnia popchnęła ją i udało się jej osiągnąć niemożliwe dla wieku ludzi. Wspomina wzloty i upadki, dobre i ciężkie chwilę.

Bo sukces potrafi być wspaniały, ale także przytłoczyć gdy tabloidy paparazzi nasza wizerunek i poczucie wartości. Opowiadaj o tym wszystkim ze szczerością, wspominając swoje zamiłowanie do sztuki i literatury, spełnienie się w roli matki, po prostu historie wolnej kobiety która ciągle odkrywa siebie na nowo.

Bardzo ciekawa, inspirująca książka. Pozwala poznać życie gwiazdy z najlepszego źródła, poznać nieznane fakty.

Love Pamela." Pamela, która kojarzy mi się głównie ze słonecznym patrolem. Rzadko sięgam po autobiografie, ale nie mogłam przejść obojętnie koło Pameli, która jest ikoną.
Słoneczny patrol, serial,który oglądałam i uwielbiałam.
W latach 90 wiele kobiet chciało wyglądać jak ona, wielu mężczyzn się w niej kochało I to właśnie dzięki temu wizerunkowi, została zaszufladkowana.

Jest to bardzo krzywdzące, ponieważ to bardzo mądra, wrażliwa kobieta z wielkim bagażem doświadczeń, mająca ciężkie dzieciństwo.
Książka to rodzaj pamiętnika, Napisany prozą, wierszem, wzruszający, szokujący z lawiną emocji.
Ukazujący całkiem inne nieznane nam oblicze Pameli.

„Love Pamela” jest biografią sławnej aktorki Pameli Anderson. Zawsze ten gatunek kojarzyłam z mnóstwem faktów z życia danej osoby, które czasami były nużące. W tej książce jest inaczej. Owszem jest tutaj bogaty opis okresu dzieciństwa i dorastania autorki, ale jest on napisany w taki sposób, że czytelnik czuje jakby czytał dobrą książkę z gatunku powieści obyczajowej, a nie biografię.

Autorką książki jest sama Pamela. Na początku pisze ona o czasach dzieciństwa, rodzicach i dziadkach. Mama zawsze była dla niej osobą, która dbała o ciepło w domu, a tata? Niestety, ale od niego uciekali nie jeden raz. Okres dorastania również był dla niej dość burzliwym okresem. Później wspomina o swoich początkach LA. Miała zaledwie 22 lata, kiedy rozpoczęła zdjęcia do Playboya. Później przechodzi do czasów, kiedy wcieliła się w rolę Casey w serialu „Słoneczny patrol”.

Pomimo, ze miała w swoim życiu wielu parterów serce oddała Tommeiemu. Bardzo wnikliwie opisuje swoje małżeństwo, ciąże i rozwód.

Po przeczytaniu tej książki odniosłam wrażenie, że Pamela ani jako dziecko, ani jako dorosła osoba nie zaznała na dłużej szczęścia. Miała urodę i sławę, ale również podążali za nią paparazzi, którzy potrafili zniszczyć jej życie. Jej dzieci były zawsze dla niej najważniejsze i zawsze chciała je chronić. Książka kończy się opisem jej powrotu na wyspę swojego dzieciństwa. Pamela całe życie szukała swojej drogi i szczęścia. Czy je znalazła?
...

"Sława to nie jest coś, do czego możesz dążyć, i na pewno nie jest to coś, co mo­żesz powstrzymać, nawet jeśli tego pragniesz. Ona się prostu zdarza, a wraz z nią przychodzą najbardziej szalone chwile. Niesłychane, nieprawdopodobne rzeczy, których człowiek nigdy by się nie spodziewał. Ja się nie spodziewałam."
▪︎▪︎
Pamela Andrson - ikona lat dziewięćdziesiątych, kobieta, która na stałe zapisała się w historii popkultury. Nikt, nigdy, tak naprawdę nie starał się dowiedzieć czy pod tym doskonale sprzedajcym się, swego czasu, wizerunkiem jest coś więcej.
Tym bardziej, autobiografia napisana osobiście przez aktorkę, wzbudziła moje zainteresowanie.

"Love, Pamela", to opowieść o dziewczynie z małego miasteczka, jej traumatycznych doświadczeniach, małżeństwach, rodzicielstwie i karierze, taki trochę "american dream", ale nie do końca. Podczas lektury, miałam wrażenie jakbym czytała jej pamiętnik. Miejscami chaotyczny, czasami zabawny, często smutny, przeplatany bardzo osobistymi wierszami, momentami trochę podkokoloryzowany, ale z całą pewnością prawdziwy. Niby się spodziewalam, ale mimo wszystko i tak zaskoczyło mnie to, jak powierzchowny był jej wizerunek.

Napisana lekko, ale jednocześnie z charakterem, autobiografia, która daje do myślenia. Stereotypy, pozory, myślimy, że jesteśmy lepsi, że jesteśmy ponad to, okazuje się, że jest wprost przeciwnie. Przeczytajcie.

Znane kobiety... Silne kobiety...
Dziś przychodzę do was z autobiografią jednej z nich.
Pamela Anderson.
Ikona piękna, uwielbiana i podziwiana przez cały świat, a w szczególności przez jego męską część 😉 Ciężko jest znaleźć osobę, która nie kojarzyłaby tej aktorki i modelki.
W swojej biografii zatytułowanej "Love, Pamela" opisuje wspomnienia z dzieciństwa i czasów młodości. Odkrywa siebie, prawdziwą, na różnych etapach życia. Dzieli się swoimi przemyśleniami o miłości, macierzyństwie i sławie. Pokazuje jaką cenę musiała zapłacić za to, by być kim jest i tam, gdzie jest.
Ciekawostką jest to, że początkiem tej książki był wiersz, który Pamela Anderson rozbudowała do setek stron i zrobiła to zupełnie samodzielnie, tak jak umiała. Ta opowieść, może trochę chaotyczna, ale do bólu prawdziwa, jest jak krzyk. Krzyk skrzywdzonego dziecka i tonącej w bezsilności młodej żony i matki, krzyk kobiety, która chciała być usłyszana, a nie tylko podziwiana.
Nie ma niczego ciekawszego i piękniejszego niż ludzka dusza, a Pamela Anderson w tej książce otworzyła ją całemu światu.
Jeżeli interesują was biografie znanych osób, to gorąco polecam. Jest to jedna z najbardziej interesujących, które czytałam w ostatnim czasie.